Beniamin Wajsblech
| Data urodzenia | 22 grudnia 1908 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 13 marca 1991 |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie | prawnik |
| Stanowisko | wiceprokurator Generalnej Prokuratury PRL |
| Odznaczenia | |
   | |
Beniamin Wajsblech[1] (ur. 22 grudnia 1908, zm. 13 marca 1991 w Warszawie) – wiceprokurator Generalnej Prokuratury PRL, oskarżyciel w procesach politycznych w czasach stalinizmu.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Pochodził z zamożnej żydowskiej rodziny[1] kupieckiej[2]. Syn Hersza[3]. We wrześniu 1939 udał się do Związku Radzieckiego. Po agresji ZSRR na Polskę (17 września 1939) został we Lwowie prokuratorem[2].
Po wojnie był prokuratorem w Polsce. Był przesłuchującym i oskarżycielem generała Augusta Emila Fieldorfa ps. „Nil”, dla którego zażądał kary śmierci[4]. O ten sam wymiar kary wnioskował oskarżając Jana Stachniuka[2]. Po zwolnieniu ze służby pracował jako radca prawny[1].
Pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A2-10-16)[5].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (6 lipca 1954)[3]
- Złoty Krzyż Zasługi (22 lipca 1947)[6]
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (4 stycznia 1955)[7]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Agnieszka Rybak: Za późno na sprawiedliwość. rp.pl, 25 lutego 2017. [dostęp 2022-04-10].
- ↑ a b c Beniamin Wajsblech - to on zażądał kary śmierci dla gen. "Nila". wp.pl. [dostęp 2022-04-10].
- ↑ a b M.P. z 1954 r. nr 95, poz. 1083 „w 10 rocznicę Polski Ludowej” - wskazany jako Wajsblech Benjamin s. Hersza.
- ↑ Norman Davies: Powstanie ’44. Kraków: Znak, 2004, s. 757–758.
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2023-08-16].
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 118, poz. 745 „za wybitne zasługi w dziedzinie usprawnienia wymiaru sprawiedliwości” - wskazany jako Wajsblech Bieniamin.
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 35, poz. 334 - Uchwała Rady Państwa z dnia 4 stycznia 1955 r. nr 0/4 - na wniosek Prokuratora Generalnego P.R.L.