Assassin’s Creed: Revelations
 Logo gry | |
| Producent | Ubisoft Montreal |
|---|---|
| Wydawca | |
| Dystrybutor | |
| Seria gier | |
| Projektant | Alexandre Amancio |
| Kompozytor | |
| Silnik | |
| Wersja | 1.03 (PC) |
| Data wydania | PlayStation 3, Xbox 360: |
| Gatunek | |
| Tryby gry | |
| Kategorie wiekowe | |
| Wymagania sprzętowe | |
| Platforma | PlayStation 3, PlayStation 4, Xbox 360, Xbox One, Microsoft Windows, OnLive |
| Nośniki | |
| Poprzednik | |
| Kontynuacja | |
| Strona internetowa | |
| ||||||||||||||||||||||
Assassin’s Creed: Revelations – przygodowa gra akcji stworzona przez Ubisoft i będąca zwieńczeniem trylogii o Eziu Auditore da Firenze. Pozycja ukazała się na konsole PlayStation 3 i Xbox 360 15 listopada, natomiast na Microsoft Windows gra ukazała się 1 grudnia 2011[1]. Jest to czwarta gra z głównej serii Assassin’s Creed.
Akcja Revelations toczy się w trzech odległych ramach czasowych, które połączone są ze sobą poprzez trójkę głównych bohaterów powiązanych więzami krwi: Desmondem, Eziem oraz Altaïrem. W głównym wątku fabularnym w 2012 roku gracz ponownie wciela się w Desmonda, który jest uwięziony w swojej podświadomości po wystąpieniu szoku, jaki przeżył pod koniec wydarzeń przedstawionych w Assassin’s Creed: Brotherhood. W wątku historycznym kieruje Eziem, który przybywa do Konstantynopola w XVI wieku, aby walczyć z narastającymi w regionie siłami templariuszy. Ezio ponownie wykorzysta w walce siły swojego bractwa, skorzysta z ulepszeń swojego ekwipunku oraz pozna zupełnie nowych sprzymierzeńców. Użyje też artefaktów, które pozwolą mu przeżyć wspomnienia Altaïra i posłużą do odkrycia sekretu twierdzy w Masjafie. W tych sekwencjach gracz będzie mógł ponownie wcielić się w bohatera pierwszej części Assassin’s Creed[11].
Fabuła[edytuj | edytuj kod]
Fabuła gry opiera się na podróży 50-letniego Ezia, który podąża śladami swojego przodka Altaïra. Na początku gry wyrusza on do Masjafu, który został przejęty przez templariuszy. Ezio dowiaduje się o bibliotece ukrytej przez Altaïra w podziemiach zamku i postanawia znaleźć ukryte klucze, aby otworzyć bibliotekę, nim uda się to templariuszom[11].
Ezio trafia do Konstantynopola, czyli serca Imperium Osmańskiego, gdzie rosnąca armia templariuszy grozi destabilizacją regionu. Miasto zostało podzielone na pięć głównych dystryktów: Constantine, Beyazid, Topkapi, Imperial oraz Galata. Ezio w czasie swoich wojaży odwiedzi także Kapadocję, która jest siedzibą templariuszy[12].
Gracz spotka na swojej drodze nowe postaci, z których wiele nazwisk znanych jest z kart historii. Są to m.in. Sulejman Wspaniały, Bajazyd II, Şehzade Ahmed, Manuel Paleolog. Jedną z postaci fikcyjnych jest Sofia Sartor, właścicielka księgarni w Konstantynopolu. Inspiracją dla stworzenia tej postaci był obraz Albrechta Dürera Portret młodej Wenecjanki. Sofia i Ezio zbliżą się do siebie, jednak Ezio czuje opory przed miłością i boi się wyjawić Sofii prawdę o sobie. Kolejną postacią jest Yusuf Tazim, mistrz asasynów kierujący bractwem w Konstantynopolu[11].
W czasach współczesnych gracz wciela się w Desmonda, który zapadł w śpiączkę. Po zakończeniu Brotherhood bohater został ponownie podłączony do Animusa. Desmond próbuje odzyskać swoją świadomość, co prowadzi do odkrycia tylnych drzwi urządzenia, które pozwalają na manipulowanie wspomnieniami, a także umożliwiają przeżywanie własnych wspomnień. Gracz kieruje Desmondem w abstrakcyjnych poziomach złożonych z łamigłówek, które są skonstruowane z jego własnych przeżyć[11].
Rozgrywka[edytuj | edytuj kod]
Sposób gry jest kontynuacją rozwiązań sprawdzonych w poprzednich częściach serii. Gracz kieruje asasynem w otwartym świecie, wykonując kolejne misje, które są powiązane fabularnie oraz dowolnie eksplorując wirtualny świat. W rozgrywce skupiono się głównie na walce, wspinaczce, freerunningu, skradaniu się, oraz pielęgnowaniu punktów taktycznych.
Ubisoft wprowadził do rozgrywki szereg zmian i ulepszeń. Znaczącą nowością jest modyfikacja ukrytego ostrza – specjalny hak, który znajdzie zastosowanie w walce oraz podczas przemieszczania się w mieście. Przy jego użyciu Ezio może korzystać z udogodnień jakie niesie ze sobą trawers linowy, potocznie zwany tyrolką, a podczas walki może przyciągać do siebie przeciwników. Hak znajdzie zastosowanie przy innych ruchach akrobatycznych w trakcie starć oraz przy wspinaczce, co ułatwia poruszanie się po mieście. Ulepszony zostanie także wzrok orła – zmysł orła pomoże graczom uzyskać przewagę taktyczną, dzięki umiejętnościom przewidywania ruchów ofiar. Nowością jest system tworzenia bomb. W grze znajduje się 300 różnych rodzajów ładunków wybuchowych o różnych efektach i sile – przykładowo będzie to oślepienie, zasłona dymna czy rozrzucenie kolczatek, które spowolnią strażników[11][12].
Ezio może powoływać do życia kryjówki asasynów rozrzucone po dzielnicach Konstantynopola w podobny sposób, w jaki zawłaszczał on wieże Borgiów w Asssassin’s Creed: Brotherhood. Nowością jest mini-gra, w stylu tower defense, polegająca na obronie kryjówki przed falami templariuszy. Charakter misji pobocznych uległ radykalnym zmianom, są bardziej zróżnicowane i wymagające.
Tryb wieloosobowy[edytuj | edytuj kod]
W grze zawarty jest tryb rozgrywki wieloosobowej podobny do tego, który można ujrzeć w Assassin’s Creed: Brotherhood. W Assassin’s Creed: Revelations' został wzbogacony o dodatkowe funkcje, nowe mapy i postacie. Tryb jest powiązany z fabułą serii – zdobywanie nowych poziomów podczas gry w sieci oznacza podnoszenie rangi agenta Abstergo, dzięki czemu uzyskujemy więcej informacji o firmie templariuszy. Gracze mogą znaczniej wpływać na wygląd postaci. Wprowadzone zostały także system playlist, który ma usprawnić wyszukiwanie gry oraz dostosowanie jej do wymogów graczy oraz urządzenie do tworzenia gildii i unikatowych sztandarów[13]. Mapy trybu wieloosobowego są zlokalizowane na greckiej wyspie Rodos[14].
Produkcja gry[edytuj | edytuj kod]
Gra została wyprodukowana przez studio Ubisoft Montreal, wspomagane przez kilka mniejszych studiów działających wewnątrz wydawcy – Ubisoftu. Gra została wydana na tym samym silniku co poprzednie części gry, czyli Anvil. W Revelations Ubisoft użył nowej technologii przechwytywania ruchów twarzy Mocam, która łączy tradycyjną animację z motion capture w sposób podobny do technologii używanej w L.A. Noire[11]. 15 listopada 2016 wydano odświeżoną wersję gry w ramach pakietu The Ezio Collection, stanowiącego trylogię przygód Ezia Auditore da Firenze. Wersja ta ukazała się na platformy PlayStation 4,Xbox One oraz Nintendo Switch[15].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b PC Assassin’s Creed: Revelations delayed.
- ↑ Thierry Nguyen: Review: Assassin’s Creed Revelations is a Solid Sequel That Shows The Flaw of Annual Installments. 1UP.com, 14.11.2011. (ang.).
- ↑ CD-Action: Assassin´s Creed: Revelations – recenzja. cdaction.pl, 2 grudnia 2011. (pol.).
- ↑ John Teti: Assassin’s Creed: Revelations Review. Eurogamer, 14.11.2011. (ang.).
- ↑ Morgan Webb: Assassin’s Creed: Revelations Review. g4tv.com, 14.11.2011. [dostęp 2012-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-11)]. (ang.).
- ↑ Assassin’s Creed Revelations. Game Informer. [dostęp 2012-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-09)]. (ang.).
- ↑ Assassin’s Creed: Revelations – recenzja finału trylogii Ezio Auditore da Firenze. Gry-Online, 2011-11-14. [dostęp 2019-08-21].
- ↑ Assassin’s Creed: Revelations. GameSpot. (ang.).
- ↑ Ben PerLee: Assassin’s Creed: Revelations Review. GameZone, 15.11.2011. (ang.).
- ↑ Assassin’s Creed: Revelations. IGN. (ang.).
- ↑ a b c d e f Matt Miller. Assassin’s Creed Revelations – Full Circle. „Game Informer”. Czerwiec 2011 (218). (ang.).
- ↑ a b Wysyp informacji na temat Assassin’s Creed: Revelations.
- ↑ Assassin’s Creed: Revelations już oficjalnie wraz z pierwszym screenem.
- ↑ The Places You’ll Go In AC Revelations, Game Informer (ang.).
- ↑ Assassin’s Creed: The Ezio Collection. Gry-Online. [dostęp 2020-02-07].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Oficjalna strona serii (ang. • fr. • niem. • wł. • hiszp. • pol. • niderl. • norw. • fiń. • szw. • duń. • ros.)
- Assassin’s Creed Wiki (ang.)