Błażej Derey
| Data urodzenia | ok. 1587 |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Prezbiterat | |
Błażej Derey (ur. ok. 1587, zm. 12 maja 1666) – iluminator, skryptor, restaurator iluminowanych kodeksów[1].
Biografia[edytuj | edytuj kod]
Był dominikaninem i pochodził z Siewierza[2]. Śluby zakonne złożył w 1616 w Krakowie. Większość jego sygnowanych dzieł znajduje się w krakowskim klasztorze dominikanów, m.in. antyfonarz wykonany dla klasztoru w Przemyślu (1627), mszał (1630), graduały dla klasztoru w Piotrkowie.
Błażej Derey był uważany za autora Pieśni nabożnych (1645), jednak badacze uznają, że jedynie zajmował się skryptem, nie komponowaniem. To samo tyczy się czterogłosowego utworu Bogarodzica (1630)[1]. i Antiphonarium de tempore et de sanctis (1665)[1].
Posługiwał się wielobarwnym tuszem i piórkiem. Stosował złocenia, srebrzenia i gwasz; inspirowały go wzory romańskie, gotyckie i renesansowe.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Encyklopedia Krakowa, wyd. PWN, Warszawa-Kraków 2000.