Angelyne

Angelyne
Imię i nazwisko

Ronia Tamar Goldberg

Pseudonim

Renee Goldberg, Angelyne L’Lyne

Data i miejsce urodzenia

2 października 1950
Chmielnik

Gatunki

nowa fala, dance-pop

Zawód

modelka, piosenkarka, aktorka, przedsiębiorca

Aktywność

od 1974

Faksymile
Strona internetowa

Angelyne (właśc. Ronia Tamar Goldberg[1], ur. 2 października 1950 w Chmielniku[2]) – amerykańska modelka, piosenkarka, aktorka i przedsiębiorca, która stała się znana w 1984, po wywieszeniu w Stanach Zjednoczonych serii ikonicznych billboardów w Los Angeles w Kalifornii i okolicach, na których widniało tylko słowo „Angelyne” i przedstawiało ją sugestywnie pozującą[3]. Przyciągnęły one uwagę lokalnych mediów i wkrótce otrzymała szereg ofert ról filmowych, wywiadów w czasopismach i występów w programach telewizyjnych. Głównym znakiem rozpoznawczym jej osobowości celebrytki był różowy Chevrolet Corvette. Jej billboardy pojawiły się w wielu filmach i serialach telewizyjnych, w tym w napisach początkowych serialu ABC Na wariackich papierach z Cybill Shepherd i Bruce’em Willisem, a także wykorzystane w serialach animowanych takich jak Simpsonowie, Futurama i BoJack Horseman czy filmach – Sobowtór (1991), Fan (1996), Wulkan (1997), Osiem milimetrów (1999), Pojutrze (2004), Notorious (2009), Rock of Ages (2012), Wielki Liberace (2013) i Terminator: Genisys (2015).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się pod Kielcami w rodzinie żydowskiej jako córka Bronisławy (z domu Zernicka) i Henryka Goldbergów[4]. Wychowywała się z młodszą siostrą Annette Block (ur. 1954). Jej rodzice przeszli przez getto w Chmielniku i obóz koncentracyjny w Skarżysku-Kamiennej[5][6]. Po wojnie Goldbergowie powrócili do Polski, a później wyemigrowali do Izraela, a stamtąd wyprowadzili się do dystryktu Fairfax w Los Angeles w USA[5]. Goldberg uczęszczała do James Monroe High School, przeszła kilka operacji plastycznych, a w późnych latach 60. była krótko mężatką z Michaelem Straussem[2].

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Debiutowała na kinowym ekranie jako przesłuchiwana piosenkarka w komedii grozy w stylu rockowej opery Briana De Palmy Upiór z raju (Phantom of the Paradise, 1974) z udziałem Paula Williamsa. Wystąpiła potem w dramacie Jamesa Ivory’ego Zwariowane party (The Wild Party, 1975) z Jamesem Coco, Raquel Welch i Perrym Kingiem. Była Czerwonym Kapturkiem w komedii I. Roberta Levy’ego Czy mogę to zrobić ... dopóki nie będę potrzebować okularów? (Can I Do It... ’Til I Need Glasses?, 1977) u boku Rona Jeremy’ego i Robina Williamsa. W westernie komediowym Roberta Aldricha Frisco Kid (1979) z Gene’em Wilderem i Harrisonem Fordem pojawiła się jako piersiasta Lady.

W 1978 dołączyła do punkrockowego zespołu Baby Blue swojego ówczesnego chłopaka, który występował w klubach w Los Angeles, ale nigdy nie odniósł sukcesu finansowego. W 1982 wydała swój debiutancki album[7], a jej pierwsze plakaty zaczęły pojawiać się w ramach promocji albumu. Po uruchomieniu ogromnej kampanii billboardowej w lutym 1984 rozpoczęła pracę nad swoim drugim albumem. Driven to Fantasy ukazał się w 1986[7].

Za występ w komedii fantasy Juliena Temple’a Ziemskie dziewczyny są łatwe (Earth Girls Are Easy, 1988) z Geeną Davis i Jeffem Goldblumem była nominowana do Złotej Maliny jako najgorsza aktorka drugoplanowa[8]. Zagrała postać Josie w dreszczowcu Marty’ego Ollsteina Niebezpieczna miłość (Dangerous Love, 1988) u boku Lawrence’a Monosona i Elliotta Goulda. Po udziale w filmie sensacyjno-przygodowym Tony’ego Zarindasta Hardcase i pięść (Hardcase and Fist, 1989) jako tancerka Sly Fox z Tedem Priorem, pojawiła się jako blondynka w komediodramacie kryminalnym Andrieja Konczałowskiego Homer i Eddie (Homer and Eddie, 1989)[9] z Whoopi Goldberg i Jamesem Belushim.

W 1997 Angelyne uruchomiła swoją stronę internetową, na której oferowała wycieczki po Bulwarze Zachodzącego Słońca i Hollywood[10].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Filmy[edytuj | edytuj kod]

Wideoklipy[edytuj | edytuj kod]

Rok Tytuł Wykonawca
1981 „I Can Take Care of Myself” Billy Vera
1985 „Jimmy Mack” Sheena Easton
1987 „Right on Track” Breakfast Club
1989 „This Note’s for You” Neil Young
1990 „Without You” Mötley Crüe
1995 „The I.N.C. Ride” Masta Ace Incorporated
2002 „We Are All Made of Stars” Moby
2014 „Pink Christmas” Slink
2015 „Dionysus” Mikhail Tank
„Sunshine Sunshine Santa Claus” Nikki & Candy
„Mirror Mountain” Mini Mansions
2017 „Give Up The Wheel” Stray Echo
2019 „Cell” Fukushima Daisies
2020 „Running Red Lights” The Avalanches

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Albumy[edytuj | edytuj kod]

  • Angelyne (1982)
  • Driven to Fantasy (1986)
  • Beware My Bad Boyfriend (niewydany)
  • Beauty & the Pink (2000)

Single[edytuj | edytuj kod]

  • „Rock n' Roll Rebel” / „Fantasy Man” (1978)
  • „Too Much to Touch” / „Mystified” (1979)
  • „Too Much to Touch” / „Emotional” (1981)
  • „Kiss Me L.A.” (1982)
  • „My List” / „Skin Tight” (1983)
  • „Flirt” / „Dreamin' About You” (1986)
  • „Animal Attraction” (1988)
  • „I’m So Lucky” (2003)
  • „Heart” (2017)
  • „Sexy Heart” (2017)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Angelyne Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2020-08-08]. (ang.).
  2. ↑ a b Gary Baum (2017-08-02): Angelyne’s Real Identity Is Finally Solved. „The Hollywood Reporter”. [dostęp 2020-08-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-09)]. (ang.).
  3. ↑ Sandra G. Medof (1995-06-11): The Billboard Queen. „Los Angeles Times”. [dostęp 2020-08-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-06)]. (ang.).
  4. ↑ Savanna: Angelyne – What Nationality Ancestry Race. Ethnicity of Celebs. [dostęp 2020-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-02)]. (ang.).
  5. ↑ a b Amerykańska gwiazdka to... Polka. Uciekła do USA w dzieciństwie. Fakt.pl. [dostęp 2020-08-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-07)]. (pol.).
  6. ↑ MG (2017-08-03): Amerykańska celebrytka jest Polką. Przez kilkadziesiąt lat to ukrywała. „Gazeta Wyborcza”. [dostęp 2020-08-07]. (pol.).
  7. ↑ a b Angelyne Albums. FamousFix. [dostęp 2020-08-07]. (ang.).
  8. ↑ Angelyne Awards. FamousFix. [dostęp 2020-08-07]. (ang.).
  9. ↑ Angelyne. Listal. [dostęp 2020-08-08]. (ang.).
  10. ↑ Craig Stephens: Angelyne – Portrait of a Hollywood Princess. „Penthouse”. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-09)]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Angelyne&oldid=73122591”