Barbara Dobraczyńska
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Zawód | dziennikarka, reżyserka filmów dokumentalnych |
Barbara Dobraczyńska (ur. 5 września 1936 r. w Nieświeżu) – polska dziennikarka, reżyserka filmów dokumentalnych.
Przebieg kariery zawodowej[edytuj | edytuj kod]
Od 1945 roku mieszka w Sopocie. W 1954 roku ukończyła w tym mieście Liceum Ogólnokształcące im. Marii Curie-Skłodowskiej. W 1962 roku uzyskała absolutorium na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Gdańsku. W roku 1976 ukończyła w trybie zaocznym Studium Zawodowe Realizacji Filmowej i Telewizyjnej Programów Dziennikarskich na Wydziale Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej i Filmowej w Łodzi. Lata 1963-1986 to czas aktywności zawodowej w Telewizji Polskiej w Gdańsku. Pracę tę zakończyła pójściem na rentę[1]. Zatrudniona była w gdańskiej telewizji jako spikerka telewizyjna. Dodatkowo współpracowała z zespołami redakcyjnymi ówczesnych programów informacyjnych: „Kronika Wybrzeża”, „Namiary”, „Studio N”. W 1964 roku otrzymała etat w redakcjach programów popularno-naukowych, redakcji artystycznej i redakcji programów dla dzieci i młodzieży. Jej dorobek obejmuje programy autorskie i współautorskie, które nadawane były na antenie ogólnopolskiej. Zrealizowała między innymi 13-odcinkowy cykl zatytułowany „Balet” z udziałem Janiny Jarzynówny-Sobczak, „Balet polski”, reportaże autorskie: „Moskiewska szkoła baletowa”, „Czy pani tańczy sama”. Reżyserowała filmy dokumentalne dla dzieci i młodzieży o tematyce morskiej, wśród których znalazły się comiesięczne cykle „Cała naprzód”, „Tak trzymaj” Zrealizowała także w oparciu o własne scenariusze 3 widowiska lalkowe z cyklu „Legendy wiślanego brzegu”. Współpracowała z programami „Teleranek”, „Przy kominku”, Siódemka”[2].
Nagrody[edytuj | edytuj kod]
- Odznaka „Za zasługi dla Gdańska” (1974);
- Złoty Ekran (1975);
- Odznaka „Zasłużony Pracownik Morza” (1985)[1].
Matka chrzestna statku[edytuj | edytuj kod]
Barbara Dobraczyńska jest matka chrzestną statku „Gdańsk II”[3], pojazdowca wyprodukowanego w 1983 roku w hiszpańskiej stoczni w Bilbao i przekazanego Polskim Liniom Oceanicznym[4]. Pod koniec lat 80. popłynęła na pokładzie tego statku do Australii, gdzie spędziła rok[3]. Od 6 marca 2014 roku Barbara Dobraczyńska należy do Klubu Matek Chrzestnych Statków Armatorów Wybrzeża Gdańskiego[5]. Jest współautorką wystawy "Matki i statki, czyli duch w maszynie”[3] zorganizowanej w 2015 roku w Gdańsku. Była gościem audycji radiowej Włodzimierza Raszkiewicza „Kawałek świata i herbata”. Ekspozycji była przybliżeniem związków pomiędzy matkami chrzestnymi a statkami i ich załogami[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Dobraczyńska Barbara [online], Encyklopedia Gdańska [dostęp 2021-03-03].
- ↑ Słownik dziennikarzy i publicystów Pomorza 1945-2005, Dokument PDF, Gdańsk 2008, s. 36.
- ↑ a b c Dorota Abramowicz, Wiek to rzecz nabyta. Dziadek i babcia to w środku wciąż chłopak i dziewczyna - zarażają wnuczęta radością życia [online], Dziennik Bałtycki, 22 stycznia 2020 [dostęp 2021-03-03] (pol.).
- ↑ Gdańsk II, pojazdowiec (1983) [online], Encyklopedia Gdańska [dostęp 2021-03-03].
- ↑ Klub Matek Chrzestnych Statków Armatorów Wybrzeża Gdańskiego [online], Rejestr.io [dostęp 2021-03-03].
- ↑ O. autorze Ewa Kowalska Twitter Facebook, „Nadaję ci imię…”, czyli „Matki i statki” na pokładzie Sołdka [online], iBedeker [dostęp 2021-03-03] (pol.).