Bitwa nad Tacuarembó
| Inwazja na Urugwaj 1816-1820 | |||
| Czas | |||
|---|---|---|---|
| Miejsce | Tacuarembó Chico, dopływ Tacuarembó | ||
| Terytorium | |||
| Przyczyna | zajęcie Banda Oriental przez siły portugalskie | ||
| Wynik | Zwycięstwo sił portugalsko-brazylijskich, aneksja terytorium Banda Oriental przez monarchię portugalsko-brazylijską | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Bitwa nad Tacuarembó – decydująca bitwa z okresu inwazji portugalsko-brazylijskiej na terytorium Banda Oriental (obecnie Urugwaj).
W 1811 portugalska armia z Brazylii zajęła Banda Oriental po raz pierwszy, ale musiała się wycofać pod presją Wielkiej Brytanii. W 1816 ponowna inwazja pobiła oddziały Joségo Gervasio Artigasa[1], który wszakże przez następne trzy lata prowadził walkę przeciwko siłom portugalsko-brazylijskim zajmującym tereny dzisiejszego Urugwaju[2].
W grudniu 1819 zebrał kolejną armię przeciw siłom portugalskim i wkroczył na tereny przez nie zajmowane[2]. Jego siły, liczące ok. 2000 żołnierzy pod dowództwem gen, Latorre zostały nad Tacuarembó Chico (zachodni brzeg rzeki Tacuarembó) doszczętnie rozbite przez liczące ok. 3 tys. żołnierzy oddziały portugalskie[3]. Artigas zdołał zebrać resztki swych ludzi i wycofać się do Entre Ríos[2]. W następstwie bitwy Banda Oriental została formalnie wcielona do ziem portugalskich jako prowincja Cisplatina 18 stycznia 1821 roku[3], co pośrednio doprowadziło do wojny brazylijsko-argentyńskiej w 1825 roku[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Joseph Smith: A History of Brazil. Routledge, 2014, s. 83–04. ISBN 978-1-138-15399-8. (ang.).
- ↑ a b c John Street: Artigas and the Emancipation of Uruguay. Cambridge: Cambridge University Press, 1959, s. 309 i 325. (ang.).
- ↑ a b David Marley: Wars of the Americas: A Chronology of Armed Conflict in the Western Hemisphere. 2008, s. 617–619. ISBN 978-1598841008. (ang.).