Blastula
Blastula – wczesne stadium rozwoju zarodkowego tkankowców powstałe w wyniku bruzdkowania. U większości zwierząt ma kształt pęcherzyka kulistego (celoblastula), którego ściana (blastoderma) zbudowana jest z jednej lub kilku warstw blastomerów, otaczających jamę blastuli (blastocel)[1][2][3], wypełnioną płynem[1][3] (albo czasem galaretowatą, bezkomórkową masą[3]). U organizmów z bruzdkowaniem tarczkowym (np. ptaki) blastula ma postać płaskiej tarczki (dyskoblastula), leżącej ponad masą żółtka. U ssaków łożyskowych występuje blastocysta, która ma kształt pęcherzyka ze ścianą zbudowaną z jednej warstwy komórek (trofoblast). Do światła blastocysty zwiesza się węzeł zarodkowy, z którego tworzy się właściwy zarodek[1][3]. Czwartym głównym typem blastuli jest periblastula[3].
Blastula, w toku dalszego rozwoju, przekształca się w gastrulę[2][3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Słownik tematyczny. Biologia, cz. 2, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 19–20, ISBN 978-83-01-16530-7.
- ↑ a b Encyklopedia Audiowizualna Britannica: Biologia. Poznań: Wydawnictwo Kurpisz S.A., 2006, s. 24. ISBN 978-83-60563-11-3.
- ↑ a b c d e f Marzena Popielarska, Robert Konieczny, Grzegorz Góralski, Słownik szkolny. Biologia, Kraków: Wydawnictwo Zielona Sowa, 2008, s. 36, ISBN 978-83-7435-692-3.