Barry Foster
.jpg) Barry Foster (1972) | |
| Imię i nazwisko | John Barry Foster |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód | |
| Współmałżonek | Judith Shergold |
| Lata aktywności | 1954–2000 |
John Barry Foster (ur. 21 sierpnia 1927 w Beeston, zm. 11 lutego 2002 w Guildford[1]) – angielski aktor teatralny, filmowy i radiowy. Znany z roli w filmie Szał Alfreda Hitchcocka i w serialu kryminalnym Van der Valk[2].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W wieku 20 lat otrzymał stypendium i dostał się do Central School of Speech and Drama w Londynie, gdzie przyjaźnił się z aktorem Davidem Baronem, późniejszym wybitnym dramaturgiem, noblistą publikującym pod pseudonimem Harold Pinter. Foster grał później w trzech sztukach Pintera, The Basement, The Tea Party i Lekki ból. Zadebiutował na scenie w 1952 roku w sztuce Kupiec wenecki Williama Szekspira w roli Lorenzo. Debiut filmowy to rola w filmie Bitwa o ujście rzeki z 1956 roku. W następnych latach grał m.in. w filmach Bitwa o Anglię i Córka Ryana. W 1972 wystąpił w swej najbardziej znanej roli, seryjnego mordercy w filmie Alfreda Hitchcocka Szał. W tym samym roku rozpoczął odtwarzanie tytułowej roli w serialu Van der Valk, gdzie grał z kolei inspektora policji. Pod koniec lat 70. odtwarzał także rolę Sherlocka Holmesa w radiowym cyklu emitowanym przez BBC. W następnych latach wystąpił m.in. w serialu telewizyjnym Ludzie Smileya, filmie akcji Dzikie gęsi i melodramacie Maurycy[2]. Od lat 90. skoncentrował się na występach na scenie[1].
W 1955 roku poślubił aktorkę i piosenkarkę, Judith Shergold, z którą miał dwie córki i syna. Obydwie córki, Joanna Foster i Miranda Foster, są także aktorkami[1][2].
Był utalentowanym pianistą amatorem, z zamiłowaniem do muzyki jazzowej[2].
Zmarł na atak serca[2]. Po jego śmierci ustanowiono fundusz powierniczy, „Barry Foster Memorial Award”, który ma wspierać zainteresowania teatralne niepełnosprawnych dzieci[3].
Filmografia[edytuj | edytuj kod]
- King & Country (1964) – porucznik Webb
- Inspector Clouseau (1968) – Addison Steele
- The Guru (1969) – Chris
- Bitwa o Anglię (1969) – dowódca szwadronu Edwards
- Córka Ryana (1970) – Tim O’Leary
- Szał (1972) – Robert Rusk
- A Quiet Day in Belfast (1974) – John Slattery
- Sweeney! (1977) – Elliott McQueen
- The Three Hostages (1977) – Richard Hannay
- Dzikie gęsi (1978) – Thomas Balfour
- Danger on Dartmoor (1980) – Green
- Ludzie Smileya (1982) – Saul Enderby
- Maurycy (1987) – Dean Cornwallis
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Barry Foster Biography. IMDB.com. [dostęp 2018-04-09]. (ang.).
- ↑ a b c d e Barry Foster. family-announcements.co.uk. [dostęp 2018-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-15)]. (ang.).
- ↑ News - Award-winning theatres face uncertain futures. Arts Professional. [dostęp 2018-04-09]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Barry Foster w bazie IMDb (ang.)
- Barry Foster w bazie Filmweb