Antoni Kiewnarski (1867–1941)
 generał brygady | |
| Pełne imię i nazwisko | Antoni Ludwik Kiewnarski |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 26 sierpnia 1867 |
| Data i miejsce śmierci | 8 grudnia 1941 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | do 1921 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | komendant obozu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 | |
Antoni Ludwik Kiewnarski (ur. 26 sierpnia[1][2][3] 1867 w Kiewnarach, zm. 8 grudnia 1941 w Poznaniu) – generał brygady Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Antoni Ludwik Kiewnarski urodził się 26 sierpnia 1867 roku w Kiewnarach[4], w powiecie szawelskim ówczesnej guberni kowieńskiej, w rodzinie Ksawerego i Salomei z Ławcewiczów. 1 września 1886 roku, po ukończeniu Pskowskiego Korpusu Kadetów, rozpoczął służbę w armii rosyjskiej[5]. Tegoż dnia wstąpił do I Pawłowskiej Szkoły Wojennej, którą ukończył w 1888 roku. 9 sierpnia 1888 roku w stopniu podporucznika został przydzielony do 7 Grenadierskiego Samogitskiego Pułku. 31 maja 1892 roku awansowany na porucznika. 12 września 1900 r. awansowany na sztabskapitana. 30 lipca 1910 roku awansowany na podpułkownika. W okresie I wojny światowej (od 11 listopada 1914 roku) dowodził 56 rezerwowym batalionem piechoty, znajdującym się w Moskiewskim Okręgu Wojskowym. 6 maja 1915 roku awansowany na pułkownika[6].
6 listopada 1919 roku został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia pułkownika, z zaliczeniem do Rezerwy armii, z jednoczesnym powołaniem do czynnej służby na czas wojny, aż do demobilizacji, z przydziałem do Stacji Zbornej w Warszawie. 12 listopada 1919 roku został „przydzielony czasowo, aż do reaktywacji jako tymczasowy dowódca Obozu Jeńców Nr 1 w Strzałkowie”[7]. Na tym stanowisku został 22 maja 1920 roku zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu pułkownika, w piechocie, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej[8].
1 czerwca 1921 roku pełnił służbę na stanowisku komendanta Obozu Internowanych Nr 5 w Szczypiornie, a jego oddziałem macierzystym był 56 Pułk Piechoty Wielkopolskiej w Krotoszynie[9].
10 sierpnia 1921 roku został komendantem Powiatowej Komendy Uzupełnień w Inowrocławiu. 1 listopada tego roku został przeniesiony w stan spoczynku[5]. 26 października 1923 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu generała brygady[10]. Później został zweryfikowany w tym stopniu ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku w korpusie generałów[1].
Na emeryturze mieszkał w Poznaniu[11][12][13]. W 1933 roku był zameldowany w lokalu przy ulicy Emilii Sczanieckiej 1 m. 27[14]. Zmarł 8 grudnia 1941 roku w Poznaniu[5]. Pochowany na cmentarzu wojskowym Garnizonowym (kwatera 3-145)[15].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Złoty Krzyż Zasługi – 30 stycznia 1939 „za zasługi na polu pracy społecznej”[16]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 322.
- ↑ Kryska-Karski i Żurakowski 1991 ↓, s. 110.
- ↑ Stawecki 1994 ↓, s. 166 autor, jako datę urodzenia podał 8 września.
- ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2022-03-26].
- ↑ a b c Stawecki 1994 ↓, s. 166.
- ↑ РГВИА, ф. 409, оп. 1, д. 52075. Послужный список командира 56 пехотного запаснаго баталиона Полковника КЕВНАРСКАГО
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 97 z 27 grudnia 1919 roku, poz. 4055, 4077.
- ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 20 z 29 maja 1920 roku, poz. 382.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 174, 687 tu podano, że urodził się 8 września.
- ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 70 z 7 listopada 1923 roku, s. 738 tu także podano, że urodził się 26 sierpnia 1867 roku.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1576.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1405.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 879.
- ↑ Księga adresowa 1933 ↓, s. 186.
- ↑ Plan Poznania - Cmentarze [online], www.poznan.pl [dostęp 2022-03-26].
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 26, poz. 43.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
- Księga adresowa miasta stołecznego Poznania, Wydawnictwa Księgarni Adresowej m. st. Poznania, 1933.
- Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
- Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918–1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.