Arabian Nights (film 1942)

Arabian Nights
Ilustracja
Jon Hall i Maria Montez w scenie z filmu
Gatunek

przygodowy

Rok produkcji

1942

Data premiery

25 grudnia 1942

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone

Język

angielski

Czas trwania

86 minut

Reżyseria

John Rawlins

Scenariusz

Michael Hogan
True Boardman

Główne role

Jon Hall
Maria Montez
Sabu Dastagir
Edgar Barrier
Billy Gilbert
Leif Erickson

Muzyka

Frank Skinner

Zdjęcia

W. Howard Greene
Milton R. Krasner
William V. Skall

Scenografia

Jack Otterson
Alexander Golitzen
Russell A. Gausman
I. S. Webb

Kostiumy

Vera West

Montaż

Philip Cahn

Produkcja

Walter Wanger

Wytwórnia

Walter Wanger Productions

Dystrybucja

Universal Pictures

Przychody brutto

1 700 000 USD[1]

Arabian Nightsamerykański film przygodowy z 1942 roku. Film swobodnie nawiązuje do arabskich opowiadań z Księgi tysiąca i jednej nocy.

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

W perskim haremie starszy nadzorca każe swoim młodym podopiecznym przeczytać historię o IX-wiecznym kalifie BagdaduHarunie ar-Raszidzie, który skazuje swego brata Kamara al-Zamana na śmierć głodową za próbę zamachu stanu i pozostawia go na pożarcie sępom. Wkrótce zostaje obalony w wyniku spisku wielkiego wezyra Nadana i Kamara, który sam zasiada na tronie. W tym samym czasie piękna tancerka Szeherezada występuje w obwoźnym cyrku Ahmada, gdzie nie jest zadowolona z pracy. Krąży przepowiednia, iż kobieta o tym imieniu będzie władczynią, co przykuło uwagę zauroczonego Szeherezadą Kamara.

Inny pracownik cyrku Ahmada, akrobata Ali Ben Ali dostrzega Haruna ugodzonego strzałą. Wraz z Szeherezadą niepostrzeżenie go zabiera na wyleczenie nie mówiąc jej kim jest. Kamar przekonany o śmierci brata rozkazuje kapitanowi gwardii niezwłoczne odszukanie Szeherezady. Ukrywający się były władca kuruje się i poznaje resztę pracowników cyrku – zabobonnego Aladyna, byłego żeglarza Sindbada, siłacza Valdę i afrykańską pokojówkę. Zakochuje się też w Szeherezadzie.

Nie chcąc się zdradzić, Harun używa imienia „Amin” i goli brodę. Kapitan gwardii odkrywa miejsce pobytu Szeherezady i prowadzi ją do pałacu kalifa, lecz sprzedaje ją i cyrkowców handlarza niewolników, Hakimowi. Był to plan Nadana obawiającego się utraty wpływów ze strony Szeherezady. Kapitan gwardii zostaje zdemaskowany, lecz nie wydaje wspólnika na torturach. Nadan dowiedziawszy, komu zostali sprzedani cyrkowcy zabija kapitana gwardii.

W Al Basra cyrkowcy mają zostać sprzedani na targu niewolników. Szeherezadę kupuje tajemniczy przybysz, lecz reszcie jej kompanów udaje się uwolnić. Harun korzystając z zgiełku ratuje Szeherezadę przed przybyszem, którym jest Nadan. Chronią się u kowala, lecz trafiają na orszak Kamara. Dzięki jego uczuciu do Szeherezady są dobrze traktowani w jego dworze namiotowym. Nadan rozpoznaje Haruna i aresztuje go. Ali szukając Szeherezady trafia na kobiecy harem, które pomagają mu przedrzeć do jej namiotu Szeherezady. Tam Nadan szantażuje Szeherezadę, że daruje życie jej ukochanemu, jak ona otruje Kamara.

Ali podsłuchawszy, że Nadan chce zabić kalifa i zarazem jego brata, by przejąć po nich tron, wraz z kompanami rusza na pomoc Harunowi. Odbijają go z rąk kaprala i udają się na wesele Kamara. Szeherezada poznaje prawdziwą tożsamość Haruna, który toczy pojedynek z Kamarem. Ali za poleceniem Haruna zbiera wojska najeżdżające obóz wroga. W ferworze walki Nadan skrytobójczo zabija Kamara i chce to zrobić z Harunem, lecz staje do walki z Ahmadem i wkrótce ginie. Harun ar-Raszid odzyskuje władzę i żeni się z Szeherezadą.

Obsada[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Top Grossers of the Season. „Variety”. 153, s. 54, 1944-01-05. Nowy Jork: Variety. [dostęp 2022-01-23]. 

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]