Benzylomorfina
| |
| Nazewnictwo | | | | Nomenklatura systematyczna (IUPAC) | (5α,6α)-3-(benzylooksy)-17-metylo-7,8-didehydro-4,5-epoksymorfinan-6-ol | |
| Ogólne informacje |
| Wzór sumaryczny | C24H25NO3 |
| Masa molowa | 375,46 g/mol |
| Identyfikacja |
| Numer CAS | 14297-87-1 |
| PubChem | 5362507 |
| DrugBank | DB01573 |
| SMILES | CN1CCC23C4C1CC5=C2C(=C(C=C5)OCC6=CC=CC=C6)OC3C(C=C4)O | |
| InChI | InChI=1S/C24H25NO3/c1-25-12-11-24-17-8-9-19(26)23(24)28-22-20(27-14-15-5-3-2-4-6-15)10-7-16(21(22)24)13-18(17)25/h2-10,17-19,23,26H,11-14H2,1H3/t17-,18+,19-,23-,24-/m0/s1 | | InChIKey | RDJGWRFTDZZXSM-RNWLQCGYSA-N | |
| |
| |
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
| |
| Klasyfikacja medyczna |
| Legalność w Polsce | środek odurzający grupy I-N |
| |
Benzylomorfina – organiczny związek chemiczny, półsyntetyczny opioid, pochodna morfiny. Znajduje się w grupie I-N Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii[3]. Jest objęty Jednolitą konwencją o środkach odurzających z 1961 roku (wykaz I)[4].
