Braniccy herbu Gryf
Braniccy herbu Gryf (gałąź rodu zwanego czasem Gryfitami) – polski ród magnacki.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Rodzina Branickich, gałąź możnowładczego rodu Gryfitów-Świebodziców, wywodzi się z Branic, dawniej wsi pod Krakowem, obecnie w jego granicach. Przez kilka stuleci Braniccy piastowali wysokie urzędy państwowe. Ostatnim i najbardziej znanym członkiem rodziny był hetman wielki koronny Jan Klemens Branicki, właściciel pałacu Branickich w Białymstoku, jeden z najbardziej wpływowych ludzi w XVIII-wiecznej Polsce.
Wybrani członkowie rodziny[edytuj | edytuj kod]
- Grzegorz Branicki (1534-1595) – łowczy a następnie burgrabia krakowski
- Anna Branicka (?-1639) – żona Sebastiana Lubomirskiego
- Jan Klemens Branicki (? - 1657) – podkomorzy krakowski
- Jan Klemens Branicki (ok. 1624 – 1673) – marszałek nadworny koronny
- Stefan Mikołaj Branicki (? - 1709) – stolnik wielki koronny, wojewoda podlaski
- Jan Klemens Branicki (1689-1771) – hetman wielki koronny
- Krystyna Branicka (?-1767) – żona Józefa Franciszka Sapiehy
Pałace[edytuj | edytuj kod]
-
Lamus w Branicach -
-
-
.jpg)
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Adam Boniecki: Herbarz Polski. Cz. 1. T. 2. Warszawa, 1900, s. 101–104 (wraz z rodowodem).
Kontrola autorytatywna (polski ród szlachecki):