Antoni Skibiński

Antoni Skibiński

generał brygady
Data i miejsce urodzenia	4 maja 1928 Płyćwia
Przebieg służby
Lata służby	1949–1991
Siły zbrojne	ludowe Wojsko Polskie
Stanowiska	szef artylerii pułku, dowódca pułku, dowódca brygady, szef wojsk rakietowych i artylerii okręgu wojskowego, zastępca dowódcy okręgu wojskowego
Odznaczenia

Antoni Skibiński (ur. 4 maja 1928 w Płyćwi) – generał brygady WP.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Pawła (zm. 1943), robotnika kolejowego i Józefy z domu Maciejak. Podczas okupacji na przymusowych robotach w Niemczech, po powrocie pracował w Rozgłośni Polskiego Radia we Wrocławiu. W 1949 wstąpił do WP, w 1951 skończył Oficerską Szkołę Artylerii nr 1 w Toruniu, 1954-1957 studiował w Akademii Sztabu Generalnego w Rembertowie. Od 1959 szef sztabu artylerii w 73 pułku zmechanizowanym w Gubinie. Od 1962 szef artylerii 12 Pułku Zmechanizowanego w Gorzowie w stopniu majora, od 1966 podpułkownik i dowódca 12 Dywizjonu Artylerii Rakietowej 4 Dywizji Zmechanizowanej, od 1968 dowódca 22 Pułku Artylerii w Sulechowie. 1970-1972 studiował w Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. K. Woroszyłowa w Moskwie, potem dowódca 18 Brygady Artylerii w Bolesławcu. 1975-1986 szef Wojsk Rakietowych i Artylerii Dowództwa Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu. Od października 1979 na podstawie uchwały Rady Państwa awansowany do stopnia generała brygady WP; nominację wręczył mu w Belwederze przewodniczący Rady Państwa PRL prof. Henryk Jabłoński w obecności I sekretarza Komitetu Centralnego PZPR Edwarda Gierka. Od grudnia 1986 zastępca dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego ds. obrony terytorialnej i dowódca garnizonu Wrocław. 19 stycznia 1987 został prezesem Klubu Sportowego WKS Śląsk Wrocław. Od października 1991 w stanie spoczynku z powodu osiągnięcia ustawowej granicy wieku. Pożegnany 8 października 1991 przez ministra obrony narodowej Piotra Kołodziejczyka.

Awanse[edytuj | edytuj kod]

W trakcie wieloletniej służby w Wojsku Polskim otrzymywał awanse na kolejne stopnie wojskowe^[1]:

• podporucznik - 1951
• porucznik - 1953
• kapitan - 1956
• major - 1961
• podpułkownik - 1966
• pułkownik - 1970
• generał brygady - 1979

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1982)
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1975)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1968)
• Złoty Krzyż Zasługi (1967)
• Srebrny Krzyż Zasługi (1952)
• Brązowy Krzyż Zasługi (1947)
• Medal 30-lecia Polski Ludowej
• Medal 40-lecia Polski Ludowej
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” (1971)
• Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
• Brązowy Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1976)
• Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Wpis do Honorowej Księgi Czynów Żołnierskich (1988)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej : (1989-2002). Warszawa: von Borowiecky, 2002, s. 430-431. ISBN 83-87689-46-7.
• Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. III: M-S, Toruń 2010, s. 430-431.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]