Antoni Pająk (żołnierz)
 | |
 sierżant | |
| Data i miejsce urodzenia | 11 października 1897 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 21 listopada 1941 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1914–1922 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | d-ca plutonu |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
    | |
.png){kind=small}
Antoni Pająk (ur. 11 października 1897 w Krakowie, zm. 21 listopada 1941 w Lublinie) – żołnierz Legionów Polskich i sierżant Wojska Polskiego. Uczestnik I wojny światowej, wojny polsko-ukraińskiej i wojny polsko-bolszewickiej. Kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 11 października 1897 w Krakowie w rodzinie Franciszka i Jadwigi z Perków[1]. Należał do Drużyny Bartoszowej. Od września 1914 był żołnierzem 3 pułku piechoty (LP). Wraz z pułkiem brał udział w walkach w Besarabii i Karpatach. Ranny w Bitwie pod Kostiuchnówką, po powrocie do zdrowia służył w komendzie placu w Dęblinie, Zamościu i Zambrowie. W 1918 brał udział w walkach pod Rawą Ruską. Od kwietnia 1919 na stanowisku d-cy plutonu walczył w 5 kompanii 2 pułku piechoty Legionów z którym przeszedł cały szlak bojowy wojny polsko-bolszewickiej. Szczególnie odznaczył się 2 września 1920 w walce pod wsią Trzeszczany. Gdzie "umiejętnie bronił placówki okrążonej przez bolszewików, a następnie (mimo rany) przedarł się ku swoim przy użyciu bagnetu i granatów". Za tę postawę odznaczony Orderem Virtuti Militari[2].
Po zwolnieniu z wojska pracował m.in. na stacji kolejowej w Włodzimierzu Wołyńskim. W 1937 przeniesiony na emeryturę. Brak przekazów nt. udziału w kampanii wrześniowej. Został zamordowany w więzieniu na Zamku Lubelskim 21 listopada 1941. Pochowany w Lublinie.
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Żonaty z Marianną Krupą, czworo dzieci[3].
Ordery i odznaczenia[3][edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 4548
- Krzyż Niepodległości
- Krzyż Walecznych
- Brązowy Krzyż Zasługi
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Antoni Pająk (1893–1965) – polski polityk, działacz PPS, premier rządu RP na uchodźstwie w latach 1955–1965
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Polak (red.) 1991 ↓, s. 112.
- ↑ Polak (red.) 1991 ↓, s. 112-113.
- ↑ a b Polak (red.) 1991 ↓, s. 113.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.