August Wilhelm Ambros

August Wilhelm Ambros
Ilustracja
August Wilhelm Ambros, 1862
Data i miejsce urodzenia

17 listopada 1816
Mýto

Pochodzenie

austriackie

Data i miejsce śmierci

28 czerwca 1876
Wiedeń

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

historyk muzyki

Odznaczenia
Order Korony Żelaznej II klasy (Austro-Węgry) Kawaler Orderu Franciszka Józefa (Austro-Węgry)
Multimedia w Wikimedia Commons

August Wilhelm Ambros (ur. 17 listopada 1816 w Mýcie, zm. 28 czerwca 1876 w Wiedniu[1][2][3]) – austriacki historyk muzyki.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rodziny urzędniczej o zamiłowaniach artystycznych; jego matka była pianistką i śpiewaczką, siostrą historyka muzyki Raphaela Georga Kiesewettera[1]. Studiował na Uniwersytecie Praskim, w 1839 roku uzyskując doktorat z prawa[1][2][3]. Interesował się malarstwem, poezją i muzyką[1]. Pracował jako prawnik, jednocześnie samodzielnie pogłębiając swoją wiedzę muzyczną, podjął próby kompozytorskie i pisywał artykuły do „Neue Zeitschrift für Musik”[1]. Od 1850 roku prowadził wykłady w Konserwatorium Praskim[1], dziewiętnaście lat później otrzymał natomiast posadę profesora na uniwersytecie[1][2][3]. W 1872 roku wyjechał do Wiednia, gdzie otrzymał posadę w Ministerstwie Sprawiedliwości i wykładał w konserwatorium[1][2]. Udzielał też lekcji z historii sztuki i muzyki następcy tronu, arcyksięciu Rudolfowi[1][3].

W 1870 roku otrzymał krzyż kawalerski Orderu Franciszka Józefa[4], a w 1874 roku został odznaczony krzyżem komandorskim Orderu Korony Żelaznej[5].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Dziełem życia Ambrosa była obszerna synteza pt. Geschichte der Musik, której autor nie zdołał jednak ukończyć[1][2]. Tom I obejmuje dzieje muzyki w starożytności, tom II omawia chorał gregoriański, twórczość trubadurów i minnesingerów oraz wczesne formy wielogłosowe, tom III muzykę niderlandzką, niemiecką, angielską i włoską XV wieku[1]. Tomy IV i V, opracowane po śmierci autora na podstawie pozostawionych przez niego notatek, obejmują twórczość kompozytorów włoskich lat 1450–1550 oraz antologię utworów XV- i XVI-wiecznych[1]. Układ materiału w Geschichte der Musik jest niekonsekwentny pod względem chronologii i prądów stylistycznych, autor jako kryterium porządkowania treści przyjął zgodnie z ówcześnie dominującymi tendencjami tzw. koncepcję heroiczną, wysuwającą na pierwszy plan osobowość artysty jako twórcy procesu dziejowego muzyki[1].

Skomponował operę Břetislav a Jitka, 2 symfonie, uwertury orkiestrowe, utwory fortepianowe i religijne, pieśni[2].

Prace[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych[2])

  • Die Grenzen der Musik und Poesi: Eine Studie zur Aesthetik der Tonkunst (Praga 1856)
  • Culturhistorische Bilder aus dem Musikleben der Gegenwart (Lipsk 1860, 2. wydanie 1865)
  • Geschichte der Musik (tomy I–III wyd. Wrocław 1862–1868; tom IV w edycji E. Schellego wyd. Wrocław 1878, tom V w edycji O. Kadego wyd. Lipsk 1882)
  • Bunte Blätter: Skizzen und Studien für Freunde der Musik der bilden Kunst (Lipsk 1872)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 41–42. ISBN 83-224-0113-2.
  2. ↑ a b c d e f g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 1 Aalt–Cone. New York: Schirmer Books, 2001, s. 68. ISBN 0-02-865526-5.
  3. ↑ a b c d Musiklexikon. T. 1. A–E. Stuttgart-Weimar: Verlag J.B. Metzler, 2006, s. 68. ISBN 978-3-476-02087-1.
  4. ↑ Staatshandbuch. Wiedeń: 1876, s. 131.
  5. ↑ Staatshandbuch. Wiedeń: 1876, s. 96.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=August_Wilhelm_Ambros&oldid=71336223”