Barbara Toruńczyk

Barbara Toruńczyk
Ilustracja
Barbara Toruńczyk (2013)
Data i miejsce urodzenia

26 września 1946
Warszawa

Zawód, zajęcie

publicystka, eseistka, historyk literatury

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Oficer Orderu Sztuki i Literatury (Francja)
Barbara Toruńczyk z Adamem Michnikiem (Warszawa, 2004)
Roberto Salvadori i Barbara Toruńczyk (Warszawa, 2004)

Barbara Toruńczyk, ps. „Julia Juryńska” (ur. 26 września 1946 w Warszawie[1]) – polska publicystka, eseistka, historyk literatury, działaczka opozycji demokratycznej w okresie PRL, wydawca, założycielka i wieloletnia redaktor naczelna kwartalnika „Zeszyty Literackie”.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Córka Henryka (1909–1966) i Romany Toruńczyk (1915–2000), siostra Adama Henryka Toruńczyka. Studiowała socjologię na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego (1964–1968), w 1974 została magistrem socjologii na Wydziale Filozofii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego[1]. W czasie studiów należała do kręgu „komandosów”, grupy kontestującej realia polityczne PRL[2].

W 1963 uczestniczyła w zebraniach Klubu Poszukiwaczy Sprzeczności zorganizowanego przez warszawskich członków ZMS. Brała udział w wydarzeniach marcowych w 1968, została w konsekwencji relegowana z uczelni, tymczasowo aresztowana i skazana na karę 2 lat pozbawienia wolności. Zwolnienie uzyskała w 1969. Kontynuowała działalność opozycyjną, m.in. wspierała rodziny więzionych działaczy Ruchu. Od 1976 współpracowała z Komitetem Obrony Robotników, następnie Komitetem Samoobrony Społecznej KOR i Towarzystwem Kursów Naukowych[1]. Zaangażowana także w działalność drugiego obiegu jako autorka artykułów, redaktor i wydawca prasy niezależnej w Warszawie. W 1977 była współzałożycielką i sekretarzem redakcji almanachu literackiego „Zapis”. Była współpracowniczką „Biuletynu Informacyjnego KSS „KOR”” i „Krytyki” oraz członkinią redakcji periodyku „Res Publica[3]. W maju 1977 uczestniczyła w pierwszej zorganizowanej przez środowisko KOR-u głodówce w kościele św. Marcina w Warszawie[4].

W okresie wydarzeń sierpniowych w 1980 przyłączyła się do skierowanego do władz komunistycznych apelu 64 naukowców, literatów i publicystów o podjęcie dialogu ze strajkującymi robotnikami[5]. Od tegoż roku przebywała we Francji. Była przedstawicielką Niezależnej Oficyny Wydawniczej NOWA w Europie Zachodniej i Stanach Zjednoczonych. Założyła wydawane początkowo w ParyżuZeszyty Literackie”, w 1982 objęła funkcję redaktora naczelnego tego kwartalnika[3]. W czasie emigracji przygotowała m.in. serię wywiadów z dysydentami (Władimirem Bukowskim, Jiřím Ledererem, Jiřím Pelikánem, Aleksandrem Zinowjewem) dla takich pism jak „Krytyka”, „Res Publica” i „Aneks”. W latach 1986–1987 przebywała na stypendium The Mary Ingraham Bunting Institute Radcliff College w Stanach Zjednoczonych[1].

W 1992 powróciła do Polski, kontynuując pracę jako redaktor naczelna „Zeszytów Literackich”. W 2005 została prezesem Fundacji Zeszytów Literackich[1]. Jest członkinią Polskiego PEN Clubu[6]. Do sierpnia 2020 należała do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich[7].

Jej mężem jest pisarz Roberto Salvadori.

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

  • Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2006, za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, za działalność na rzecz przemian demokratycznych w kraju)[8]
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2003, za wybitne zasługi dla przemian demokratycznych w Polsce, za osiągnięcia w pracy literackiej i publicystycznej)[9]
  • Krzyż Oficerski Orderu Sztuki i Literatury (2021, Francja)[10]
  • Nagroda Edytorska Polskiego PEN Clubu (2003)[1]
  • Nagroda Fundacji Jurzykowskiego (1995)[1]

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

Publikacje książkowe
Artykuły poświęcone współczesnej myśli politycznej
  • Osobowość autorytarna: przegląd koncepcji, „Roczniki Filozoficzne KUL” (t. XXI) nr 2/1973.
  • Nowa postawa człowieka tworzącego (jako Julia Juryńska), „Więź” nr 4/1976.
  • Zła i dobra wola w polityce, „Więź” nr 6/1980.
  • Spór o Europę Środkową (jako X.X.), „Zeszyty Literackie” nr 7/1984.
  • O królach i duchach. Z opowieści wschodnioeuropejskich (przekład na jęz. ang., wł., węg.), „Zeszyty Literackie” nr 20/1987.
Prace redakcyjne

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 2012-08-30].
  2. Komandosi. sztetl.org.pl. [dostęp 2023-02-12].
  3. a b Barbara Toruńczyk w Słowniku „Niezależni dla kultury 1976–89”. [dostęp 2012-08-30].
  4. Głodówka w kościele św. Marcina w Warszawie. encyklopedia-solidarnosci.pl. [dostęp 2013-09-01].
  5. Apel (64 intelektualistów wraz z załączonym suplementem zawierającym nazwiska sygnatariuszy apelu). karta.org.pl. [dostęp 2020-09-26].
  6. O klubie. penclub.pl. [dostęp 2012-08-30].
  7. Rezygnujemy z członkostwa w Stowarzyszeniu Pisarzy Polskich. „Zeszyty Literackie”, 14 sierpnia 2020. [dostęp 2020-08-21].
  8. M.P. z 2006 r. nr 84, poz. 848
  9. M.P. z 2003 r. nr 12, poz. 172
  10. Ambasador Francji odznaczył trzy Polki Orderem Sztuki i Literatury. polskifr.fr, 21 września 2021. [dostęp 2021-09-23].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]