Artur Janosz

Artur Janosz (ur. 16 czerwca 1993 w Pszczynie) – polski kierowca wyścigowy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Euroformula Open[edytuj | edytuj kod]

Po pięciu latach startów w kartingu i w klasie GT3 Mistrzostw Polski, Janosz przesiadł się do jednomiejscowego bolidu wyścigowego w 2013 roku. Podpisał wówczas kontrakt z hiszpańską ekipą Campos Racing na starty w Europejskiej F3 Open. Pierwszy raz wystartował w lutym i w marcu, w wyścigach zimowych organizowanych na torach Paul Ricard oraz Jerez. Ukończył je na ósmej i siódmej pozycji.

Sezon mistrzostw rozpoczął się wyścigiem we Francji, na torze Paul Ricard. w pierwszym wyścigu Polak dojechał do mety jako 22, a w drugim był 25. Z wyścigu na wyścig Janosz plasował się coraz wyżej. Pierwsze punkty zdobył w niedzielnym wyścigu na torze Formuły 1 Circuit de Spa-Francorchamps w Belgii. Uplasował się w nim na ósmym miejscu. W październiku, na innym torze znanym z Mistrzostw Świata Formuły 1, we włoskiej miejscowości Monza Polak zaliczył udane starty. W pierwszym wyścigu uplasował się na dziewiątej pozycji, a w drugim przegrał tylko z czołówką serii, plasując się na szóstym miejscu. W końcowej klasyfikacji kierowców na koncie Polaka widniało szesnaście punktów, które uplasowały go na trzynastym miejscu.

Sezon 2014 oznaczał nie tylko zmianę regulacji i nazwy serii Euroformula Open, w której Janosz startował, ale również nowy kontrakt Polaka, z zespołem broniącym tytułu wśród zespołów - włoską ekipą RP Motorsport. Sezon rozpoczął się dla Polaka znacznie lepiej niż poprzedni - od czwartego miejsca na Nürburgringu. W niedzielnym wyścigu na tymże torze Janosz przegrał jedynie ze swoim partnerem zespołowym Sandy Stuvikiem. 7 czerwca zmagania przeniosły się do Portugalii, na tor Autódromo Internacional do Algarve. Tam Polak świętował pierwsze zwycięstwo. Sukces był tym większy, że Janosz objął prowadzenie w klasyfikacji mistrzostw. W drugim wyścigu przegrał jedynie z Tajlandczykiem Sandy Stuvikiem^[1]. Podczas kolejnej rundy w Jerez Polak stracił prowadzenie w walce o tytuł mistrzowski. W pierwszym wyścigu dojechał do mety 3,7 sekundy za Stuvikiem. Do drugiego wyścigu Janosz wywalczył pierwsze pole position w tychże mistrzostwach. Jednak Polak popełnił dwa błędy, które skutkowały najpierw karą przejazdu przez boksy, a następnie kolizją z Tanartem Sathienthirakulem^[2]. Kolejne dwa wyścigi mistrzostw odbyły się w dniach 5-7 lipca na znanym z Formuły 1 torze Hungaroring w Budapeszcie. W sobotnim wyścigu Polak startował z pierwszego pola. Na starcie zdołał utrzymać prowadzenie, które dowiózł do samej mety. Dodatkowo zdobyty punkt za najszybsze okrążenie zbliżył go do prowadzącego w klasyfikacji Stuvika. W niedziele Polak ponownie był najszybszy w czasówce. Jednak Alex Palou przeprowadzi udany atak i pokonał Polaka w wyścigu. Polakowi udało się jednak objąć prowadzenie w klasyfikacji, gdyż awaria zawieszenia wyeliminowała Sandiego Stuvika^[3]. Pozostała część sezonu należała jednak do Tajlandczyka. Wygrał on siedem z ośmiu wyścigów na torach Silverstone Circuit, Circuit de Spa-Francorchamps, Autodromo Nazionale di Monza i Circuit de Barcelona-Catalunya. Janosz po dwóch piątych pozycjach w Wielkiej Brytanii, powrócił na podium podczas niedzielnego wyścigu w Belgii, gdzie uplasował się na drugiej pozycji. Polak stracił jednak drugą pozycję w klasyfikacji na rzecz Alexa Palou. Pozycję tą odzyskał na torze Monza 27-28 września. W obu wyścigach był gorsze jedynie od Stuvika, który zapewnił sobie już tytuł mistrzowski. Jego główny rywal, Palou, zdobył zaledwie jeden punkt za najszybsze okrążenie w niedzielnym wyścigu. O podziale drugiego i trzeciego miejsca w klasyfikacji miała zdecydować ostatnia runda w Barcelonie. Spełniły się obawy, iż Hiszpan bardzo dobrze spisze się na swoim torze. W pierwszym wyścigu Palou był drugi, podczas gdy Janosz uplasował się na czwartej pozycji. W niedzielę Hiszpan był najszybszy zarówno w czasówce, jak i w wyścigu. Janosz ponownie był czwarty. Jednak drugie miejsce zajął startujący gościnnie Kanadyjczyk Nelson Mason, któremu nie przyznano punktów. W związku z tym Polakowi przyznano punkty za trzecie miejsce. Wystarczyło to do pokonania Palou o jeden punkt. Tym samym Janosz mógł świętować zdobycie tytułu wicemistrza serii^[4].

Seria GP3[edytuj | edytuj kod]

W dniach 27-29 listopada 2014 roku Janosz brał udział w testach serii GP3 na torze Yas Marina. Najlepiej spisał się pierwszego dnia, kiedy w bolidzie ART Grand Prix uplasował się na ósmej pozycji^[5].

Nadzieja na starty w tejże serii spełniła się pod koniec lutego. Wówczas Polak podpisał kontrakt z włoską ekipą Trident na starty w sezonie 2015^[6].

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

GP3[edytuj | edytuj kod]

Rok	Zespół	Wyniki w poszczególnych eliminacjach																		Punkty	Pozycja
2015	Trident	ESP	ESP	AUT	AUT	GBR	GBR	HUN	HUN	BEL	BEL	ITA	ITA	RUS	RUS	BHR	BHR	ARE	ARE	20	14
		15	12	21	9	9	17	16	NU	12	7	16	NU	10	5	6	12	10	9
2016	Trident	ESP	ESP	AUT	AUT	GBR	GBR	HUN	HUN	GER	GER	BEL	BEL	ITA	ITA	MAL	MAL	ARE	ARE	3	20
		16	12	11	9	9	15	14	12	11	NU	12	9	16	8	NU	16	NU	19

Podsumowanie[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Artur Janosz

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Oficjalna strona kierowcy