Barbara Trzeciak-Pietkiewicz
| Data i miejsce urodzenia | 27 sierpnia 1945 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie | |
| Narodowość | polska |
| Edukacja | |
| Alma Mater | |
| Stanowisko | dyrektorka (1990–1993) Radia Wrocław |
| Dzieci | |
| Krewni i powinowaci |
Barbara Teresa Trzeciak-Pietkiewicz (ur. 27 sierpnia 1945 w Kaliszu[1]) – polska dziennikarka radiowa i telewizyjna oraz producentka, realizatorka i scenarzystka filmów dokumentalnych.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1963 ukończyła III Liceum Ogólnokształcące w Kaliszu[2], a następnie studia prawnicze na Uniwersytecie Wrocławskim i podyplomowe studium dziennikarskie na Uniwersytecie Warszawskim.
Podczas wydarzeń Marca 1968 w kierownictwie strajku studenckiego. Do 1981 była reporterką i prezenterką wrocławskiego programu informacyjnego oraz kierownikiem redakcji w OTV Wrocław[3]. W stanie wojennym była internowana od 22 grudnia 1981 do 6 marca 1982 (we Wrocławiu, Gołdapi i Darłówku). Dorabiała, prowadząc budkę z lodami we wrocławskim zoo[4][5]. Przed wyborami do Sejmu kontraktowego w czerwcu 1989 działała we wrocławskim Komitecie Obywatelskim „Solidarność”.
Była dyrektor (1990–1993) Radia i Telewizji Wrocław (w PR Wrocław pracowała wcześniej w latach 1969–1977, a w Telewizji Wrocław od 1977 do 1981), potem dyrektor TVP2, następnie od 2003 dyrektor programowa w Polsacie, później prezes zarządu TV4, wreszcie członkini Rady Fundacji Polsat[6][7][8].
Laureatka International Emmy Award w kategorii Arts Programming w 2005 za film Holocaust. A music memorial film from Auschwitz (którego była producentką z ramienia TVP) oraz nagród i wyróżnienia na Przeglądzie Filmów o Sztuce w Zakopanem (w latach 1972–1974).
Ze związku z architektem Jerzym Pietkiewiczem ma córkę Monikę Richardson[9][10]; siostrzeńcem jej męża jest Piotr Kraśko[9].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Barbara Trzeciak-Pietkiewicz. wirtualnemedia.pl, 2005-09-22. [dostęp 2021-04-03]. (pol.).
- ↑ Krzysztof Walczak (red.): Szkoła dwojga imion. Dzieje Gimnazjum i Liceum Anny Jagiellonki i Mikołaja Kopernika w Kaliszu. Kalisz: Kaliskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk, 1999, s. 260. ISBN 83-85638-33-4.
- ↑ Monika Richardson: Moja Europa da się lubić. Publicat, 2008, s. 44. ISBN 978-83-245-1571-4.
- ↑ Aleksandra Jakubowska, Jacek Snopkiewicz: Telewizja naga. Warszawa: Wydawnictwa Alfa, 1991, s. 37. ISBN 83-7001-552-2.
- ↑ Agata Grzelińska, Anna Gabińska, Straszono je wywiezieniem na "białe niedźwiedzie, Gazeta Wrocławska, 18 grudnia 2009 [dostęp 2023-12-03] [zarchiwizowane 2023-09-28].
- ↑ Roszady w kierownictwie Polsatu, Gazeta Wyborcza
- ↑ Nadawca TV 4 wychodzi na prostą, Gazeta Wyborcza
- ↑ Prezes TV 4 odchodzi na emeryturę, Gazeta Wyborcza
- ↑ a b Wywiad z Moniką Richardson
- ↑ Wspólna fotografia matki i córki [martwy link]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Encyklopedia Wrocławia, Wrocław 2000, ISBN 83-7023-749-5, str. 863.
- Rada Nadzorcza Grupa ATM. [dostęp 2014-05-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-13)].