Augustyn Baran
Augustyn Baran (ur. w listopadzie 1944 r. w Izdebkach, zm. 21 lipca 2010 w Brzozowie) – polski prozaik, historyk i dziennikarz, absolwent Uniwersytetu Warszawskiego.
Absolwent Liceum Ogólnokształcącego w Brzozowie z 1963[1].
Współpracował z wieloma gazetami publikując na ich łamach artykuły prasowe, reportaże, recenzje literackie. Otrzymał ponad sto nagród literackich, z których najbardziej cenił te zdobyte w konkursie organizowanym co trzy lata przez Miejską Bibliotekę Publiczną im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku[2].
Pobyt u niego opisuje Andrzej Stasiuk w książce Grochów.
Od 2005 zmagał się ze skutkami wylewu krwi do mózgu, częściowo sparaliżowany, przebywał w ośrodkach rehabilitacyjnych. Zmarł 21 lipca 2010 w Domu Pomocy Społecznej w Brzozowie, pochowany w Izdebkach[3].
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
- Głowa wroga (opowiadania, 1999, Wydawnictwo Czarne, ISBN 83-87391-15-8)
- Tau tau (opowiadania, 2000, Oficyna Wydawnicza Atut, ISBN 83-87299-37-5)
- W pełni księżyca (zbiór reportaży, 2004, Wydawnictwo Nonparel, ISBN 83-88858-65-3)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Lista absolwentów szkoły na stronie Zjazdu w 2009. lobrzozow.edupage.org. [dostęp 2014-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (8 maja 2014)].
- ↑ Augustyn Baran. Czarne, 2010-07-24. [dostęp 2015-11-17].
- ↑ Andrzej Stasiuk: Umarł Augustyn Baran. wyborcza.pl, 2010-07-24. [dostęp 2015-11-17].
