Boris Pankin

Boris Pankin
Бори́с Па́нкин
Pełne imię i nazwisko	Boris Dmitrijewicz Pankin
Data i miejsce urodzenia	20 lutego 1931 ; Frunze
	Minister spraw zagranicznych ZSRR
Okres	od 28 sierpnia 1991; do 19 listopada 1991
Poprzednik	Aleksandr Biessmiertnych
Następca	Eduard Szewardnadze
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Boris Dmitrijewicz Pankin (ros. Бори́с Дми́триевич Па́нкин, ur. 20 lutego 1931 we Frunze) – radziecki i rosyjski polityk, dyplomata i dziennikarz.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1953 ukończył studia na Wydziale Dziennikarstwa Moskiewskiego Uniwersytetu Państwowego. W latach 1953–1973 pracował w gazecie „Komsomolskaja Prawda”, od 1965 był jej głównym redaktorem. W latach 1973–1982 kierował Wszechzwiązkową Agencją ds. Praw Autorskich. Od 1982 pełnił role dyplomatyczne; od 4 września 1982 do 1990 był ambasadorem nadzwyczajnym i pełnomocnym ZSRR w Szwecji, a od 1990 do 25 grudnia 1991 ambasadorem nadzwyczajnym i pełnomocnym ZSRR w Czechosłowacji. Od 28 sierpnia do 19 listopada 1991 był ministrem spraw zagranicznych ZSRR. 1 października 1991 został powołany przez Michaiła Gorbaczowa w skład Rady Obrony przy Prezydencie ZSRR. Od 19 listopada 1991 do 16 września 1993 był ambasadorem ZSRR/Rosji w Wielkiej Brytanii.

Odznaczenia i nagrody[edytuj | edytuj kod]

Order Czerwonego Sztandaru Pracy (dwukrotnie)
Order Przyjaźni Narodów
Nagroda Państwowa ZSRR (1982)

Posolsky Prikaz, przewodniczący (1549–1699)	Iwan Wiszkowaty (1549–1570) Wasilij i Andriej Szelkalow (1570–1601) Iwan Gramotyn (1605–1606) Piotr Tretiakow (1608–1610) Iwan Gramotyn (1610–1612) Piotr Tretiakow (1613–1618) Iwan Gramotyn (1618–1626) Iwan Gramotyn (1634–1635) Almaz Iwanow (1635–1667) Afanasy Ordin-Naszczokin (1667–1681) Artamon Matwiejew (1671–1676) Wasilij Golicyn (1682–1689) Emelian Ukrainczew (1689–1697) Lew Naryszkin (1697–1699)
Kanclerze i wicekanclerze Carstwa Rosyjskiego i Imperium Rosyjskiego (1699–1801)	Fiodor Gołowin (1700–1706) Piotr Szafirow (1706–1708) Gawriłło Gołowkin (1706–1734) Andriej Ostermann (1734–1740) Aleksiej Czerkaski (1740–1742) Aleksy Piotrowicz Bestużew-Riumin (1744–1758) Michaił Iłłarionowicz Woroncow (1758–1763) Nikita Panin (1763–1781) Iwan Andrejewicz Ostermann (1781–1797) Aleksandr Bezborodko (1797–1799) Fiodor Rostopczyn (1799–1801) Nikita Pietrowicz Panin 1801
MSZ Imperium Rosyjskiego (1801–1917)	Wiktor Koczubej (1801–1802) Aleksander Woroncow (1802–1804) Adam Jerzy Czartoryski (1804–1806) Andriej Budberg (1806–1808) Nikołaj Rumiancew (1807–1814) Karl Nesselrode (1814–1856) Ioannis Kapodistrias (1816–1822, razem z Nesselrode’m) Aleksandr Gorczakow (1856–1882) Nikołaj de Giers (1882–1895) Aleksiej Łobanow-Rostowski (1895–1896) Nikołaj Szyszkin (1896–1897) Nikołaj Murawiow (1897–1900) Władimir Lambsdorff (1900–1906) Aleksandr Izwolski (1906–1910) Siergiej Sazonow (1910–1916) Borys Stürmer 1916 Nikołaj Pokrowski (1916–1917)
MSZ Rządu Tymczasowego Rosji	Pawieł Milukow (1917) Michaił Tereszczenko (1917)
Ludowy Komisariat Spraw Zagranicznych RFSRR	Lew Trocki (1917–1918) Gieorgij Cziczerin (1918–1923)
Ludowy Komisariat Spraw Zagranicznych ZSRR (1922–1946)	Gieorgij Cziczerin (1923–1930) Maksim Litwinow (1930–1939) Wiaczesław Mołotow (1939–1946)
Ministerstwo Spraw Zagranicznych ZSRR (1946–1991)	Wiaczesław Mołotow (1946–1949) Andriej Wyszynski (1949–1953) Wiaczesław Mołotow (1953–1956) Dmitrij Szepiłow (1956–1957) Andriej Gromyko (1957–1985) Eduard Szewardnadze (1985–1990) Aleksandr Biessmiertnych 1991 Boris Pankin 1991 Eduard Szewardnadze
Ministerstwo Spraw Zagranicznych Federacji Rosyjskiej	Andriej Kozyriew (1990–1996) Jewgienij Primakow (1996–1998) Igor Iwanow (1998–2004) Siergiej Ławrow (od 2004)

Boris Pankin

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia i nagrody[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

€4.95