Andrzej Matuszak
 podpułkownik | |
| Data i miejsce urodzenia | 4 lutego 1908 |
|---|---|
| Data śmierci | 25 września 1998 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy |
|
| Odznaczenia | |
    | |
Andrzej Matuszak (ur. 4 lutego 1908 w Majdanie Krynickim[1][2], zm. 25 września 1998[3]) – polski wojskowy, strzelec sportowy, działacz sportowy, mistrz świata w strzelectwie (1931).
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył gimnazjum w Zamościu i Szkołę Podchorążych Piechoty[1]. Od 1927 uprawiał strzelectwo sportowe. W 1931 zdobył mistrzostwo świata w konkurencji karabin wojskowy na 300 m – postawa stojąc[4]. Wielokrotnie sięgał po mistrzostwo Polski (w czterech konkurencjach w 1933, w jednej konkurencji w 1934 i 1935), był też mistrzem armii (1930) i dwukrotnym mistrzem DOK nr VII w strzelaniu z broni wojskowej[1].
W latach 1928–1929 kierował sekcją strzelecką przy gimnazjum w Zamościu, w 1934 sekcją strzelecką WKS Kielce[1].
W kampanii wrześniowej walczył w stopniu porucznika w szeregach 2 Morskiego pułku strzelców, w obronie Gdyni[5]. Następnie dostał się do niewoli niemieckiej, w której przebywał do końca wojny. W obozie jenieckim pobierał naukę malarstwa od Mariana Bohusz-Szyszko[2].
Po II wojnie światowej powrócił do Polski. W 1946 należał do inicjatorów reaktywacji Polskiego Związku Strzelectwa Sportowego, pod koniec lat 40. był jednym z założycieli sekcji strzelectwa sportowego w CWKS Warszawa. Na pierwszych powojennych mistrzostwach Polski – I Narodowych Zawodach w Strzelaniu w 1950 zdobył złote medale w strzelaniu z karabinu wojskowego (500 metrów stojąc, 500 metrów klęcząc, 500 metrów drużynowo – trzy postawy), z karabinka sportowego (3 postawy), pistoletu TT (25 metrów – dowolne ujęcie broni), pw-4 drużynowo, srebrne medale w strzelaniu z karabinu wojskowego (500 metrów – trzy postawy), z karabinka sportowego (100 m), z pistoletu dowolnego (50 metrów stojąc), z pistoletu automatycznego (do 5 sylwetek), pw-1 drużynowo i kb-3 drużynowo. Na I Ogólnopolskiej Spartakiadzie Zrzeszeń w 1951 wywalczył brązowy medal w konkurencji kbks-4, na mistrzostwach Polski w strzelectwie kulowym w 1952 zdobył złoty medal w konkurencji kb-1c stojąc, srebrny medal w konkurencji kbks-C stojąc oraz brązowy medal w konkurencji kb-1c stojąc, na mistrzostwach Polski w strzelectwie kulowym w 1953 – złoty medal w konkurencji pd-4, srebrne medale w konkurencji kb-1, kb-1c, kbks-5 - 3 postawy i kbks-5c. Po zakończeniu kariery zawodniczej pozostał w klubie jako trener i w tym charakterze pozostał w Legii do 1968. Z wojska odszedł w stopniu podpułkownika[6]. W latach 60. był kapitanem sportowym Polskiego Związku Strzelectwa Sportowego[7].
Od 1965 uczestniczył w wystawach plastyków-wojskowych, specjalizował się w malarstwie sztalugowym[2].
Ordery i odrodzenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Order Virtuti Militari[8]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1969)[2]
- Złoty Krzyż Zasługi (1962)
- Srebrny Krzyż Zasługi (10 marca 1932)[9]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Stanisław Łoza Czy wiesz, kto to jest?, wyd. Głównej Księgarni Wojskowej, Warszawa 1938, s. 470
- ↑ a b c d Słownik artystów plastyków. Artyści plastycy Okręgu Warszawskiego ZPAP 1945–1970. Słownik biograficzny, wyd. OW ZPAP, Warszawa 1972, s. 358–359.
- ↑ Andrzej Matuszak w bazie nekrologów warszawskich
- ↑ Zestawienie medali i medalistów Igrzysk Olimpijskich, mistrzostw świata, mistrzostw Europy w strzelectwie sportowym. [dostęp 2018-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-18)].
- ↑ Kadry morskie Rzeczypospolitej. tom V. Polska marynarka wojenna. Dokumentacja organizacyjna i kadrowa oficerów, podoficerów i marynarzy. (1918–1947), Pod redakcją Jana Kazimierza Sawickiego. Gdynia 2011, s. 239
- ↑ Wiktor Bołba, Adam Dawidziuk, Grzegorz Karpiński, Robert Piątek Legia Warszawa 1916–2016, wyd. Legia Warszawa SA i PWN, Warszawa 2017, według indeksu.
- ↑ Andrzej Matuszak w Zamościopedii
- ↑ Twórczość A Matuszaka w: Stolica, nr 43 (1351) z 28.10.1973, s. 11
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 62, poz. 80 „za zasługi na polu sportu strzeleckiego”.