Bartłomiej Wróblewski

Bartłomiej Wróblewski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

13 marca 1975
Poznań

Zawód, zajęcie

polityk, prawnik, nauczyciel akademicki

Alma Mater

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Uczelnia

SWPS Uniwersytet Humanistycznospołeczny

Stanowisko

poseł na Sejm VIII, IX i X kadencji (od 2015)

Partia

Prawo i Sprawiedliwość

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Bartłomiej Piotr Wróblewski (ur. 13 marca 1975 w Poznaniu[1]) – polski polityk, nauczyciel akademicki i prawnik specjalizujący się w prawie konstytucyjnym, doktor nauk prawnych, poseł na Sejm VIII, IX i X kadencji (od 2015), zdobywca Mount Everestu i Korony Ziemi.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wykształcenie i działalność zawodowa[edytuj | edytuj kod]

Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu (1994). Ukończył w 2000 studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W 2003 uzyskał magisterium z prawa porównawczego, kończąc z wyróżnieniem studia podyplomowe na Reńskim Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma w Bonn. Kształcił się także w zakresie europejskiego prawa wspólnotowego na Uniwersytecie Ottona i Fryderyka w Bambergu. Odbywał staże naukowe w Strasburgu i Berlinie[1]. W 2011 na UAM uzyskał stopień doktora nauk prawnych na podstawie pracy zatytułowanej Kształtowanie się koncepcji i instytucji odpowiedzialności odszkodowawczej państwa za działania ustawodawcy do połowy XX wieku na tle ogólnych reguł odpowiedzialności państwa napisanej pod kierunkiem Sławomiry Wronkowskiej-Jaśkiewicz[2].

W latach 2001–2009 był pracownikiem naukowym Instytutu Zachodniego w Poznaniu[1], gdzie zajmował się prawem europejskim oraz polskim i niemieckim prawem konstytucyjnym[3]. Następnie od lutego do sierpnia 2010 pracował jako konstytucjonalista w Biurze Prawa i Ustroju Kancelarii Prezydenta RP. W 2011 został dyrektorem Instytutu Prawa na poznańskim Wydziale Zamiejscowym Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej (przekształconej w SWPS Uniwersytet Humanistycznospołeczny)[2]. Jest członkiem stowarzyszenia Instytut Zachodni oraz Polskiego Towarzystwa Prawa Konstytucyjnego.

Należał do Związku Harcerstwa Polskiego (1980–1993), w tym szczepu Błękitna XIV w Poznaniu. W okresie 1995–2009 działał w korporacjach akademickich, m.in. jako prezes Lechii i kurator Chrobrii. Był inicjatorem reaktywacji poznańskich korporacji Magna-Polonia, Masovia i Surma oraz krakowskiej Arcadii[3]. W 2001 stworzył Archiwum Korporacyjne[4], a w 2007 wirtualne Muzeum Polskich Korporacji Akademickich[5]. Był inicjatorem umieszczenia w Poznaniu tablic pamiątkowych poświęconych korporantom walczącym w powstaniu wielkopolskim oraz korporantom pełniącym funkcję rektora Uniwersytetu Poznańskiego[6]. W 2011 został członkiem Akademickiego Klubu Obywatelskiego im. Prezydenta Lecha Kaczyńskiego w Poznaniu[3].

Działalność polityczna[edytuj | edytuj kod]

Radny Sejmiku Województwa Wielkopolskiego (2014-2015)[edytuj | edytuj kod]

W 2011 kandydował bezskutecznie jako bezpartyjny z ramienia Prawa i Sprawiedliwości do Senatu z okręgu obejmującego powiat poznański (otrzymał 29 248 głosów)[7]. W 2013 wstąpił do PiS, a w lutym 2014 został członkiem rady programowej tego ugrupowania[8]. W wyborach samorządowych z listopada tegoż roku z listy tej partii kandydował do sejmiku wielkopolskiego w okręgu nr 3 (powiaty poznański, śremski, średzki, gnieźnieński oraz wrzesiński), otrzymując 6454 głosy i zdobywając mandat radnego[9]. W marcu 2015 objął funkcję pełnomocnika PiS w powiecie poznańskim[10]. Zajmował to stanowisko do listopada 2016, kiedy to został wybrany na wiceprezesa tej partii w okręgu poznańskim[11].

Poseł na Sejm RP (2015 - do teraz)[edytuj | edytuj kod]

W wyborach parlamentarnych w 2015 wystartował do Sejmu w okręgu poznańskim. Uzyskał mandat posła VIII kadencji, startując z 11. miejsca na liście i otrzymując 14 108 głosów[12]. W niższej izbie polskiego parlamentu został powołany w skład w Komisji Ustawodawczej, Komisji do Spraw Unii Europejskiej, Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka oraz Komisji Nadzwyczajnej do spraw zmian w kodyfikacjach. W ramach ostatniej z nich objął funkcję przewodniczącego Podkomisji stałej do spraw nowelizacji Kodeksu wyborczego i Kodeksu postępowania administracyjnego[13]. Został również przewodniczącym Polsko-Niemieckiej Grupy Parlamentarnej oraz Polsko-Irlandzkiej Grupy Parlamentarnej, a także wiceprzewodniczącym Polsko-Brytyjskiej Grupy Parlamentarnej[13]. Był członkiem działającego w czasie VIII kadencji Parlamentarnego Zespołu Tradycji i Pamięci Żołnierzy Wyklętych[14].

Prowadził kilkanaście punktów bezpłatnej pomocy prawnej na terenie Poznania i powiatu poznańskiego[15][16]. Był sprawozdawcą przedłożonego przez prezydenta RP projektu ustawy dotyczącego nieodpłatnej pomocy prawnej oraz edukacji prawnej[17].

W 2015 tygodnik „W Sieci” umieścił go na liście największych wygranych kampanii parlamentarnej z tegoż roku[18]. Dwa lata później „Głos Wielkopolski” uznał go za „najbardziej aktywnego” spośród posłów regionu[19]. „Dziennik Gazeta Prawna” umieścił go dwukrotnie w rankingu pięćdziesięciu najbardziej wpływowych prawników w Polsce[20][21]. Został członkiem rady Fundacji Pomocy Humanitarnej „Redemptoris Missio” w Poznaniu[22] oraz rady społecznej Szpitala Klinicznego Przemienienia Pańskiego Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu.

W wyborach w 2019 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję, otrzymując 22 181 głosów[23]. W Sejmie IX kadencji został m.in. członkiem Komisji Ustawodawczej, wiceprzewodniczącym Komisji Nadzwyczajnej do spraw zmian w kodyfikacjach oraz przewodniczącym Podkomisji stałej do spraw nowelizacji prawa karnego[24]. Został wybrany na wiceprzewodniczącego Parlamentarnego Zespołu na Rzecz Życia i Rodziny. W 2020 powołany na polskiego reprezentanta w kuratorium Polsko-Niemieckiej Fundacji na rzecz Nauki, gdzie został wybrany na funkcję wiceprzewodniczącego[25].

W marcu 2021 został kandydatem na stanowisko rzecznika praw obywatelskich rekomendowanym przez Prawo i Sprawiedliwość[26]. 15 kwietnia 2021 został wybrany przez Sejm na to stanowisko („za” zagłosowało 240 posłów, „przeciw” 201, a 11 wstrzymało się od głosu)[27]. Senat odrzucił jego kandydaturę 13 maja 2021 („przeciw” zagłosowało 49 senatorów, „za” 48, a 2 wstrzymało się od głosu)[28].

W lipcu tego samego roku został przewodniczącym sejmowej Komisji Nadzwyczajnej do spraw deregulacji[24]. W 2021 r. został jedynym z Wielkopolski członkiem Komitetu Politycznego Prawa i Sprawiedliwości. W czerwcu 2022 r. został pełnomocnikiem PiS w powiecie poznańskim[29], a w listopadzie 2022 dodatkowo także pełnomocnikiem PiS w Poznaniu[30].

W wyborach parlamentarnych w 2023 po raz trzeci z rzędu uzyskał mandat poselski z wynikiem 28 860 głosów[31].

Poglądy[edytuj | edytuj kod]

Deklaruje się jako wolnościowy konserwatysta[32]. Podkreśla znaczenie praw podstawowych, określanych jako prawa człowieka pierwszej generacji: życia, rodziny, prawa rodziców do wychowania dzieci zgodnie z przekonaniami, wolności sumienia i wolności religijnej, wolności gospodarczej, własności, prawa do wyboru własnego stylu życia.

Opracował projekty ustaw przyjętych przez Sejm IX kadencji: wspierających edukację domową (w Prawie oświatowym)[33], likwidujących podstawy prawne lokalnych monopoli gazowych (w Prawie energetycznym)[34] oraz ustawy deregulacyjnej (ustawy o zmianie ustaw w celu likwidowania zbędnych barier administracyjnych i prawnych)[35]. Przygotował także projekty ustaw wspierającą szkoły niesamorządowe[36], tworzącą Polski Instytut Rodziny i Demografii oraz o ograniczeniu biurokracji i barier prawnych[37].

W 2017 opracował wniosek do Trybunału Konstytucyjnego o zbadanie zgodności z Konstytucją RP ustawy antyaborcyjnej w części dotyczącej aborcji ze względu na poważne wady płodu[38]. Inicjatywa ta spotkała się z krytyką środowisk feministycznych oraz apelem o wycofanie wniosku[39]. W 2019 wniosek został złożony powtórnie do Trybunał Konstytucyjnego. Został wraz z posłem Piotrem Uścińskim reprezentantem grupu posłów PiS, Konfederacji i Kukiz’15przed Trybunałem[40][41]. W październiku 2020 Trybunał Konstytucyjny uznał przesłankę eugeniczną za naruszającą prawo do życia i godność człowieka, co doprowadziło do protestów ulicznych przeciw zaostrzeniu prawa.

We wrześniu 2020 głosował przeciwko nowelizacji ustawy o ochronie zwierząt[42], argumentując to wątpliwościami konstytucyjnymi dotyczącymi ogranczeń prawa własności, wolności działalności gospodarczej i wolności religijnej[43]. Za złamanie dyscypliny klubowej został zawieszony przez prezesa PiS Jarosława Kaczyńskiego w prawach członka partii. Wspomiane zawieszenie wygasło w listopadzie tegoż roku[44].

Przygotował projekt ustawy o powołaniu Narodowego Instytutu Rodziny i Demografii, niezależnej instytucji, której zadaniem ma być analiza problemów demograficznych i ludnościowych, formułowanie propozycji polityki państwa w tym zakresie oraz obrona praw rodziny i rodziców[45].

Jako poseł podejmował działania na rzecz upamiętniania ważnych wydarzeń, organizacji i instytucji czy postaci z historii Polski. Inicjował i opracowywał kilkanaście uchwał o tematyce historycznej, które były następnie przyjmowane przez Sejm, w tym ludobójstwa na Wołyniu, powojennej konspiracji antykomunistycznej, wielkopolskich tradycji powstańczych i pracy organicznej[46][47][48][49][50][51][52][53][54].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

8 lipca 2017 zawarł w Poznaniu związek małżeński z Martą Królikiewicz[55]. Deklaruje znajomość języków obcych: angielskiego, niemieckiego, rosyjskiego oraz francuskiego[3].

Alpinizm[edytuj | edytuj kod]

W latach 1998–2014 zdobył Koronę Ziemi[56], zdobywając kolejno szczyty: Elbrus (1998), Kilimandżaro (2002), Mont Blanc (2003), Aconcagua (2007), Denali (2008), Góra Kościuszki (2011), Puncak Jaya (2011), Masyw Vinsona (2012) i Mount Everest (2014)[57]. Należy do Klubu Wysokogórskiego w Poznaniu. Był członkiem komitetu organizacyjnego Narodowej Zimowej Wyprawy na K2 w 2017/18[58].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

  • Medal "Za Wolność Prawo i Chleb” Stowarzyszenia Powstańców Czerwca 1956 „Niepokonani” (2017)[59]
  • Medal „Za Zasługi dla Wielkopolskiej Koszykówki” (2021)[60]
  • Medal 30-lecia Państwowej Straży Pożarnej (2022)[61]
  • Medal „Wierni Tradycji” Towarzystwa Pamięci Powstania Wielkopolskiego 1918-1919 za zasługi w upowszechnianiu wiedzy i pamięci o Powstaniu (2022)[62]
  • Nagroda Specjalna Rzecznika Małych i Średnich Przedsiębiorców za przygotowanie i przeprowadzenie przez Sejm ustawy deregulacyjnej (2023)[63]
  • Honorowa Odznaka "W obronie polskiej Ziemi” Stronnictwa Ludowego Ojcowizna RP za sprzeciw wobec tzw. „piątki dla zwierząt” (2023)[64]

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Die Staatshaftung für legislatives Unrecht in Deutschland. Eine rechtsgeschichtliche, rechtsdogmatische und rechtsvergleichende Untersuchung, Nomos Verlagsgesellschaft, Baden-Baden 2005.
  • Pozaumowna odpowiedzialność odszkodowawcza Wspólnoty Europejskiej za akty normatywne, Wydawnictwo Instytutu Zachodniego, Poznań 2005.
  • Prawnicy w poznańskich korporacjach akademickich w latach 1920–1939, „Kronika Miasta Poznania” nr 3/2008, s. 151–166.
  • Karol Marian Pospieszalski (11 IX 1909 – 19 II 2007), „Kwartalnik Historyczny” nr 1/2008, s. 157–160.
  • Odpowiedzialność odszkodowawcza za działania ustawodawcy. Kształtowanie się koncepcji i instytucji na tle reguł ogólnych odpowiedzialności państwa do połowy XX wieku, Wydawnictwo C. H. Beck, Warszawa 2011.
  • Noch ist Polen nicht verloren – die polnischen Studentenverbindungen 1816–2011, „Acta Studentica. Österreichische Zeitschrift für Studentengeschichte” nr 176/2011, s. 8–15.
  • Problemy z pojęciem normatywności tekstu prawnego. Uwagi po lekturze pracy M.E. Stefaniuk „Preambuła aktu normatywnego w doktrynie oraz w procesie stanowienia i stosowania polskiego prawa w latach 1989–2007” (z Maurycym Zajęckim), „RPEiS” nr 2/2012, s. 193–306.
  • Dopuszczalny zakres regulacji sztucznej prokreacji w świetle Europejskiej Konwencji Praw Człowieka (z Pawłem Łąckim), „Przegląd Sejmowy” nr 5/2013, s. 51–73.
  • Radykalne uproszczenie prawa podatkowego w ujęciu Paula Kirchhofa, „RPEiS” nr 1/2014, s. 91–104.
  • Status nasciturusa w orzecznictwie organów Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (z Pawłem Łąckim), „Państwo i Prawo” nr 3/2016, s. 21–37.
  • O normatywności, redundantności i zbędności przepisów prawnych (z Maurycym Zajęckim), „Przegląd Sejmowy” nr 5/2017, s. 125–141.
  • Kierunki nowelizacji Kodeksu postępowania administracyjnego w świetle ustawy z 7 kwietnia 2017 r. (z Joanną Wegner-Kowalską), „Studia Prawno-Ekonomiczne” nr 110/2019, s. 187–207.
  • State Liability and the Law. A Historical and Comparative Analysis, Routledge, London, New York 2023.
  • O normatywności, redundantności i zbędności przepisów prawnych. Część trzecia: typologia fragmentów przepisów i elementów części niezasadniczej aktów normatywnych (z Maurycym Zajęckim), "Przegląd Sejmowy" nr 2/2023, s. 119-155.
  • Redundant and Useless Fragments of Legal Texts. Basic Definitions and Preliminary Typology of Cases (z Maurycym Zajęckim), Teka Komisji Prawniczej PAN Oddział w Lublinie 2021, t. XIV, nr 1, s. 529-544.
  • Prawo jednostki do nieodpłatnej pomocy prawnej w świetle postanowień znowelizowanej ustawy z 5 sierpnia 2015 r. o nieodpłatnej pomocy prawnej, nieodpłatnym poradnictwie obywatelskim oraz edukacji prawnej (z Joanną Wegner-Kowalską), "Przegląd Prawa Publicznego" nr 6/2021, s. 5-18.
  • Ustawowa liczba członków (posłów, senatorów, członków Zgromadzenia Narodowego) w Konstytucji RP (z Marcinem Rulką), Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego nr 1/2021, s. 9-38
  • Diagnostyka preimplantacyjna, a „prawo do zdrowego dziecka” w kontekście Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, "Przegląd Sejmowy" nr 2/2020, s. 143-164.
  • Większości konstytucyjne – wybrane problemy (z Marcinem Rulką), "Przegląd Sejmowy" nr 6/2019, s. 99-124.
  • Mediacja w postępowaniu administracyjnym ogólnym i podatkowym (z Joanną Wegner-Kowalską), Studia Prawa Publicznego nr 4/2018, s. 31-46.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Bartłomiej P. Wróblewski: Curriculum vitae. amu.edu.pl. [dostęp 2015-11-01].
  2. ↑ a b Dr Bartłomiej Piotr Wróblewski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2015-11-01].[martwy link]
  3. ↑ a b c d Biogram. bartlomiejwroblewski.pl. [dostęp 2020-08-30].
  4. ↑ Bartłomiej Wróblewski: Historia. archiwumkorporacyjne.pl, 12 września 2007. [dostęp 2015-11-01].
  5. ↑ Bartłomiej Wróblewski: Muzeum Korporacyjne. archiwumkorporacyjne.pl, 12 września 2007. [dostęp 2015-11-01].
  6. ↑ Bartłomiej Wróblewski: Tablice pamiątkowe. archiwumkorporacyjne.pl, 12 lipca 2008. [dostęp 2020-08-30].
  7. ↑ Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2014-07-20].
  8. ↑ Rada Polityczna Prawa i Sprawiedliwości powołała Radę Programową. pis.org.pl, 15 lutego 2014. [dostęp 2015-11-01].
  9. ↑ Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2014-12-16].
  10. ↑ Bartłomiej Wróblewski pełnomocnikiem PiS w powiecie poznańskim. gloswielkopolski.pl, 22 marca 2015. [dostęp 2015-11-01].
  11. ↑ Paulina Jęczmionka-Majchrzak: Poznań: Tadeusz Dziuba nowym-starym prezesem PiS w okręgu. gloswielkopolski.pl, 26 listopada 2016. [dostęp 2016-12-03].
  12. ↑ Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2015-11-01].
  13. ↑ a b Strona sejmowa posła VIII kadencji. [dostęp 2020-08-02].
  14. ↑ Parlamentarny Zespół Tradycji i Pamięci Żołnierzy Wyklętych. sejm.gov.pl. [dostęp 2020-09-14].
  15. ↑ Dudapomoc po poznańsku. naszdziennik.pl, 13 kwietnia 2016. [dostęp 2020-07-29].
  16. ↑ Prawnik za uśmiech. naszdziennik.pl, 14 stycznia 2017. [dostęp 2020-07-29].
  17. ↑ Przebieg procesu legislacyjnego: Druk nr 1868: Przedstawiony przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej projekt ustawy o zmianie ustawy o nieodpłatnej pomocy prawnej oraz edukacji prawnej oraz niektórych innych ustaw. sejm.gov.pl. [dostęp 2020-08-02].
  18. ↑ „Wygrani i przegrani”. bartlomiejwroblewski.pl, 6 listopada 2015. [dostęp 2020-08-30].
  19. ↑ Wpadki i „transfery”, czyli dwa lata wielkopolskich posłów w Sejmie. gloswielkopolski.pl, 3 listopada 2017. [dostęp 2020-07-29].
  20. ↑ Anna Kozińska: Ranking najbardziej wpływowych prawników. Na czele Jarosław Kaczyński. wp.pl, 30 stycznia 2018. [dostęp 2020-07-29].
  21. ↑ Ranking DGP: 50 najbardziej wpływowych prawników 2018. gazetaprawna.pl, 29 stycznia 2019. [dostęp 2020-08-30].
  22. ↑ O Fundacji. medycynamisjach.org. [dostęp 2020-08-10].
  23. ↑ Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-16].
  24. ↑ a b Strona sejmowa posła IX kadencji. [dostęp 2021-07-27].
  25. ↑ Bartłomiej Wróblewski. facebook.com. [dostęp 2020-07-29].
  26. ↑ Edyta Bieńczak: Bartłomiej Wróblewski oficjalnie kandydatem na RPO. Opozycja nazywa go „fanatykiem”. rmf24.pl, 15 marca 2021. [dostęp 2021-03-15].
  27. ↑ Bartłomiej Wróblewski wybrany przez Sejm na Rzecznika Praw Obywatelskich. Ostatni głos należy do Senatu. gazeta.pl, 15 kwietnia 2021. [dostęp 2021-04-15].
  28. ↑ Bartłomiej Wróblewski nie zostanie nowym RPO. Kandydatura posła PiS przepadła w Senacie. TOK FM, 13 maja 2021. [dostęp 2021-05-13].
  29. ↑ WTK.PL - Pierwsze źródło informacji i rozrywki [online], wtk.pl [dostęp 2023-08-06] (pol.).
  30. ↑ Bartłomiej Wróblewski nowym szefem poznańskich struktur PiS. radiopoznan.fm, 17 listopada 2022. [dostęp 2022-11-21].
  31. ↑ Wybory do Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej w 2023 r. [online], wybory.gov.pl [dostęp 2023-10-20] (pol.).
  32. ↑ Wróblewski: jestem wolnościowym konserwatystą [online], Onet Wiadomości, 17 marca 2021 [dostęp 2023-08-15] (pol.).
  33. ↑ Wsparcie dla edukacji domowej [online], niedziela.pl [dostęp 2023-08-06] (pol.).
  34. ↑ B. Wróblewski: "Przyjęta przez Sejm mała nowelizacja prawa energetycznego jest kluczowa dla mieszkańców aglomeracji poznańskiej" [online], radiopoznan.fm [dostęp 2023-08-06] (pol.).
  35. ↑ Poseł Wróblewski (PiS): celem ustawy deregulacyjnej jest poszerzenie wolności obywateli w życiu codziennym [online], wnp.pl [dostęp 2023-08-06] (pol.).
  36. ↑ Fundacja Opoka, Dr Bartłomiej Wróblewski: konserwatyzm może iść w parze z wolnością... [online], Fundacja Opoka, 7 lipca 2023 [dostęp 2023-08-06].
  37. ↑ u, Ważne dla firm: Mniej biurokracji i barier prawnych | Filary Biznesu [online], filarybiznesu.pl, 7 lipca 2023 [dostęp 2023-08-06] (pol.).
  38. ↑ Aborcja eugeniczna do Trybunału Konstytucyjnego!. gosc.pl, 2 listopada 2017. [dostęp 2017-11-05].
  39. ↑ Drastyczna grafika Strajku Kobiet z politykiem PiS. „Ile dzieci z bezmózgowiem urodziłeś pośle Wróblewski”?. natemat.pl, 3 listopada 2017. [dostęp 2017-11-05].
  40. ↑ Do TK znów wpłynął wniosek ws. aborcji eugenicznej. tysol.pl, 23 grudnia 2019. [dostęp 2021-03-25].
  41. ↑ Sebastian Klauziński, Dominika Sitnicka: To oni chcą całkowitego zakazu aborcji. Publikujemy nazwiska posłów, którzy poparli wniosek do TK. OKO.press, 19 października 2020. [dostęp 2021-03-25].
  42. ↑ Jarosław Kaczyński zdecydował o zawieszeniu 14 posłów partii. onet.pl, 18 września 2020. [dostęp 2020-09-18].
  43. ↑ Karolina Kołodziejczyk, "Piątka dla zwierząt". Jeden z posłów PiS się wyłamał. Teraz Bartłomiej Wróblewski tłumaczy dlaczego [online], wiadomosci.wp.pl, 18 września 2020 [dostęp 2023-08-15] (pol.).
  44. ↑ PiS zdecydowało o przywróceniu w prawach członka partii 13 z 15 zawieszonych posłów. Wśród nich nie ma Ardanowskiego i Kołakowskiego. wpolityce.pl, 17 listopada 2020. [dostęp 2020-11-17].
  45. ↑ Bartłomiej Wróblewski w rozmowie o Polskim Instytucie Rodziny i Demografii [online], Rzeczpospolita [dostęp 2023-08-15] (pol.).
  46. ↑ Bartłomiej Wróblewski: Upamiętnienie rocznicy wybuchu Powstania Wielkopolskiego. bartlomiejwroblewski.pl, 4 listopada 2016. [dostęp 2020-09-14].
  47. ↑ Sejm uczcił kolejną rocznicę Powstania Wielkopolskiego. epoznan.pl, 16 grudnia 2016. [dostęp 2020-09-14].
  48. ↑ Sejm przyjął uchwałę ws. uczczenia pamięci generała Dowbor-Muśnickiego. dzieje.pl, 24 listopada 2017. [dostęp 2020-09-14].
  49. ↑ Bartłomiej Wróblewski: Uchwała ws. 150. rocznicy powstania Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. bartlomiejwroblewski.pl, 26 stycznia 2017. [dostęp 2020-09-14].
  50. ↑ Sejm upamiętnił 160 rocznicę powstania Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. wgospodarce.pl, 24 lutego 2017. [dostęp 2020-09-14].
  51. ↑ Wielkopolscy konspiratorzy uhonorowani przez Sejm. tenpoznan.pl, 16 maja 2020. [dostęp 2020-09-14].
  52. ↑ Uchwała Sejmu: "Międzynarodowe Targi Poznańskie dobrze przysłużyły się rozwojowi gospodarczemu Polski" [online], radiopoznan.fm [dostęp 2023-08-06] (pol.).
  53. ↑ Telewizja Polska S.A, Sejm podjął uchwałę ws. upamiętnienia ostatniego komendanta głównego NSZ ppłk Stanisława Kasznicy [online], www.tvpparlament.pl [dostęp 2023-08-06] (pol.).
  54. ↑ Do Sejmu wpłynął projekt uchwały upamiętniającej ofiary Rzezi Wołyńskiej [online], dzieje.pl [dostęp 2023-08-06] (pol.).
  55. ↑ Bartłomiej Wróblewski: Ślub posła PiS w poznańskiej katedrze. gloswielkopolski.pl, 8 lipca 2017. [dostęp 2017-08-10].
  56. ↑ Dr Bartłomiej Wróblewski zdobył Koronę Ziemi. swps.pl, 25 maja 2014. [dostęp 2014-07-20].
  57. ↑ 7 szczytów – Korona Ziemi. 7szczytow.pl. [dostęp 2015-11-01].
  58. ↑ O mnie. Bartłomiej Wróblewski. [dostęp 2018-12-07].
  59. ↑ Odznaczenie Medalem "Za Wolność, Prawo i Chleb" [online], Bartłomiej Wróblewski, 27 czerwca 2017 [dostęp 2023-08-06] (pol.).
  60. ↑ Spotkało mnie dziś miłe... - Bartłomiej Wróblewski [online], www.facebook.com [dostęp 2023-08-06] (pol.).
  61. ↑ Otrzymanie medalu 30-lecia... - Bartłomiej Wróblewski [online], www.facebook.com [dostęp 2023-08-06] (pol.).
  62. ↑ http://powstaniewielkopolskie.pl/nowa/wp-content/uploads/2022/06/Lista-odznaczonych-podczas-uroczystości-Dobosza-4.pdf
  63. ↑ Rzecznik Małych i Średnich Przedsiębiorców przyznał Filary Przedsiębiorczości [online], Biuro Rzecznika MSP, 14 czerwca 2023 [dostęp 2023-08-06] (pol.).
  64. ↑ Zaszczytem było otrzymanie... - Bartłomiej Wróblewski [online], www.facebook.com [dostęp 2023-08-06] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bartłomiej_Wróblewski&oldid=73414332”