Bogusław Leśnodorski

Bogusław Leśnodorski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

27 maja 1914
Kraków

Data i miejsce śmierci

1 lipca 1985
Warszawa

Zawód, zajęcie

historyk

Narodowość

polska

Tytuł naukowy

profesor zwyczajny

Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Rodzice

Gustaw Leśnodorski
Maria Owińska

Krewni i powinowaci

Zygmunt (brat), Bogusław (wnuk)

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL”
Multimedia w Wikimedia Commons

Bogusław Leśnodorski (ur. 27 maja 1914 w Krakowie, zm. 1 lipca 1985 w Warszawie) – polski historyk ustroju i myśli politycznej, profesor nauk prawnych, nauczyciel akademicki Uniwersytetu Warszawskiego. Członek PPS w latach 1947–1948, członek PZPR w latach 1948–1985[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 27 maja 1914 w Krakowie[2], w rodzinie Gustawa i Marii z Owińskich[2]. Jego starszym bratem był Zygmunt, a szwagierką Aleksandra[3]. W 1932 ukończył III Gimnazjum im. Jana Sobieskiego w Krakowie, w którym nauczał jego ojciec. Studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, który ukończył w 1936. Rozpoczął na nim pracę w Katedrze Historii Ustroju Polski. W 1938 obronił doktorat, jego promotorem był Stanisław Kutrzeba.

Karta rejestracyjna Bogusława Leśnodorskiego jako więźnia w nazistowskim obozie koncentracyjnym w Dachau
Inskrypcja nagrobna Bogusława Leśnodorskiego

W listopadzie 1939 został uwięziony w ramach Sonderaktion Krakau. Przebywał w obozach koncentracyjnych Sachsenhausen i Dachau. Zwolniony został w lutym 1940. Był zaangażowany w tajne nauczanie na Uniwersytecie Jagiellońskim.

W 1947 uzyskał habilitację na podstawie dorobku naukowego oraz rozprawy Dzieło Sejmu Czteroletniego. Od 1950 wykładał na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego jako profesor nadzwyczajny, a od 1958 profesor zwyczajny. W latach 1965–1968 był dziekanem Wydziału Prawa i Administracji UW. Od 1973 był członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk[4]. W 1966 uzyskał doktorat honoris causa Uniwersytetu w Tuluzie. W czerwcu 1968 roku wszedł w skład Komitetu Przygotowawczego obchodów 500 rocznicy urodzin Mikołaja Kopernika[5]. Był członkiem rady naukowej Ośrodka Badań Naukowych im. Wojciecha Kętrzyńskiego w Olsztynie[6]. W 1952 wraz ze Stanisławem Lorentzem otrzymali Nagrodę Państwową II stopnia[7].

Głównym obszarem jego badań było polskie oświecenie. Opublikował m.in. książki: Polscy jakobini, Rozmowy z przeszłością. Dziesięć wieków Polski[8]. a także opracował pisma Kuźnicy Kołłątajowskiej. Był także współautorem (wraz z Juliuszem Bardachem i Michałem Pietrzakiem) wielokrotnie wznawianego podręcznika Historia ustroju i prawa polskiego.

Był żonaty, miał córkę i syna. Był dziadkiem Bogusława, prawnika i prezesa Legii Warszawa w latach 2012–2017.

Zmarł 1 lipca 1985 w Warszawie[9], pochowany 8 lipca 1985 na cmentarzu Rakowickim w Krakowie[10].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Spętana akademia, Polska Akademia Nauk w dokumentach władz PRL. Materiały partyjne 1950–1986, t. II, wybór, wstęp i opracowanie Patryk Pleskot, Tadeusz Paweł Rutkowski, Warszawa 2012, s. 98.
  2. ↑ a b Tadeusz Chrostowski. Prof. dr Bogusław Leśnodorski. Członek Honorowy TNP (1914–1985). „Notatki Płockie”, s. 53, Nr 30 z 1985. 
  3. ↑ Zygmunt Leśnodorski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2018-02-28].
  4. ↑ LEŚNODORSKI, Bogusław [online], Polska Akademia Nauk - Członkowie PAN [dostęp 2023-02-03] (pol.).
  5. ↑ „Urania”. miesięcznik Polskiego Towarzystwa Miłośników Astronomii, nr 3, marzec 1969, s. 85.
  6. ↑ Ośrodek Badań Naukowych im. Wojciecha Kętrzyńskiego w Olsztynie. obn.olsztyn.pl. [dostęp 2018-12-24].
  7. ↑ Dziennik Polski, rok VIII, nr 174, (2637), s. 6.
  8. ↑ Bogusław Leśnodorski, Rozmowy z przeszłością. Dziesięć wieków Polski Wiedza Powszechna Warszawa 1970.
  9. ↑ Zmarł profesor Bogusław Leśnodorski. „Dziennik Polski”. Nr 153, s. 1, 3 lipca 1985. 
  10. ↑ Jan Wiktor Tkaczyński (red.), Pro Memoria III. Profesorowie Uniwersytetu Jagiellońskiego spoczywający na cmentarzach Krakowa 1803–2017, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2018, s. 165, ISBN 978-83-233-4527-5.
  11. ↑ Tadeusz Chrostowski. Prof. dr Bogusław Leśnodorski. Członek Honorowy TNP (1914–1985). „Notatki Płockie”, s. 56, Nr 30 z 1985. 
  12. ↑ M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1566 „za wybitne zasługi w dziedzinie nauki”.
  13. ↑ M.P. z 1951 r. nr 74, poz. 1007 „za wybitną działalność naukową”.
  14. ↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/201 - na wniosek Ministra Szkolnictwa Wyższego.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bogusław_Leśnodorski&oldid=73449787”