Antonio Branciforte Colonna
| Kardynał prezbiter | |
| Data i miejsce urodzenia | 28 stycznia 1711 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 31 lipca 1786 |
| Arcybiskup ad personam Agrigento | |
| Okres sprawowania | 1776–1786 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Diakonat | 1 stycznia 1754 |
| Prezbiterat | 2 lutego 1754 |
| Sakra biskupia | 17 lutego 1754 |
| Kreacja kardynalska | 26 września 1766 |
| Kościół tytularny | |
| Data konsekracji | 17 lutego 1754 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||
| Współkonsekratorzy | Jerzy Hieronim Maria Wojciech Laskarys | ||||||
| |||||||
| |||||||
Antonio Branciforte Colonna (ur. 28 stycznia 1711 w Palermo, zm. 31 lipca 1786 w Agrigento) – włoski kardynał.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 28 stycznia 1711 roku w Palermo, jako syn Giuseppego Branciforte i Anny Marii Naselli e Fiorito[1]. Studiował na La Sapienzy, gdzie uzyskał doktorat utroque iure[1]. Następnie został referendarzem Trybunału Obojga Sygnatur i regentem Kancelarii Apostolskiej[1]. 1 stycznia 1754 roku przyjął święcenia diakonatu, a 2 lutego – prezbiteratu[2]. 11 lutego został tytularnym arcybiskupem Tesalonik, a sześć dni później przyjął sakrę[2]. W tym samym roku został nuncjuszem w Wenecji[1]. Za jego kadencji miał miejsce czteroletni kryzys w relacjach Republiki ze Stolicą Piotrową, zażegnany przez Klemensa XIII[1]. 26 września 1766 roku Colonna został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santa Maria in Via[2]. W latach 1769–1776 był legatem w Bolonii[1]. W 1776 roku został arcybiskupem ad personam Agrigento[2]. Rzadko rezydował w diecezji, większość czasu spędzając w Palermo[1]. Zmarł 31 lipca 1786 roku w Agrigento[1].