Bell 412
 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Załoga | 2 |
| Historia | |
| Data oblotu | sierpień 1979[1] |
| Lata produkcji | 1981- |
| Liczba egz. | 869 |
| Dane techniczne | |
| Napęd | |
| Moc | 671 kW (900 KM) każdy |
| Wymiary | |
| Średnica wirnika | 14,02 m |
| Długość | 17,07 m |
| Długość kadłuba | 12,92 m |
| Wysokość | 4,32 m |
| Masa | |
| Własna | 3000 kg |
| Startowa | 5397 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. | 230 km/h |
| Pułap | 2070 m |
| Dane operacyjne | |
| Liczba miejsc | |
| 13-15 | |
| Użytkownicy | |
| Arabia Saudyjska, Bahrajn, Bangladesz, Botswana, Finlandia, Filipiny, Honduras, Indonezja, Kanada, Lesotho, Nigeria, Norwegia, Pakistan, Panama, Peru, Polska, Słowenia, Sri Lanka, Szwecja, Uganda, Wenezuela, Wielka Brytania, Włochy, Wyspy Owcze, Zimbabwe, Zjednoczone Emiraty Arabskie | |
| Rzuty | |
 | |
Bell 412 – amerykański lekki śmigłowiec wielozadaniowy skonstruowany przez firmę Bell pod koniec lat 70., wersja rozwojowa Bella 212. Łącznie zbudowano prawie 900 śmigłowców tego typu, są użytkowane w kilkunastu krajach. Nadal jest w produkcji.
Wersje[edytuj | edytuj kod]
- 412 (silniki Pratt & Whitney Canada PT6T-3B)
- 412SP (Special Performance, silniki P&WC PT6T-3BF)
- 412HP (High Performance od 1991, silniki P&WC PT6T-3BG/3D)
- 412EP (Enhanced Performance, silniki P&WC PT6T-3DF)
- 412EPI (Enhanced Performance, silniki P&WC PT6T-9)[2]
Produkowane na licencji
- Bell Canada CH-146 Griffon (412CF, 100 sztuk dla Canadian Forces w latach 1992-1998, silniki PT6T-3D)
- Agusta-Bell AB 412/AB 412EP (Włoska Agusta, wersje cywilne i dla wojska)
- IPTN NBell 412 (w Indonezji przez IPTN, licencja na 100 sztuk)
Bell 412 w polskich służbach[edytuj | edytuj kod]
Wojsko Polskie używało trzech egzemplarzy śmigłowca Bell 412. Pierwsze dwa: 412SP (numer boczny 01, z podwoziem kołowym i bardzo bogatym, „bizantyjskim” wyposażeniem) oraz 412HP (numer boczny 02) wypożyczono w roku 1991 na czas wizyty papieża Jana Pawła II. Po wizycie śmigłowiec 412HP numer boczny 02 zwrócono[3].
W roku 1993 do Sił Powietrznych trafił śmigłowiec Bell 412HP (numer boczny 02) zastąpił Bella 412SP (numer boczny 01). Używany był przez 36 Specjalny Pułk Lotnictwa Transportowego do przewozu VIP-ów[3]. Podczas realizacji zadań dla 36 pułku w latach 1993-2011 śmigłowiec nr 02 spędził w powietrzu niecałe 3000 godzin[4].
Pod koniec 2011 roku w związku z likwidacją pułku śmigłowiec przekazano Policji[3]. Z uwagi na brak potrzebnych środków na potrzebny remont śmigłowiec długo nie był użytkowany i stał w hangarze Centralnej Bazy Zarządu Lotnictwa Policji Głównego Sztabu Policji Komendy Głównej Policji w Warszawie[5].
Potrzebne środki Policja otrzymała dopiero po roku. Niezbędny remont rozpoczęto w listopadzie 2012 roku i miał się on zakończyć w styczniu 2013 roku[6].
Najwięksi użytkownicy[edytuj | edytuj kod]
Botswana: 5× 412SP, 2× 412EP
Chile (FACh): 14× 412EP
Indonezja (armia i marynarka): 42× 412EP (+16)
Kanada (RCAF): 100× CH-146 (85 w służbie)
Meksyk (FAM): 11× 412
Norwegia (Luftforsvaret): 19× 412SP (18 w służbie)
Pakistan (armia): 30× 412EP, 1× 412EP (PAF)
Słowenia (BRZOL): 8× 412EP
Sri Lanka (SLAF): 14× 412EP
Tajlandia (RTAF): 11× 412EP/SP
Wielka Brytania (RAF): 11× Griffin HT1, 4× Griffin HAR2 (412EP)
Włochy (armia): 23× AB 412
Zimbabwe (siły powietrzne): 8× AB 412SP
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ The Bell 412. [dostęp 2015-06-29].
- ↑ Doskonalszy Bell 412EPI.
- ↑ a b c Kasjaniuk Sławomir: Bell 412 opuścił Okęcie. lotniczapolska.pl, 2011-12-30. [dostęp 2013-02-01]. (pol.).
- ↑ Paweł Kłosiński. Bell zmienia barwy. „Skrzydlata Polska”. 02/2012. Altair. [dostęp 2013-02-01]. (pol.).
- ↑ Przemysław Kacak. Policyjne (para) lotnictwo. „Policja 997”. 92/11.2012. [dostęp 2013-02-01]. (pol.).
- ↑ Prezydencki Bell będzie latał. altair.pl, 2012-11-15. [dostęp 2013-02-01]. (pol.).
.svg)
