Beate Uhse
.jpg) Beate Uhse w roku 1971 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
Beate Uhse-Köstlin [ⓘbeˈaːtə ˈuːzə ˈʁoːtɐmʊnt] (ur. 25 października 1919 – jako Beate Köstlin – niedaleko Cranz w Prusach Wschodnich, zm. 16 lipca 2001 w St. Gallen w Szwajcarii) – niemiecka pilot i biznesmenka, założycielka pierwszego w świecie sex shopu.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Służyła w Luftwaffe w stopniu kapitana i zajmowała się głównie pilotowaniem maszyn dostarczanych z zakładów naprawczych i fabryk do jednostek liniowych oraz była pilotem doświadczalnym. Wiosną 1945 roku uciekła samolotem, wraz z małym synem i jego nianią, z oblężonego Berlina.
Po zakończeniu wojny nie miała możliwości kontynuowania kariery pilota - zabroniły jej tego władze okupacyjne. Otworzyła sklep z guzikami. W 1946 roku wydała poradnik nt. stosowania kalendarzyka małżeńskiego, której to metody nauczyła się od matki lekarki. Siedmiostronicowa broszura kosztowała 50 fenigów i w ciągu roku autorka sprzedała 32 000 egzemplarzy. Uhse prowadziła sprzedaż wysyłkową. Szybko zaczęła sprzedawać także prezerwatywy i pisma erotyczne, otworzyła punkt porad korespondencyjnych i zatrudniła w nim lekarza. Pierwszy sex-shop otworzyła w grudniu 1962 roku we Flensburgu. Klienci podawali sprzedawcom telefonicznie numery towarów, a ci je pakowali. Miało to chronić prywatność kupujących. Do końca lat 60. na liście klientów sklepu wysyłkowego znajdowało się 1,7 mln osób, a dochody wynosiły 30 mln marek. Uhse musiała też mierzyć się z problemami prawnymi, gdyż w Niemczech obowiązywały wprowadzone jeszcze przez nazistów przepisy dot. erotyki. Na jej działalność złożono kilka tysięcy doniesień do prokuratury, ale z wyjątkiem jednego, żaden proces sądowy nie zakończył się skazaniem Uhse. Bardziej otwartą działalność mogła prowadzić po rewolcie młodzieżowej 1968 roku.
W 1989 roku odznaczona została Orderem Zasługi Republiki Federalnej Niemiec. W 1999 roku ewangelicka parafia Świętego Marcina we Flensburgu ufundowała i odsłoniła poświęconą jej tablicę honorową[1]. W tym samym roku wprowadziła swoje przedsiębiorstwo na giełdę.
Po śmierci Uhse w 2001 roku jej firma popadła w kłopoty finansowe z powodu konkurencji z erotyką internetową.
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ewa Wanat, Kiedy miała szesnaście lat, odkryła, że jej mama pracuje jako domina. Dwa lata później otworzyła własne studio [online], www.wysokieobcasy.pl, 3 października 2022 [dostęp 2022-10-05].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bartosz T. Wieliński. Beate Ushe: z nieba do łóżka. „Gazeta Wyborcza”, s. biz 25, 2012-02-13. Agora SA. (pol.).
- Beate Uhse w serwisie w bazie IMDb (ang.)