Biblioteka Angelo Mai w Bergamo
 Palazzo Nuovo w Bergamo - siedziba Biblioteki Angelo Mai | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Data założenia | |
| Wielkość zbiorów | ok. 700000 tomów |
| Rodzaje zbiorów | książki |
Położenie na mapie Bergamo  | |
Położenie na mapie Włoch  | |
Położenie na mapie Lombardii  | |
 45°42′15,60″N 9°39′47,41″E/45,704333 9,663169 | |
| Strona internetowa | |
Biblioteka Angelo Mai w Bergamo (wł. Civica Biblioteca Angelo Mai di Bergamo) jest najważniejszą instytucją zajmującą się przechowywaniem dokumentów historycznych w Bergamo i okolicach. Jej siedzibą jest Palazzo Nuovo w Górnym Mieście w Bergamo (wł. Città Alta). Budynek ten leży naprzeciwko Palazzo della Ragione, przy Piazza Vecchia.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Biblioteka została otwarta 13 lutego 1768, po tym jak kardynał Giuseppe Alessandro Furietti podarował miastu swój księgozbiór stawiając warunek, że zbiory muszą być dostępne publicznie. Umieszczono je w jednym z pomieszczeń Palazzo Vecchio (Palazzo della Ragione), który był siedzibą władz miejskich. W 1843 roku biblioteka została przeniesiona do Palazzo della Ragione. Od 1927 roku zbiory biblioteczne wróciły do Palazzo Nuovo[1]. Od 1954 biblioteka nosi imię filologa i badacza starożytnych tekstów, kardynała Angelo Mai.
W 2006 roku na podstawie umowy pomiędzy Fondazione Congregazione Misericordia Maggiore, a Bergamo powstała jako oddział Biblioteka Muzyczna Gaetano Donizettiego. Mieści się ona w Palazzo della Misericordia Maggiore, a jej zbiory liczą ponad 300 tysięcy woluminów[2][3].
Zbiory[edytuj | edytuj kod]
Księgozbiór kardynała Furietti liczył 1363 tomów. Liczba woluminów ciągle wzrastała dzięki darowiznom oraz zakupom nowych książek. W 1843 liczyły one 60 tysięcy woluminów. Największy rozrost księgozbioru miał miejsce w XIX wieku. Spowodowało to zamknięcie biblioteki w 1896 roku, na dwa lata, aby uporządkować zbiory. W 1908 roku do zbiorów włączono dokumenty Archiwum miasta. Zostały one w 1976 roku wyodrębnione ze zbiorów jako samodzielny oddział. W momencie ponownych przenosin do Palazzo Nuovo zbiory liczyły 200 000 woluminów[1]. Obecnie[kiedy?] biblioteka posiada ok. 700 000 tomów, ponad 11 000 tytułów czasopism, ok. 2150 inkunabułów, znaczną liczbę rycin, autografów, manuskryptów, fotografii oraz innych eksponatów, które czynią z niej jedną z najważniejszych bibliotek historycznych we Włoszech.
Zgodnie z ustawą z 2004 roku biblioteka ma prawo do otrzymywania egzemplarza obowiązkowego druków wydanych na terenie Bergamo i Lombardii[4].
Palazzo Nuovo[edytuj | edytuj kod]
Palazzo Nuovo jest dziełem architekta Vincenzo Scamozziego[5], podczas gdy loggia wejściowa została zaprojektowana przez innego architekta, Cresolę, zwanego il Vannone, który dokonał też między innymi przebudowy Pałacu Dożów Genui.
Budowa Palazzo Nuovo została rozpoczęta w 1604 roku, a dokończona w 1958 roku umieszczeniem sześciu rzeźb, będących dziełem artysty Tobia Vescovi, nad zwieńczeniami drugiego, piątego i ósmego okna pierwszego piętra fasady.
Sama fasada jest dziełem Ernesto Pirovano (1866-1934), który ją ukończył w 1900 roku[5]. Pokryta białym marmurem z Zandobbio, urzeka elegancją i lekkością stylu neoklasycystycznego. Wpisuje się ona doskonale w architekturę Piazza Vecchia, nad którą dominują Palazzo della Ragione oraz Torre Suardi.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Missione e storia [online], Biblioteca Civica Angelo Mai e Archivi storici comunali [dostęp 2021-01-28].
- ↑ Biblioteca Musicale “G. Donizetti” [online], www.consbg.it [dostęp 2021-01-28].
- ↑ Biblioteca musicale Gaetano Donizetti [online], Biblioteca Civica Angelo Mai e Archivi storici comunali [dostęp 2021-01-28].
- ↑ Deposito legale [online], Biblioteca Civica Angelo Mai e Archivi storici comunali [dostęp 2021-01-28].
- ↑ a b Palazzo Nuovo [online], Biblioteca Civica Angelo Mai e Archivi storici comunali [dostęp 2021-01-28].