BM-14
Wyrzutnia BM-14 na podwoziu samochodu GAZ-63. | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Typ pojazdu | samobieżna wieloprowadnicowa wyrzutnia rakietowa |
Trakcja | Kołowa |
Załoga | 7 |
Historia | |
Prototypy | 1947-1948 (BM-14-16) |
Produkcja | 1951-1960 (BM-14-16) |
Wycofanie | Wojsko Polskie - II poł. lat 80. |
Dane techniczne | |
Silnik | 68 kW (BM-14-16) |
Długość | 6,92 m |
Szerokość | 2,30 m |
Wysokość | 3,17 m |
Masa | 6,4 ton |
Osiągi | |
Prędkość | 60 km/h |
Zasięg pojazdu | 650 km |
Pokonywanie przeszkód | |
Brody (głęb.) | 0,8 m |
Dane operacyjne | |
Użytkownicy | |
Aktualni – kolor niebieski Byli – kolor czerwony |
BM-14 – radziecka wyrzutnia pocisków rakietowych pierwotnie na podwoziu ZiS-151, ZiŁ-157 i ZiŁ-131, pochodząca z lat 50 (ujawniona w 1954 roku). BM-14 miała szesnaście rurowych wyrzutni o długości 110 centymetrów.
Amunicja[edytuj | edytuj kod]
System BM-14 korzysta z amunicji kalibru 140 mm, o zasięgu od 3,8 - 9,8 km[1].
Rodzaje amunicji:
- M-14OF – głowica odłamkowo-burząca[2]
- M-14D – głowica zapalająca (biały fosfor)[1]
- M-14S – głowica chemiczna (sarin)[1]
Użytkownicy[edytuj | edytuj kod]
Wersja BM-14-16:[3]
- ZSRR
- Algieria
- Afganistan
- Angola
- Bułgaria
- Chiny
- Czechosłowacja
- Egipt
- Indonezja
- Jemen
- Kambodża
- Korea Północna
- Kongo
- Kuba
- Mongolia
- NRD
- Polska
- Rumunia
- Somalia
- Syria
- Węgry
- Wietnam
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Attack on Ghouta [online], Human Rights Watch, 10 września 2013 .
- ↑ Projectile and Warhead Identification Guide-Foreign | PDF | Shell (Projectile) | Ammunition [online], Scribd [dostęp 2023-08-28] (ang.).
- ↑ Dawid, BM-14 [online], Opisy Broni, 27 listopada 2022 [dostęp 2023-08-28] (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tomasz Szulc. Następcy Katiuszy. „Nowa Technika Wojskowa”. 1999. nr 6. s. str. 15-20. ISSN 1230-1655.
- Tomasz Szulc. Następcy Katiuszy Cz. II. „Nowa Technika Wojskowa”. 1999. nr 8. s. str. 25-32. ISSN 1230-1655.