Antoni Lanckoroński
| Antoni Maria Kazimierz hrabia Lanckoroński | |
 Zadora | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | Franciszka Attems-Gilleis |
Antoni Maria Kazimierz hr. Lanckoroński z Brzezia herbu Zadora (ur. 8 sierpnia 1893 w Wiedniu, zm. 8 lutego 1965 tamże) – polski ziemianin, działacz społeczny.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Antoni Lanckoroński pochodził z rodu arystokratycznego herbu Zadora[1]. Urodził się 8 sierpnia 1893 jako syn Karola Lanckorońskiego (1848-1933) i Franciszki Attems-Gilleis (1861-1893), która zmarła tuż po jego urodzeniu[2][3][4]. Był przyrodnim bratem Karoliny Lanckorońskiej (1898-2002)[3].
Został absolwentem Schottengymnasium w Wiedniu, a w 1913 rozpoczął studia uniwersyteckie na Wydziale Prawa[5]. Do 1939 był właścicielem rodowego pałacu w Rozdole[6]. Był ostatnim dziedzicem Wodzisławia[7][8]. Pod koniec lat 30. XX w. był zastępcą członka zarządu Towarzystwa Wyższej Szkole Dziennikarskiej w Warszawie[9].
Podczas II wojny światowej działał w Międzynarodowym Czerwonym Krzyżu[2]. Wspólnie z siostrami Karoliną i Adelajdą stworzył Fundusz imienia Karola Lanckorońskiego (ich ojca)[2]. Zmarł 8 lutego 1965 w Wiedniu[2]. Był bezdzietny, a tym samym ostatnim przedstawicielem rodu Lanckorońskich[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Antoni Lanckoroński. fundacjalanckoronskich.org. [dostęp 2018-10-02].
- ↑ a b c d e Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 1 (8), s. 74, Maj 1965. Koło Lwowian w Londynie.
- ↑ a b Antoni Lanckoroński. sejm-wielki.pl. [dostęp 2018-10-02].
- ↑ Antoni Lanckoroński. pauart.pl. [dostęp 2018-10-02].
- ↑ Antoni Lanckoroński przed pałacem w Rozdole. pauart.pl. [dostęp 2018-10-02].
- ↑ Grzegorz Rąkowski: Przewodnik krajoznawczo-historyczny po Ukrainie Zachodniej. Cz. III: Ziemia Lwowska. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2007, s. 418.
- ↑ Antoni Lanckoroński. pauart.pl. [dostęp 2018-10-02].
- ↑ Agnieszka Dziarmaga: Niezwykłe pomniki Lanckorońskich. niedziela.pl, 2015. [dostęp 2018-10-02].
- ↑ Wyższa Szkoła Dziennikarska w Warszawie. Sprawozdanie za XXI Rok Szkolny 1937-1938 oraz Program na Rok 1938-1939. Warszawa: 1938, s. 44.