Bryan Adams

Bryan Adams
Ilustracja
Bryan Adams (2022)
Imię i nazwisko

Bryan Guy Adams

Data i miejsce urodzenia

5 listopada 1959
Kingston

Instrumenty

gitara, instrumenty klawiszowe, gitara basowa

Gatunki

rock, pop-rock, rock stadionowy

Zawód

piosenkarz, twórca piosenek, gitarzysta, fotograf, producent muzyczny

Aktywność

od 1978

Wydawnictwo

A&M, Badman/Polydor

Współpracownicy
Keith Scott – gitara, chórki (od 1983)
Mickey Curry – perkusja (od 1983)
Dave Taylor – gitara basowa (1983-1998)
Tommy Mandel – instrumenty klawiszowe (1983-1998)
Norm Fisher – gitara basowa (od 2002)
Gary Breit – instrumenty klawiszowe (od 2002)
Odznaczenia
Order Kanady – Oficer (Officer) Order Kanady – Członek (Member) Order Kolumbii Brytyjskiej (Kanada)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Bryan Guy Adams[1] (ur. 5 listopada 1959 w Kingston[1]) – kanadyjski piosenkarz, gitarzysta, autor piosenek i producent muzyczny.

W 1979 zadebiutował jako artysta solowy singlem „Let Me Take You Dancing”[2]. Po podpisaniu kontraktu z wytwórnią A&M Records wydał albumy studyjne: Bryan Adams (1980), You Want It You Got It (1981), Cuts Like a Knife (1983), Reckless (1984), Into the Fire (1987)[2], Waking Up the Neighbours (1991), 18 til I Die (1996) i On a Day Like Today (1998). Po zmianie wytwórni wydał jeszcze kilka albumów studyjnych: 11 (2008), Bare Bones (2010), Tracks of My Years (2014), Get Up (2015), Shine a Light (2019) i So Happy It Hurts (2022).

Międzynarodowy rozgłos zdobył po wydaniu albumu płyty pt. Cuts Like a Knife (1983), a kolejnymi krążkami umacniał pozycję na rynku muzycznym[2]. Wylansował przeboje, takie jak m.in. „Straight from the Heart”, „Cuts Like a Knife”, „Run to You”, „Somebody”, „Summer of ’69”, „One Night Love Affair”, „It’s Only Love” i „Heat of the Night”[2].

Dzieciństwo[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Kingston, w prowincji Ontario[2]. Jest synem Conrada J. i Elizabeth Jane Adamsów. Pochodzi z rodziny brytyjskich imigrantów[2]. Jego ojciec pracował jako dyplomata, a matka była bibliotekarką. W młodości wraz z rodzicami podróżował po Europie i Bliskim Wschodzie, a w 1973 osiedlił się z nimi w Kanadzie.

Kariera muzyczna[edytuj | edytuj kod]

W młodości występował jako perkusista z amatorskimi zespołami rockowymi[2]. W 1975 dołączył jako wokalista do zespołu Sweeney Todd, zajmując miejsce Clarka Perry’ego. Z formacją wydał album pt. If Wishes Were Horses (1977). Jesienią tego samego roku odszedł z zespołu jesienią i rozpoczął solową karierę. W 1976 nawiązał współpracę z twórcą piosenek Jimem Vallance’em[2]. Mając 18 lat, podpisał kontrakt z wytwórnią A&M Records, pod której szyłdem wydał swój debiutancki singiel „Let Me Take You Dancing” w 1979[2]. Od 29 października do 29 listopada 1979 w Manta Studios w Toronto nagrał materiał na swój debiutancki album, zatytułowany po prostu Bryan Adams, który wydał w lutym 1980 i który promował piosenkami: „Remember” i „Wastin’ Time”. Następnie wydał jeszcze dwie płyty: You Want It You Got It (1981) i Cuts Like a Knife (1983). W listopadzie 1984 wydał przełomowy w swojej karierze album pt. Reckless, za którego wysoką sprzedaż uzyskał status pięciokrotnie platynowej płyty w USA. Płytę promował singlami: „Run to You”, „Summer of ’69” i „Heaven”, które stały się przebojami.

W 1985 nagrał z zespołem Nortern Lights singiel charytatywny „Tears Are Not Enough”, a dochód z jego sprzedaży przeznaczono na zakup żywności dla głodujących mieszkańców Afryki[2]. W 1986, sześć lat po premierze, uzyskał certyfikat złotej płyty w Kanadzie za sprzedaż debiutanckiego albumu pt. Bryan Adams. W następnym roku wydał album pt. Into the Fire, który uzyskał status platynowej płyty za wysoką sprzedaż w USA. W 1988 wydał swój pierwszy w karierze album koncertowy pt. Live! Live! Live!, zawierający zapis z koncertu Adamsa, który odbył się 3 lipca 1988 w Werchter.

We wrześniu 1991 wydał album pt. Waking Up the Neighbours, który wyprodukowany wraz z Robertem Lange’em. Premierę płyty poprzedził wydaniem singla „(Everything I Do) I Do It for You”, który napisał na potrzeby ścieżki dźwiękowej do filmu Robin Hood: Książę złodziei. Utwór stał się międzynarodowym przebojem i przez wiele tygodni utrzymywał się na pierwszym miejscu amerykańskiej listy przebojów. W 1993 wypuścił rockową balladę „Please Forgive Me”, którą również stał się przeboje. Piosenką promował album pt. So Far So Good, również wydany w 1993. W tym samym roku razem ze Stingiem i Rodem Stewartem nagrał piosenkę „All for Love” do filmu Trzej muszkieterowie. Latem 1996 wydał album pt. 18 til I Die, który promował przebojem „Have You Ever Really Loved a Woman?”, nagranym z gitarzystą Paco de Lucía na potrzeby filmu Don Juan DeMarco (1995). Za utwór uzyskał swoją drugą w karierze nominację do Oskara. 9 lipca 1996 zagrał pierwszy koncert w Polsce, który odbył się w katowickim „Spodku”. Do końca lat 90. wydał jeszcze trzy albumy: koncertowy Unplugged (1997), studyjny On a Day Like Today (1998) i kompilacyjny The Best of Me (1999). W tym okresie nagrał także trzy duety: „Rock Steady” z Bonnie Raitt, „I Finally Found Someone” z Barbrą Streisand (za piosenkę otrzymał kolejną nominację do Oskara) oraz „When You’re Gone” z Melanie C.

W 2000 wystąpił jako gość specjalny podczas 37. Międzynarodowego Festiwalu Piosenki w Sopocie. W 2001 wydał dwa koncertowe DVD: Live at the Budokan (nagrany w Nippon Budokan w Tokio) i Live at Slane Castle (nagrany podczas koncertu u podnóża zamku Slane w 2000). W 2002 nagrał ścieżkę dźwiękową do filmu Mustang z Dzikiej Doliny, za której sprzedaż uyskał certyfikat złotej płyty w USA. W 2004 wydał pierwszy od sześciu lat album studyjny pt. Room Service, a w następnym roku wypuścił dwupłytową składankę przebojów pt. Anthology oraz koncertowe DVD pt. Live in Lisbon. 17 marca 2008 wydał studyjny album pt. 11, który promował singlem „I Thought I’d Seen Everything”. W 2006 napisał i nagrał piosenkę „Never Let Go” na potrzeby ścieżki dźwiękowej do filmu Patrol, a także współtworzył piosenkę „Never Gonna Break My Faith” do filmu Bobby. Za utwór uzyskał nominację do Złotych Globów. W 2010 zaśpiewał piosenkę „Bang the Drum” razem z Nelly Furtado podczas ceremonii otwarcia Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Vancouver.

W 2022 wydał album pt. So Happy It Hurts[3].

Działalność społeczna[edytuj | edytuj kod]

Działa na rzecz praw zwierząt i wspiera organizację People for the Ethical Treatment of Animals (PETA) poprzez pisanie listów i robienie zdjęć. W listopadzie 2007 wystosował list do dyrektora generalnego sieci restauracji KFC w Kanadzie z prośbą, aby stali się liderami w wykorzystaniu bardziej nowoczesnych i humanitarnych metod zabijania kurcząt[4]. Od 1989 jest weganinem.

W referendum w Wielkiej Brytanii w 2016 opowiedział się za opuszczeniem Unii Europejskiej[5].

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Dyskografia Bryana Adamsa.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b allmusic – Bryan Adams. allmusic.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-05)]..
  2. ↑ a b c d e f g h i j Wiesław Weiss, Rock. Encyklopedia, Wydawnictwo Iskry, 1991, s. 16–17, ISBN 83-207-1374-9.
  3. ↑ Sunday Conversation: Bryan Adams On His New Album, Monty Python And More [online], forbes.com [dostęp 2024-04-22] (ang.).
  4. ↑ People for the Ethical Treatment of Animals: Bryan Adams Takes On Most KFCs in Canada. 2007-12-04. [dostęp 2014-03-16]. Cytat: „[Y]ou could set your company apart from KFC operators in the U.S. and elsewhere by eliminating the worst abuses on these birds, as … chickens killed for KFC in Canada are scalded to death in tanks of hot water, suffer broken wings and legs, and worse.” (ang.).
  5. ↑ Przed głosowaniem nad Brexitem. Którzy aktorzy i artyści są za Unią? I dlaczego Michael Caine nie?

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Laureaci MTV Movie Awards w kategorii najlepsza piosenka filmowa
Najlepsza piosenka z filmu
(1992–1999, 2009, 2012)
Najlepsza sekwencja muzyczna
(2000–2002, 2005, 2014)
Najlepszy moment muzyczny
(2013, od 2017)
Single roku według magazynu Billboard
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bryan_Adams&oldid=73577269”