Cadmus Wilcox
 | |
 generał major | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1847–1861 (USA) |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca | pisarz |
 | |
Cadmus Marcellus Wilcox – amerykański wojskowy; wziął udział w wojnie amerykańsko-meksykańskiej, jako kapitan i wojnie secesyjnej, jako generał Konfederacji.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Wilcox urodził się w Wayne County, w Karolinie Północnej w 1824 roku. Jego bratem był John Allen Wilcox, reprezentant stanu Teksas w Pierwszym Kongresie Konfederacji. Rodzina Wilcoxów przeniosła się do Hrabstwa Tipton (Tennessee), kiedy Cadmus miał dwa lata; tamże pobierał nauki w Cumberland College, skąd trafił do West Point.
Ukończywszy nauki, dołączył do 4. Regimentu Piechoty w 1847. Służył jako adiutant generała Johna A. Quitmana w bitwie pod Vera Cruz oraz bitwie pod Cerro Gordo. Za zasługi w bitwie pod Chapultepec został mianowany tymczasowym porucznikiem 13 września 1847.
Po zakończeniu wojny Wilcox uzyskał stopień pełnego porucznika, po czym powrócił do West Point, gdzie został instruktorem-asystentem taktyki wojennej. Funkcję tę pełnił do lata 1857 roku, kiedy, z powodu podupadającego zdrowia został wysłany do Europy. Po powrocie napisał podręcznik na temat obsługi karabinów, który stał się regulaminową książką w tej dziedzinie.
W 1860 roku został wysłany do Nowego Meksyku, gdzie awansował do stopnia kapitana 20 grudnia tego samego roku.
Wojna secesyjna[edytuj | edytuj kod]
Po ogłoszeniu secesji przez stan Tennessee wrócił do Richmond i włączony został do armii generała Josepha Egglestona Johnstona. Brał udział w I bitwie nad Bull Run, kampanii półwyspowej, a podczas bitwy o Williamsburg odegrał znaczącą rolę. W bitwach pod Seven Pines i pod Gaines’ Mill dowodził odpowiednio dwoma i trzema brygadami. W bitwie pod Glendale stracił wszystkich oficerów, a na jego mundurze znaleziono aż sześć dziur po kulach – mimo tego wyszedł ze starcia bez szwanku.
W bitwie pod Gettysburgiem bezskutecznie wspierał prawą flankę podczas sławnej szarży Picketta. Śmierć generała Williama Dorseya Pendera przyniosła mu 3 sierpnia 1863 roku awans na generała-majora.
Kariera powojenna[edytuj | edytuj kod]
Po zakończeniu działań wojennych oferowana została mu pozycja generała brygady w armii Egipskiej, którą to propozycję odrzucił. W 1886 roku prezydent Grover Cleveland mianował go szefem departamentu ds. kolei. Wilcox pełnił ową funkcję aż do emerytury.
Zagorzały kawaler, Wilcox, opiekował się wdową i dziećmi po swoim bracie, który zmarł nagle w 1865 roku.
Cadmus Wilcox zmarł w wieku 66 lat w Waszyngtonie i został pochowany na Oak Hill Cemetery. W kondukcie żałobnym znaleźli się zarówno byli generałowie Konfederacji jak i Unii.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- John H. Eicher, David J. Eicher: Civil War High Commands. Stanford University Press, 2001. ISBN 0-8047-3641-3.
- Clement A. Evans: Confederate Military History. T. VIII. Atlanta: Confederate Publishing Company, 1899.
- Gerard A. Patterson: From Blue to Gray: The Life of Confederate General Cadmus M. Wilcox. Stackpole Books, 2001. ISBN 0-8117-0682-6.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Biography of General Cadmus Marcellus Wilcox [online], And Then A.P. Hill Came Up [dostęp 2009-12-20] [zarchiwizowane z adresu 2011-08-07] (ang.).