Bitwa pod Memfis (667 p.n.e.)
| Czas | |||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium | |||
| Przyczyna | najazd asyryjski | ||
| Wynik | zwycięstwo Asyrii | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
Bitwa pod Memfis rozegrała się pomiędzy wojskami egipskimi i asyryjskimi w 667 p.n.e. podczas pierwszej kampanii Asyryjczyków do Egiptu na początku panowania Aszurbanipala. Zakończyła się klęską Taharki, który ostatecznie stracił szansę na odzyskanie tronu faraonów i został zmuszony do wycofania się do Górnego Egiptu i Nubii.
Przebieg kampanii Aszurbanipal przedstawił w swojej kronice[1]:
Tarqû, król Kusz, który w Memfis usłyszał, że zbliża się moja armia, poprowadził swoje wojska do bitwy na otwartym polu. Pod opieką Aszura, Sina i wielkich bogów, moich panów, którzy stoją po mojej stronie, pokonali ich w otwartej bitwie. Wycięli mieczem oddziały, w których pokładał swoją wiarę.
Strach i przerażenie spadły na niego i oszalał. Opuścił Memfis, swoje królewskie miasto, któremu ufał, i wsiadł na statek, by ocalić swoje życie. Opuścił swój obóz uciekł sam i wszedł do miasta Ni.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Marc van de Meroop: Historia starożytnego Bliskiego Wschodu 3000–323 p.n.e.. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2008, s. 263. ISBN 978-83-233-2540-6.