Bob Seger
 Seger w 2007 | |
| Imię i nazwisko | Robert Clark Seger |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 6 maja 1945 |
| Instrumenty | |
| Gatunki | rock, biały soul, heartland rock, roots rock |
| Zawód | muzyk, piosenkarz, autor tekstów |
| Aktywność | od 1961 |
| Wydawnictwo | Hideout, Cameo, Capitol, Palladium |
| Powiązania | Glenn Frey, Eagles, Shaun Murphy, Muscle Shoals Rhythm Section, Little Feat, Kid Rock |
| Strona internetowa | |
Robert Clark „Bob” Seger[1] (ur. 6 maja 1945 w Dearborn) – amerykański muzyk rockowy, wokalista, gitarzysta i pianista[2]. Laureat Grammy (1981)[3].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w Dearborn[4] w Michigan jako syn Charlotte i Stewarta Segera[5]. Wychowywał się ze starszym bratem George’em[3]. Jego ojciec był pracownikiem w fabryce Forda, a jednocześnie półetatowym muzykiem jazzowym grającym w lokalnym big bandzie[5]. W 1963 ukończył Pioneer High School w Ann Arbor[6]. Po ukończeniu szkoły średniej odrzucił możliwości studiów wyższych i poświęcił się karierze muzyka[7].
Przez blisko dziesięć pierwszych lat swej muzycznej kariery był nikomu nieznanym muzykiem grającym wraz z grupą The Decibels wszystko, co było modne w latach sześćdziesiątych. Szczęście uśmiechnęło się do niego w 1969 kiedy to został dostrzeżony przez producentów. Pierwszy nagrany singiel z antywojennym songiem „2+2=?”[8], przeszedł niemal niezauważony, lecz już następny – „Ramblin’ Gamblin’ Man”[8], okazał się przebojem i otworzył Segerowi drogę do wielkiej kariery.
W czasie jej szczytu dorównywał w popularności The Eagles i Bruce'owi Springsteenowi. W tym okresie dużo nagrywał i intensywnie koncertował dając do 200 występów na rok. W 1974 wystąpił 167 razy. W czasie swej kariery sprzedał ponad 20 milionów albumów[9].
Po roku 1986 wycofał się w prywatność, sporadycznie jednak nagrywając nowy materiał. Do największych przebojów Boba Segera należą: „Ramblin’ Gamblin’ Man”, „Night Moves”, „Mainstreet”, „Sunspot Baby”, „The Fire Down Below”, „Rock and Roll Never Forgets”, „Still the Same”, „Hollywood Nights”, „Shakedown”, „We’ve Got Tonight”, „Old Time Rock & Roll”, „Fire Lake”, „Against the Wind”, „You’ll Accommp’ny Me”, „Shame On the Moon” i „Like a Rock”[8].
W 1987 Bob Seger został wprowadzony do Alei Gwiazd w Los Angeles[3], a 15 marca 2004 do Rock and Roll Hall of Fame[10].
W latach 1987-1988 był żonaty z Annette Sinclair[3]. 10 lipca 1993 poślubił Juanitę „Nitę” Dorricott, z którą ma syna Christophera Cole Seger (ur. 1992) i córkę Samanthę Char (ur. 16 kwietnia 1995)[3].
Dyskografia Boba Segera[edytuj | edytuj kod]
- Ramblin' Gamblin' Man (1969)
- Noah (1969)
- Mongrel (1970)
- Brand New Morning (1971)
- Smokin' O.P.'S (1972)
- Back in '72 (1973)
- Seven (1974)
- Beautiful Loser (1975)
- Live Bullet (1976)
- Night Moves (1976)
- Stranger in Town (1978)
- Against the Wind (1980)
- Nine Tonight (1981)
- The Distance (1982)
- Like a Rock (1986)
- The Fire Inside (1991)
- Greatest Hits (1994)
- It's a Mystery (1995)
- Greatest Hits 2 (2003)
- Face the Promise
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Personalidade: Bob Seger (EUA). InterFilmes.com. [dostęp 2010-02-12]. (port.).
- ↑ Stephen Thomas Erlewine: Bob Seger Biography. AllMusic. [dostęp 2016-07-02]. (ang.).
- ↑ a b c d e Bob Seger w bazie Notable Names Database (ang.)
- ↑ Bob Seger w bazie Filmweb
- ↑ a b Bob Seger Biography. articlebio.com. [dostęp 2016-07-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-19)]. (ang.).
- ↑ Bob Seger Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2017-01-12]. (ang.).
- ↑ Bob Seger w bazie IMDb (ang.)
- ↑ a b c Bob Seger w bazie Discogs.com (ang.)
- ↑ Bob Seger Albums. AllMusic. [dostęp 2009-12-12]. (ang.).
- ↑ Bob Seger: inducted in 2004. The Rock and Roll Hall of Fame and Museum, Inc.. [dostęp 2016-07-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-19)]. (ang.).