Antoni Naumczyk

Antoni Naumczyk (ur. 1925 w Nashua, zm. 2 kwietnia 1969 w Zawoi) – polski duchowny starokatolicki, infułat i wikariusz generalny Kościoła Polskokatolickiego w PRL, doktor teologii, wykładowca Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Stanach Zjednoczonych Ameryki. W 1929 roku, jako dziecko, wraz z rodzicami przyjechał do Polski i zamieszkał w Postawach. W 1945 roku zdał maturę w Wilnie i wstąpił do Zgromadzenia Księży Misjonarzy. W latach 1945-1950 studiował w Instytucie Teologicznym Księży Misjonarzy oraz na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.

W latach 1950-1957 był księdzem rzymskokatolickim. Pracował w tym czasie jako wykładowca w Instytucie Teologicznym Księży Misjonarzy. W 1953 roku obronił doktorat z teologii na Uniwersytecie Jagiellońskim.

W 1957 roku został zmuszony do odejścia z zakonu lazarystów, a następnie duchowieństwa Kościoła rzymskokatolickiego. Powodem wykluczenia było ujawnienie jego intymnych kontaktów z kobietami, ale przede wszystkim udowodnienie mu kradzieży cennych dokumentów z biblioteki klasztoru Zgromadzenia Księży Misjonarzy na Stradomiu.

W 1958 roku dzięki pomocy Urzędu do Spraw Wyznań został ponownie duchownym. Przyjęto go do Kościoła Polskokatolickiego w PRL. Ponadto został adiunktem w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie. Kontynuował tam karierę naukową jako teolog starokatolicki. W 1960 roku uzyskał stanowisko docenta. W 1966 roku został kierownikiem Katedry Teologii Praktycznej Sekcji Starokatolickiej Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie.

W latach 1960-1965 piastował urząd administratora diecezji warszawskiej Kościoła Polskokatolickiego. W 1965 roku był jednym z inicjatorów usunięcia z funkcji zwierzchnika Kościoła Polskokatolickiego w PRL, Maksymiliana Rode. Typowany na jego następcę odmówił przyjęcia urzędu biskupa na rzecz Juliana Pękali i zadowolił się tytułami infułata oraz wikariusza generalnego Kościoła Polskokatolickiego. Od 1965 roku piastował funkcję sekretarza Rady i Prezydium Rady Kościoła Polskokatolickiego w PRL.

Uważany za szarą eminencję Kościoła Polskokatolickiego w latach 1965-1969. Zginął wraz z rodziną w katastrofie lotniczej samolotu Antonow An-24 na północnym stoku Policy.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Kościół bez Boga. www.redakcja.pl, 13 lipca 2009. [dostęp 2009-08-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (13 stycznia 2013)]. (pol.).
• Antoni Naumczyk. www.polskokatolicki.pl. [dostęp 2009-08-03]. (pol.).