Archidiakonat lubelski

Archidiakonat lubelski – jeden z archidiakonatów diecezji krakowskiej ze stolicą w Lublinie, istniejący od końca XII do początków XVIII wieku. Archidiakon lubelski był urzędnikiem, który zarządzał w imieniu biskupa ordynariusza lubelską częścią diecezji krakowskiej[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza wzmianka o istnieniu archidiakonatu pochodzi z 1198 roku[2]. Lista dobroczyńców klasztoru bożogrobców w Miechowie z 1198 roku wymienia pierwszego znanego archidiakona lubelskiego, Jana[3]. Powołanie archidiakonatu wskazuje na rozwój sieci parafialnej na Lubelszczyźnie. Przypuszcza się, że w XII wieku archidiakonat lubelski obejmował ok. 15 parafii, a końcu XIII wieku – ok. 30[1]. Zmiany w administracji kościelnej związane były również ze zmianami w administracji państwowej w ramach księstwa sandomierskiego[1] – ustanowieniem kasztelanii lubelskiej[4]. Początkowo na uposażenie archidiakona lubelskiego składały się osada na Wzgórzu Staromiejskim i nadania kościoła farnego św. Michała, następnie zaś grunty wsi Sokolniki (Dziesiąta)[5].

 Zobacz więcej w artykule Historia Lublina, w sekcji Kasztelania i archidiakonat.

Obowiązki archidiakonów lubelskich w dziedzinie sądownictwa przejął w XV w. oficjał. Badania Piotra Hemperka wskazują na pojawianie się oddzielnych od archidiakona oficjałów lubelskich na początku wspomnianego stulecia[6], jednak nadal dość często jedna osoba sprawowała jednocześnie oba te urzędy[7].

Obszar archidiakonatu można ustalić na podstawie wykazów parafii, płacących w XIV wieku świętopietrze i dziesięcinę papieską. Zdaniem Zygmunta Sułowskiego obejmował on pas najlepszych gleb lessowych między Wieprzem a Wisłą oraz ziemie okoliczne[8]. Pod koniec XVI w. archidiakon lubelski zarządzał pięcioma dekanatami: chodelskim (Chodel, dekanat ten obejmował też Lublin[9]), kazimierskim, parczewskim, łukowskim (Łuków) i soleckim (Solec nad Wisłą), używał praw kanonika w kapitule katedralnej krakowskiej i był pierwszym prałatem wśród duchowieństwa Lublina[10]. W 1765 roku w skład archidiakonatu wchodziło pięć dekanatów, jedna kolegiata, 88 parafii.

Archidiakonaty zostały zlikwidowane po rozbiorach Polski[potrzebny przypis]. Pozostałością po urzędzie archidiakona lubelskiego (w ramach diecezji krakowskiej) jest ulica Archidiakońska w Lublinie[11]. Po ustanowieniu diecezji lubelskiej (1805) tytuł honorowy archidiakona pojawił się w lubelskiej kapitule katedralnej – na przykład Józef Małczewski (1809), Antoni Nojszewski (1908–1921), Jan Olszański (1880–1888), Julian Sobolewski (1891–1893)[12].

Archidiakoni lubelscy[edytuj | edytuj kod]

 Z tym tematem związana jest kategoria: Archidiakoni lubelskiej kapituły kolegiackiej.

Archidiakoni lubelscy od XIV wieku według Jacka Chachaja[13][14]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Archidiakon i przybycie dominikanów. lublin.eu. [dostęp 2022-12-31].
  2. Bolesław Kumor: Archidiakonat. W: Encyklopedia katolicka. T. 1. Lublin: KUL, 1973, s. 871. ISBN 83-86668-01-6.
  3. Rozwałka 1999 ↓, s. 15.
  4. Rozwałka 1999 ↓, s. 7, 30.
  5. Rozwałka 1999 ↓, s. 12-14.
  6. Hemperek 1979 ↓, s. 47.
  7. Chachaj 2009 ↓, s. 56.
  8. Rozwałka 1999 ↓, s. 42.
  9. Flaga 1973 ↓, s. 145.
  10. Rozwałka 1999 ↓, s. 16.
  11. Ulica Archidiakońska. teatrnn.pl. [dostęp 2022-12-31].
  12. Renata Kulik, Henryk Kulik: Ogólny wykaz księży rzymskokatolickich, polskokatolickich, greckokatolickich, prawosławnych i ewangelickich. T. 1, część 3: M-Ż. s. 23, 87, 101, 280. [dostęp 2022-12-31].
  13. Sochacka i Chachaj 2017 ↓, s. 19.
  14. Chachaj 2009 ↓.
  15. a b Chachaj 2009 ↓, s. 57.
  16. Chachaj 2009 ↓, s. 59.
  17. Chachaj 2009 ↓, s. 59-60.
  18. Chachaj 2009 ↓, s. 60-62.
  19. Chachaj 2009 ↓, s. 62-66.
  20. Chachaj 2009 ↓, s. 66-67.
  21. Chachaj 2009 ↓, s. 67-70.
  22. a b c Chachaj 2009 ↓, s. 68.
  23. Chachaj 2009 ↓, s. 71.
  24. Chachaj 2009 ↓, s. 71-72.
  25. Chachaj 2009 ↓, s. 73-75.
  26. Chachaj 2009 ↓, s. 75-80.
  27. Chachaj 2009 ↓, s. 81-82.
  28. Chachaj 2009 ↓, s. 82-83.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]