Bitwa pod Niniwą

Bitwa pod Niniwą

Wojna bizantyńsko-sasanidzka (602-628)
Moneta z wizerunkiem Chosrowa II
Czas	12 grudnia 627
Miejsce	Niniwa, Irak
Terytorium	Persja
Przyczyna	napór wojsk bizantyjskich na Niniwę
Wynik	zwycięstwo Bizantyjczyków
Strony konfliktu
Bizancjum Kaganat staroturecki Sasanidzi
Dowódcy
Herakliusz Chosrow II Parwiz
Siły
70 000 50 000
Straty
nieznane 6000 - 12 000 zabitych
Położenie na mapie świata miejsce bitwy
36,359444°N 43,152778°E/36,359444 43,152778

Bitwa pod Niniwą – decydująca bitwa wojny bizantyjsko-perskiej stoczona 12 grudnia 627 roku, zakończona zwycięstwem Bizantyjczyków^[1].

W czasie sześcioletniej wojny cesarz Herakliusz wyparł Persów z Azji Mniejszej, ale władca perski Chosroes II odmawiał zawarcia pokoju. W 627 r. wojska bizantyjskie i kaganatu starotureckiego obległy bezskutecznie Tbilisi. Wkrótce Turcy wycofali się, a Herakliusz ku zaskoczeniu Persów we wrześniu 627 r. skierował się na południe. Przeciwnicy nie byli w stanie szybko przerzucić odpowiednich sił na północ swojego państwa. 1 grudnia 627 r. wojska cesarskie obozowały koło ruin Niniwy i przekroczyły Wielki Zab, dopływ Tygrysu. Stąd Herakliusz mógł maszerować na Dastagird (letnią rezydencję Chosroesa II), a następnie na stolicę Ktezyfont.

Persowie nie byli w stanie powstrzymać Bizantyjczyków od przekroczenia rzeki, ale uniemożliwili im marsz na południe. Wojska cesarskie upozorowały odwrót, aby odciągnąć przeciwnika od Tygrysu i wydać mu bitwę na otwartym polu. Manewr powiódł się. 12 grudnia 627 r. doszło do bitwy pod Niniwą. Siły obu stron nie są znane. Bitwa trwała od świtu do zmroku i zakończyła się zwycięstwem Bizantyjczyków. Perski dowódca poległ z rąk cesarza. Według perskiego kronikarza Tabariego poległo od 6 tys. do 12 tys. Persów, ale liczby te należy traktować z pewną dozą ostrożności. Po rychłej śmierci Chosroesa II jego następca Kawad II zawarł z Bizancjum pokój.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Świat Bizancjum, t. 1, Cesarstwo Wschodniorzymskie 330-641, Kraków 2007, s. 56-59
• James Howard-Johnston, Heraclius' Persian Campaigns and the Revival of the East Roman Empire, 622–630, [w:] War in History 6 (1999), S. 1–44
• Walter E. Kaegi, Heraclius. Emperor of Byzantium, Cambridge 2003, S. 156ff