Asakusa-jinja
 Honden, główny pawilon | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Typ budynku | |
| Rozpoczęcie budowy | |
| Ukończenie budowy | |
Położenie na mapie Tokio  | |
Położenie na mapie Japonii  | |
Położenie na mapie prefektury Tokio  | |
 35°42′54,50″N 139°47′50,77″E/35,715139 139,797436 | |
| Strona internetowa | |
Asakusa-jinja (jap. 浅草神社) – chram[a] shintō w Tokio, w dzielnicy Taitō, w Japonii[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Historia chramu jest ściśle związana z historią sąsiedniej świątyni buddyjskiej Sensō-ji, powszechnie nazywanej Asakusa-dera. Dwaj rybacy, bracia Hamanari i Takenari Hinokuma, w 682 roku wyłowili z rzeki Sumida posąg bogini miłosierdzia Kannon i przy pomocy posiadacza ziemskiego o nazwisku Matsuchi Haji zbudowali pierwszą świątynię. Z czasem ci trzej mężczyźni zostali deifikowani, a ku czci ich kami wzniesiono, przypuszczalnie pod koniec XII wieku, chram Asakusa. Inną nazwą chramu jest Sanja-sama, a głównym świętem chramu jest Sanja Matsuri, obchodzone w maju[1].
Obecne budynki chramu powstały w 1649 roku na polecenie sioguna Iemitsu Tokugawy. Od tego czasu chram przetrwał bez żadnych zniszczeń największe katastrofy (np. trzęsienie ziemi w Kantō (1923) i bombardowanie Tokio w 1945), które zniszczyły sąsiednią świątynię Sensō-ji. To sprawiło, że budynki chramu należą do najstarszych obiektów architektonicznych w Tokio. Chram jest zbudowany w stylu „japońskiego baroku” gongen-zukuri. Wnętrze sanktuarium ozdabiają malowidła mitycznych stworzeń, takich jak feniksy i smoki. Na terenie chramu znajdują się dwa wyjątkowe posągi komainu (lwów-psów), które stoją blisko siebie pod jednym parasolem. Nazywa się je Meoto Komainu, co oznacza „małżeństwo lwów-psów”, a ludzie proszą je o szczęśliwe małżeństwo i odwzajemnioną miłość[1].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
-
Wnętrze chramu -
Wnętrze sanktuarium -
Mikoshi niesione podczas Sanja Matsuri -
Sanja Matsuri
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ W piśmiennictwie polskim dot. Japonii przyjęto słowo „chram” jako tłumaczenie jinja, a słowo „świątynia” – buddyjskiej tera (o-tera). Podobnie jest w innych językach, w tym w języku angielskim: jinja → „shrine”, tera → „temple”.