Kamienica przy Rynku Staromiejskim 17 w Toruniu

Kamienica przy Rynku Staromiejskim 17 w Toruniu
Ilustracja
Fasada kamienicy
Państwo

 Polska

Województwo

 kujawsko-pomorskie

Miejscowość

Toruń

Adres

ul. Rynek Staromiejski 17

Ukończenie budowy

koniec XIII w.

Ważniejsze przebudowy

XIV, XVI, XVII i XVIII w.

Położenie na mapie Torunia
Mapa konturowa Torunia, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy Rynku Staromiejskim 17 w Toruniu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy Rynku Staromiejskim 17 w Toruniu”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy Rynku Staromiejskim 17 w Toruniu”
Ziemia53°00′38″N 18°36′11″E/53,010556 18,603056

Kamienica przy Rynku Staromiejskim 17 w Toruniu – jedna z najstarszych kamienic w Toruniu, znajdująca się przy Rynku Staromiejskim 17.

Kamienica została zbudowana pod koniec XIII wieku, następnie była przebudowywana w XIV, XVI, XVII i XVIII wieku. Pod koniec XIV wieku właścicielem kamienicy był rajca Tidemann Hitfeld. W 1702 roku budynek był siedzibą rodu patrycjuszowskiego Wachschlagerów, u których zatrzymał się król August II Mocny[1]. Na początku 1950 roku do kamienicy przeniosła się księgarnia Tadeusza Szczęsnego, mieszcząca się wcześniej w lokalu przy Rynku Staromiejskim 30[2]. Obecnie w kamienicy mieści się siedziba Kujawsko-Pomorskiej Izby Adwokackiej[3].

Zachowały się elementy dawnej kamienicy gotyckiej z końca XIII wieku: ostrołukowe wnęki na elewacji od strony ul. Panny Marii oraz fragmenty malowideł ściennych na pierwszym piętrze, z 1. ćw. XV wieku[1].

Kamienica figuruje w gminnej ewidencji zabytków (nr 269)[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Kamienica Rynek Staromiejski 17. turystyka.torun.pl. [dostęp 2023-05-30].
  2. Ciszewska 1998 ↓, s. 284.
  3. Kontakt. ora.torun.pl. [dostęp 2023-05-30].
  4. Gmina Miasta Toruń: Gminny Program Opieki nad Zabytkami Miasta Torunia na lata 2022–2025. 2021, s. 84.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]