Antypsychologizm
Antypsychologizm (z gr. anti – przeciw, psyche – dusza, logos – nauka) – stanowisko opozycyjne wobec psychologizmu, zapoczątkowane z końcem XIX wieku, a upowszechnione w XX wieku[1].
Przedstawiciele[edytuj | edytuj kod]
Przedstawicielami poglądów antypsychologicznych byli m.in. Wilhelm Windelband[2], Paul Natorp, Gottlob Frege, Edmund Husserl i Karl Popper.
Poglądy[edytuj | edytuj kod]
Antypsychologizm oponuje przeciw utożsamianiu przedmiotu badań teorii poznania, logiki i innych nauk (apriorycznych i humanistycznych) z przedmiotem badań psychologii. Antypsychologizm przeciwstawia się metodom badawczym psychologii, wskazując, iż ich stosowanie prowadzi m.in. do dezinterpretacji pojęć i praw logiki oraz takich konsekwencji teoriopoznawczych, jak: subiektywizm, relatywizm i sceptycyzm. Antypsychologizm należy traktować jako wyraz szerszego stanowiska antynaturalistycznego.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Olech i inni, Psychologizm - antypsychologizm : w setną rocznicę wydania "Logische Untersuchungen" Edmunda Husserla, Kraków: "Aureus", 2001, ISBN 83-87887-22-6, OCLC 749343245 [dostęp 2019-08-30].
- ↑ Tomasz Kubalica, "Ważność" a naturalizm. Antypsychologizm Wilhelma Windelbanda, „Idea – Studia nad Strukturą i Rozwojem Pojęć Filozoficznych”, XIX, 2007, DOI: 10.15290/idea.2007.19.06.