Aribert Reimann

Aribert Reimann
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

4 marca 1936
Berlin

Pochodzenie

niemieckie

Data i miejsce śmierci

13 marca 2024
Berlin

Instrumenty

fortepian

Gatunki

muzyka poważna, muzyka współczesna

Zawód

pianista, kompozytor

Aribert Reimann (ur. 4 marca 1936 w Berlinie, zm. 13 marca 2024 tamże[1]) – niemiecki kompozytor i pianista.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Reimann od najmłodszych lat stykał się z muzyką, jego ojciec był profesorem wyższej uczelni, a matka śpiewaczką. W latach 1955–1960 Reimann studiował kompozycję u Borisa Blachera i grę na fortepianie u Otto Rauscha. Styczność ze śpiewakami, takimi jak np. Dietrich Fischer-Dieskau, uwrażliwiła go na wyrazowe możliwości głosu ludzkiego. Reimann unikał przyporządkowania do jakiejkolwiek grupy, wypracował swój indywidualny styl. Od 1983 roku zajmował stanowisko profesora współczesnej twórczości pieśniarskiej w Hochschule der Künste(inne języki) w Berlinie.

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Inspiracją dla Reimanna była twórczość Albana Berga i Antona Weberna oraz muzyka hinduska. Punktem wyjścia dla pracy nad operami był zawsze głos. Jego wczesne dzieła to opery Ein Traumspiel(inne języki) (Sen, 1965), Melusine(inne języki) (Meluzyna, 1971). Dziełem, dzięki któremu zyskał światową sławę, była opera Lear (1978) do opracowanego dramatu Szekspira. Tytułowa partia pisana była z myślą o możliwościach wokalnych Dietricha Fischer-Dieskaua. Po Learze skomponował jeszcze opery Die Despenstersonate (Sonata widm, 1984) i Troades (1986).
Szczytowym osiągnięciem Reimanna była jednak, wystawiona po raz pierwszy w 1992 roku, opera Das Schloss (Zamek). Libretto pisał Reimann na podstawie powieści Franza Kafki i na podstawie jej opracowania dramatycznego przez Maksa Broda. Każda z partii wokalnych w operze Zamek posiada indywidualne cechy, związane ze stanem psychicznym konkretnego bohatera. Reimann był także autorem baletów, pieśni, koncertów, muzyki orkiestrowej i kameralnej.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Von, Komponist Aribert Reimann tot - «Meister der Vokalmusik» [online], www.azonline.de [dostęp 2024-03-14] (niem.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]