Bohdan Geisler
 podpułkownik dyplomowany piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | 7 grudnia 1896 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 28 lutego 1957 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | 2 Pułk Ułanów |
| Stanowiska | szef sztabu dywizji |
| Główne wojny i bitwy | wojna polsko-bolszewicka |
| Odznaczenia | |
    | |
.png){kind=small}
Bohdan Maria Józef Geisler[1] (ur. 7 grudnia 1896 w Oświęcimiu, zm. 28 lutego 1957 w Wielkiej Brytanii) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego i Polskich Sił Zbrojnych.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Bohdan Maria Józef Geisler urodził się 7 grudnia 1896 w Oświęcimiu[2][3][4]. Był synem Eugeniusza (1870–1924) i Sabiny z Klęsków (1867–1920). Miał pięcioro rodzeństwa: Marię (1898–1937), Irmę (1899–1987), Wandę (1904–1957), Tadeusza (1906–1970) i Adama (1909–1912)[3].
Przed 1914 był członkiem zarządu samborskiego „Sokoła”, komendantem tamtejszych drużyn skautowych, w sierpniu 1914 dowódcą braci harcerskiej[5]). W 1914 zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum Arcyksiężniczki Elżbiety w Samborze[2]. Po maturze zamierzał podjąć studia medyczne[2].
Podczas I wojny światowej walczył w szeregach 2 pułku ułanów Legionów Polskich[6].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 1780. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był 80 pułk piechoty w Słonimiu[7]. W 1923 roku pełnił służbę w Doświadczalnym Centrum Wyszkolenia w Rembertowie, pozostając oficerem nadetatowym 70 pułku piechoty w Jarocinie[8]. 1 lutego 1924 roku powrócił do macierzystego 70 pułku piechoty[9][10].
Następnie odbył VII Kurs Normalny od 1926 od 1928 w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie[11]. Z dniem 31 października 1928 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego został przydzielony do Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej[12]. 27 stycznia 1930 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 roku i 87. lokatą w korpusie oficerów piechoty[13]. 23 października 1931 roku został przeniesiony do dowództwa 29 Dywizji Piechoty w Grodnie na stanowisko szefa sztabu[14][15]. 26 stycznia 1934 roku ogłoszono jego przeniesienie do 81 pułku piechoty w Grodnie na stanowisko dowódcy batalionu[16]. W 1937 lub 1938 roku został mianowany podpułkownikiem w korpusie oficerów piechoty. Następnie był wykładowcą przedmiotu taktyka ogólna I kursu Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie.
Walczył w kampanii wrześniowej 1939 roku. Od 7 września był szefem sztabu Poznańskiej Brygady Obrony Narodowej. 18 września w czasie bitwy nad Bzurą dostał się do niemieckiej niewoli. W niewoli przebywał do wiosny 1945 roku między innymi w Oflagu IV A Hohnstein (numer jeniecki 49028). Po uwolnieniu z niewoli został przyjęty do Polskich Sił Zbrojnych. Był członkiem Komisji Historycznej Sztabu Głównego.
Po wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. W 1954 roku został członkiem Komisji Reorganizacyjnej Skarbu Narodowego, a 23 września tego roku został członkiem Tymczasowej Głównej Komisji Skarbu Narodowego. Od 10 grudnia 1954 do 7 czerwca 1955 był kierownikiem Ministerstwa dla Spraw Obywateli Polskich na Obczyźnie w rządzie Stanisława Mackiewicza[17]. Zmarł 27 lutego 1957[18][19]. Pośmiertnie został mianowany pułkownikiem w korpusie oficerów piechoty[20]. Pochowany na Brompton Cemetery w Londynie (sektor J)[21].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie, 11 maja 1957)[22]
- Krzyż Niepodległości (25 stycznia 1933)[23]
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie)
- Złoty Krzyż Zasługi (25 maja 1939)[24]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Sprawozdanie 1914 ↓, s. 50, 58 tu jako „Bohdan Marya Józef Geisler”.
- ↑ a b c Sprawozdanie 1914 ↓, s. 50, 58.
- ↑ a b Geisler. tele.pw.edu.pl. [dostęp 2017-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-26)].
- ↑ Wykaz Legionistów ↓, tu podano, że urodził się w Samborze.
- ↑ Aleksander Kuczera: Samborszczyzna. Ilustrowana monografia miasta Sambora i ekonomii samborskiej. T. 2. Sambor: Księgarnia Nauczycielska w Samborze, 1937, s. 368–369.
- ↑ Wykaz Legionistów ↓.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 68.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 325, 420, 1507.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 14 lutego 1924 roku, s. 66.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 288, 364.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 132, 198.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 364.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 28 stycznia 1930 roku, s. 24.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 328.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 37, 493.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 10.
- ↑ Zwolnienia i mianowania ministrów. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 86, Nr 15 z 15 grudnia 1954.
- ↑ Bogdan Maria Geisler. nekrologi-baza.pl. [dostęp 2017-03-26].
- ↑ Bogdan Maria Józef Geisler. myheritage.pl. [dostęp 2017-03-26].
- ↑ Dembiński 1969 ↓, s. 2, awans został ogłoszony w Dzienniku Personalnym Nr 1 z 1957 roku.
- ↑ Opracowanie stanu zachowania grobów rządowych w Wielkiej Brytanii [online], Fundacja "Pomoc Polakom na Wschodzie" im. Jana Olszewskiego [dostęp 2023-04-17] (pol.).
- ↑ Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 41, Nr 5 z 1 lipca 1957. „za zasługi w pracy społecznej i niepodległościowej”
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 24, poz. 33 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 121, poz. 282 „za zasługi w służbie wojskowej”.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Sprawozdanie Dyrekcji C. K. Gimnazyum Arcyksiężniczki Elżbiety w Samborze za rok szkolny 1914. Lwów: 1914.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Bohdan Geisler. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2017-11-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-05-17)].
- Stefan Dembiński: Lista Oficerów Polskich Sił Zbrojnych na uchodźstwie według awansów dokonanych zarządzeniami Prezydenta Rzeczypospolitej, z uwzględnieniem rodzajów broni i służb. [w:] Dziennik Ustaw RP na Uchodźstwie [on-line]. 1969-06-30. [dostęp 2016-11-29].
| W dniu zaprzysiężenia | |
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
