Anna Leska
 | |
 porucznik pilot | |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | Eskadra Sztabowa Naczelnego Dowódcy Lotnictwa |
| Stanowiska | pilot łącznikowy |
| Główne wojny i bitwy | |
.svg){kind=small}
Anna Leska, właśc. Anna Leska-Daab (ur. 14 listopada 1910, zm. 21 stycznia 1998) – polska pilotka (posiadała uprawnienia do pilotowania szybowców, balonów, samolotów), pierwsza kobieta i jedna z trzech Polek w brytyjskiej pomocniczej służbie rozprowadzającej samoloty Air Transport Auxiliary. Żona kpt. pilota Mieczysława Daaba[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodziła się w rodzinie Juliusza Stanisława Natanson-Leskiego (1884-1953) i Marii Marty z Olszyńskich (1886–1949). Była starszą siostrą płk. pilota Kazimierza Leskiego ps. „Bradl”, oficera wywiadu Armii Krajowej.
W 1927 roku zdała egzamin maturalny w szkole im. Cecylii Plater-Zyberkówny w Warszawie[2]. W Aeroklubie Pomorskim przeszła szkolenie szybowcowe, balonowe i samolotowe. Od 1938 roku była członkinią Aeroklubu Warszawskiego. We wrześniu 1939 roku została powołana do pomocniczej służby wojskowej, mianowana podporucznikiem czasu wojny i przydzielona do Eskadry Sztabowej Dowództwa Lotnictwa. 22 września Annie Leskiej udało się uciec samolotem RWD-13 z opanowanego przez Niemców lotniska polowego. Przez Rumunię i Francję trafiła do Wielkiej Brytanii, gdzie rozpoczęła starania o przyjęcie w szeregi brytyjskiej Air Transport Auxiliary, czyli powołanej na czas wojny brytyjskiej pomocniczej lotniczej służbie transportowej[3]. 1 stycznia 1941 po przeszkoleniu i zdaniu egzaminów została członkiem w szeregach Air Transport Auxiliary[4]. Była 28 kobietą przyjętą do ATA. Od początku 1941 roku pilotowała samoloty z fabryk i warsztatów remontowych na lotniska polowe, uczestniczyła w przerzutach sprzętu latającego. „Przez cały okres wojny w szeregach ATA służyły 183 pilotki. Najwięcej Angielek, 27 – Amerykanek, a także Kanadyjki, Nowozelandki, pilotki z Południowej Afryki, niewielka liczba Holenderek i tylko my trzy – Polki” – wspomina te czasy Stefania Wojtulanis-Karpińska, jedna z pierwszych cudzoziemek w ATA (trzecią była Jadwiga Piłsudska, córka Józefa Piłsudskiego). Polki często pilotowały bombowce, dostarczając je z lotnisk przyfabrycznych na lotniska dywizjonów bombowych na terenie całej Wielkiej Brytanii.
Anna Leska-Daab została odznaczona honorową odznaką Golden Wings przyznawaną starszym oficerom, lotnikom ze stażem powyżej 6000 godzin w powietrzu.
W 1974 roku powróciła na stałe do Polski. Udzielała się w Warszawskim Klubie Seniorów Lotnictwa[3].
Zmarła 21 stycznia 1998 roku i została pochowana na Starych Powązkach w kwaterze 24, rząd 6, grób 1[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Anna Leska-Daab /1910–1998/.
- ↑ ANNA LESKA-DAAB (1910-1998). platerki-wspomnienia.blogspot.com. [dostęp 2021-01-10]. (pol.).
- ↑ a b Skrzydlata Polska i 3'1998 ↓, s. 55.
- ↑ Krzystek 2012 ↓, s. 29.
- ↑ Anna Daab-Leska. Niebieska Eskadra. [dostęp 2021-01-10]. (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kazimierz Leski: Życie niewłaściwie urozmaicone: wspomnienia oficera wywiadu i kontrwywiadu AK, Warszawa 2001, Oficyna Wydawnicza Volumen, wyd. 4, ISBN 83-7233-041-7
- Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940-1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
- Anna Leska-Daab. „Skrzydlata Polska”. 3/1998, marzec 1998. Warszawa. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.