Brygida Sakowska-Kamińska
| Data i miejsce urodzenia | 1 lutego 1973 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Obywatelstwo | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Informacje klubowe | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Klub | ZKS Stal-Polimarky Rzeszów | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Odznaczenia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Brygida Katarzyna Sakowska-Kamińska (ur. 1 lutego 1973 w Bartoszycach[1]) – polska zawodniczka akrobatyki sportowej, trener.
Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]
W latach 1983-2000 była zawodniczką sekcji akrobatycznej Stali Rzeszów[1]. Na początku grudnia 1989 w parze z Beatą Płonką zdobyła złoty medal I Mistrzostw Świata Juniorów w Akrobatyce Sportowej, rozgrywanych w katowickim Spodku[2] w wieloboju oraz brązowy w układzie I i II[1].
Na mistrzostwach świata seniorów wywalczyła 9 medali w dwójce kobiecej[1]:
- 1992: brązowy w wieloboju - z Agnieszką Bondarczuk
- 1994: brązowe w wieloboju i układzie I - z Eweliną Fijołek
- 1995: złoty w wieloboju i układzie II oraz srebrny w układzie I - z Eweliną Fijołek
- 1997: brązowy w układzie I - z Iwoną Gargałą
- 1999: srebrne w wieloboju i układzie II - z Katarzyną Wojturską
Na mistrzostwach Europy seniorów wywalczyła medali w dwójce kobiecej[1]:
- 1990: brązowe w wieloboju i układzie II - z Beatą Płonką
- 1991: brązowe w wieloboju, układzie II i układzie II - z Beatą Płonką
- 1992: brązowe w wieloboju i układzie II - z Agnieszką Bondarczuk
- 1994: srebrny w wieloboju - z Eweliną Fijołek
- 1995: złoty w wieloboju i układzie II oraz srebrny w układzie I - z Eweliną Fijołek
- 1997: srebrny w układzie I - z Iwoną Gargałą
- 1999: srebrne w układzie I - z Katarzyną Wojturską
Na mistrzostwach Polski seniorów wywalczyła 7 złotych medali w dwójce kobiecej[1]:
- z Beatą Płonką w 1989, 1990 i 1991
- z Agnieszką Bondarczuk w 1992
- z Eweliną Fijołek w 1994 i 1995
- z Katarzyną Wojturską w 2000
Od 1994 do 2004 była trenerem w klubie Stali[3]. W 2000 ukończyła studia na Wydziale Pedagogicznym Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Rzeszowie[1]. W 2005 została trenerem Klubu Akrobatyki Sportowej AZS Uniwersytetu Rzeszowskiego[1].
Zaangażowała się także w działalność Podkarpackiego Okręgowego Związku Akrobatyki Sportowej[4]. Została pracownikiem naukowym Zespole Przedmiotowo-Dydaktycznym Gimnastyki w Katedrze Sportu na Wydziale Wychowania Fizycznego Uniwersytetu Rzeszowskiego.
Wspólnie z Beatą Płonką została zwyciężczynią XXX plebiscytu na najpopularniejszego sportowca Polski południowo-wschodniej, organizowanego przez dziennik „Nowiny”, za rok 1989[1][5][6]. W tym samym plebiscycie wygrywała jeszcze w 1994 i 1995 (z Eweliną Fijołek), 1997 (z Iwoną Gargułą) i 1999 (z Katarzyną Wojturską)[1].
Postanowieniem prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego z 9 grudnia 2004 została odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi za zasługi w działalności na rzecz rozwoju sportu[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j Tomasz Burczyk Leksykon sportu rzeszowskiego, wyd. Podkarpacki Instytut Książki i Marketingu, Rzeszów 2016, s. 167
- ↑ Tadeusz Szylar. Sukcesy rzeszowskich akrobatów. B. Sakowska i B. Płonka mistrzyniami świata. „Nowiny-Stadion”, s. 8, Nr 49 z 6 grudnia 1989.
- ↑ Historia – ZKS Stal Rzeszów. stalrzeszow.eu. [dostęp 2017-09-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-07)].
- ↑ Michał Gąsior: „Biła, ale nie zostawiała śladów” – jak mistrzyni świata w akrobatyce zamieniła trening młodych zawodniczek w koszmar. natemat.pl, 2014-04-01. [dostęp 2017-09-07].
- ↑ Tadeusz Szylar. Finał 30. Konkursu-plebiscytu „Nowin”. Beata i Brygida – dziewczynami roku. „Nowiny”, s. 1-2, Nr 2 z 2 stycznia 1990.
- ↑ Tadeusz Szylar. Puchar „Nowin” w rękach akrobatek Beaty Płonki i Brygidy Sakowskiej. „Nowiny-Stadion”, s. 8, Nr 2 z 15 stycznia 1990.
- ↑ M.P. z 2005 r. nr 16, poz. 266.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Mistrzowie Polski Seniorów. pzg.pl. [dostęp 2018-02-27].
- Tomasz Burczyk Leksykon sportu rzeszowskiego, wyd. Podkarpacki Instytut Książki i Marketingu, Rzeszów 2016, s. 167