Bronowice (Lublin)
| Dzielnica Lublina | |
 widok ze Starego Miasta | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miasto | |
| W granicach Lublina | |
| SIMC | 0954774 |
| Powierzchnia | 2,51 km² |
| Wysokość | 190 m n.p.m. |
| Populacja (2018) • liczba ludności |
|
| • gęstość | 5849,8 os./km² |
Plan Bronowic.png) | |
Położenie na mapie Lublina | |
| 51°14′08,5744″N 22°35′39,6157″E/51,235715 22,594338 | |
| Strona internetowa | |
Bronowice – dzielnica Lublina we wschodniej części miasta.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Bronowice (w 1342 „Brunouicze ar.”, 1409 „Brunowicze”, 1457 „Bronowicze”) były wsią położoną na południe od Lublina. W wiekach średnich należały do powiatu i parafii Lublin. W 1342 Kazimierz III Wielki sprzedał Bronowice wójtowi lubelskiemu[2]. W 1409 dziedzicami wsi byli Ocalicza z Bronowic, bracia Pecz i Marcin z Bronowic[3]. W 1457 dziedziczką była Anna Goczałkówna z Bronowic[4]. Cztery lata później podkomorzy lubelski ustanowił granice między Bronowicami a wsią Tatary: od niwy za szpitalem lubelskim do Czechówki[5]. W 1465 dziedzicami byli Stanisław (Morsztyn) i jego żona Katarzyna[6]. W latach 1470–1480 do 1529 wieś oddawała plebanowi lubelskiemu dziesięcinę wartości 4 grzywien z folwarku i łanów kmiecych[7]. W 1504 rajcy lubelscy kupili Bronowice od synów śp. Stanisława Morsztyna, wójta lubelskiego[8]. W 1530 granicami Bronowic z Tatarami były: od Bystrzycy i brzegu stawu, koło łanu zwanego Lyczkowskie, do drogi z Dziesiątej i Bronowic do Lublina, do granic z Dziesiątą[5].
W XIX wieku powstał na terenie dzielnicy Park Bronowicki, a w XX wieku naprzeciw niego wybudowano Kościół pw. św. Michała Archanioła.
W latach 30. XX wieku była uważana za najbardziej niebezpieczną dzielnicę Lublina[9].
Administracja[edytuj | edytuj kod]
Granice dzielnic administracyjnych Bronowic określa statut dzielnicy uchwalony 19 lutego 2009. Granice Bronowic tworzą: od północy Bystrzyca – ul. Mieszczańska – ul. Mieszczańska w kierunku torów PKP – tory PKP, od wschodu ul. A. Walentynowicz i H. Ordonówny, od południa ul. Droga Męczenników Majdanka, a od zachodu Czerniejówka[10].
Bronowice mają powierzchnię 2,51 km²[11]. Według stanu na 30 czerwca 2018 na pobyt stały na Bronowicach było zarejestrowanych 14 683 osób[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Mieszkańcy wg dzielnic. Stan na dzień 30.06.2018 r.. BIP Urząd Miasta Lublin. [dostęp 2018-08-12].
- ↑ Kodeks dyplomatyczny Małopolski, wyd. F. Piekosiński, t. I-IV, Kraków 1876-1905; t. V - materiały w Zakładzie Dokumentacji Instytutu Historii PAN VI Krakowie. strona
- ↑ Teki Archiwalne VII. Warszawa 1961, Najstarsze zapiski ziemskie lubelskie z r. 1409, wyd. L. Białkowski.
- ↑ Acta Officialia w Archiwum Diecezjalnym w Lublinie. (T. I w czasie okupacji zaginął. Nieliczne zapiski z niego opublikował S. Wojciechowski, O zaginionej księdze oficjała lubelskiego z XV W., Dodatek do Biuletynu Biblioteki Uniwersytetu M. Curie-Skłodowskiej w Lublinie X, nr 2. 1962. Cytowane przy t. I strony odnoszą się do powyższej publikacji) .
- ↑ a b J. Riabinin, Materiały do historii miasta Lublina, Lublin 1938.
- ↑ Księgi Ziemskie Lubelskie w Archiwum Państwowym w Lublinie.
- ↑ Długosz, Liber Relaxationum t. II, s. 538, Liber Relaxationum, s. 429
- ↑ Matricularum Regni Poloniae Summaria, t. I-IV, wyd. T. Wierzbowski, Warszawa 1905-1915. (Wykorzystano do r. 1530).
- ↑ Łobuzeria na Bronowicach. „Głos Lubelski”, 1931-03-01.
- ↑ Bronowice [online], lublin.eu [dostęp 2016-10-19].
- ↑ Projekt uchwały Rady Miasta w sprawie podziału obszaru miasta Lublin na sektory w celu zorganizowania odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości [online], bip.lublin.eu, 27 sierpnia 2012 [dostęp 2016-08-20] [zarchiwizowane z adresu 2016-10-25].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
