Barbara Ganz

Barbara Ganz
Data i miejsce urodzenia

28 lipca 1964
Schlatt

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Szwajcaria
Mistrzostwa świata w kolarstwie torowym
srebro Gandawa 1988 Wyścig punktowy
srebro Gandawa 1988 Na dochodzenie
srebro Lyon 1989 Wyścig punktowy
srebro Walencja 1992 Wyścig punktowy
brąz Colorado Springs 1986 Wyścig punktowy
brąz Lyon 1989 Na dochodzenie
brąz Maebashi 1990 Na dochodzenie

Barbara "Baba" Ganz-Erdin (ur. 28 lipca 1964 w Schlatt) – szwajcarska kolarka torowa i szosowa, siedmiokrotna medalistka mistrzostw świata.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy sukces w karierze Barbara Ganz osiągnęła w 1984 roku, kiedy zdobyła wicemistrzostwo kraju w szosowym wyścigu ze startu wspólnego. W 1986 roku wystąpiła na torowych mistrzostwach świata w Colorado Springs, gdzie zdobyła brązowy medal w indywidualnym wyścigu na dochodzenie, ulegając jedynie Francuzce Jeannie Longo i Amerykance Rebecce Twigg. Jej jedyny występ olimpijski miał miejsce w 1988 roku, kiedy na igrzyskach olimpijskich w Seulu zajęła 40. miejsce w wyścigu ze startu wspólnego. W tym samym roku zdobyła dwa srebrne medale na mistrzostwach w Gandawie: w wyścigu na dochodzenie jak i w wyścigu punktowym wyprzedziła ją tylko Brytyjka Sally Hodge. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Lyonie zdobyła brązowy medal na dochodzenie, przegrywając tylko z Longo i Niemką Petrą Rossner, a w wyścigu punktowym była druga za Francuzką. Podczas mistrzostw świata w Maebashi w 1990 roku była ponownie druga w wyścigu punktowym - tym razem wyprzedziła ją Holenderką Ingrid Haringa. Ostatni medal wywalczyła na mistrzostwach w Walencji w 1992 roku, gdzie rywalizację w wyścigu punktowym ponownie zakończyła na drugiej pozycji. Wyścig wygrała Haringa, a trzecie miejsce zajęła Amerykanka Janie Eickhoff. Ponadto Ganz wielokrotnie zdobywała medale szosowych mistrzostw kraju oraz wygrywała krajowe wyścigi szosowe. Jej największym osiągnięciem w wyścigach szosowych poza granicami Szwajcarii jest zwycięstwo w klasyfikacji generalnej włoskiego Settimana di Bergamo w 1992 roku.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]