Andrzej Korzyński

Andrzej Korzyński

Andrzej Korzyński (2018)
Imię i nazwisko	Andrzej Waldemar[a] Korzyński
Pseudonim	Andrzej Spol
Data i miejsce urodzenia	2 marca 1940 Warszawa
Data i miejsce śmierci	18 kwietnia 2022 Warszawa
Instrumenty	fortepian
Gatunki	muzyka filmowa, muzyka rozrywkowa
Zawód	kompozytor, aranżer, pianista, tekściarz
Współpracownicy
Piotr Szczepanik, Andrzej Żuławski, Andrzej Wajda, Krzysztof Gradowski, Sylwester Chęciński, Piotr Fronczewski, Jerzy Gruza, Maryla Rodowicz
Zespoły
Arp Life
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Andrzej Waldemar Korzyński^[a], ps. „Andrzej Spol”^[1] (ur. 2 marca 1940 w Warszawie^[2], zm. 18 kwietnia 2022^[3]) – polski kompozytor, aranżer i pianista, członek Polskiej Akademii Filmowej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1964 ukończył Państwową Wyższą Szkołę Muzyczną w Warszawie, w której był uczniem w klasie profesora Kazimierza Sikorskiego. Studiował kompozycję i dyrygenturę. Pracą dyplomową Korzyńskiego była opera kameralna, wykorzystująca modernistyczne techniki kompozytorskie, wśród nich m.in. dodekafonię. Jeszcze jako student był akompaniatorem aktorskiego kabaretu Manekin, w którym występowali artyści Studenckiego Teatru Satyryków, a także szefem radiowego „Studenckiego Magazynu Muzycznego”. W 1964 założył zespół Ricercar 64, który towarzyszył Piotrowi Szczepanikowi, dla którego Andrzej Korzyński skomponował wiele przebojów, jak np. Żółte kalendarze, Kochać (wybrana radiową piosenką roku 1966)^[4].

W 1965, wspólnie z Mateuszem Święcickim i Witoldem Pogranicznym, założył Młodzieżowe Studio „Rytm”, które przez kolejnych osiem lat prezentowało m.in. twórczość młodych muzyków wykonujących bigbit. Na falach studia „Rytm” debiutowali tacy dziennikarze muzyczni jak Andrzej Turski, Piotr Kaczkowski czy Maria Szabłowska^[4]. W 1969 wyjechał do Francji w ramach kontraktu z wytwórnią filmową 20th Century Fox. W 1970 skomponował ścieżkę dźwiękową do filmu wytwórni Warner Bros. Germania 7 donne a testa. W latach 70. prowadził zespół Arp Life, który wykorzystywał pionierską wtedy muzykę elektroniczną z syntezatorów, m.in. do filmu W pustyni i w puszczy. W 1973 podpisał umowę na udźwiękowienie piętnastu filmów wytwórni DEFA z NRD, a od 1986 pracował także dla zachodnioniemieckich wytwórni takich jak FILM POOL i Bavaria Film^[4].

Andrzej Korzyński przez wiele lat współpracował z reżyserem Andrzejem Żuławskim, skomponował ścieżkę dźwiękową do takich jego filmów jak: Pieśń triumfującej miłości, Trzecia część nocy, Na srebrnym globie, Opętanie, Kosmos. W 2019 stworzył muzykę do filmu Mowa ptaków w reżyserii Xawerego Żuławskiego na podstawie scenariusza jego zmarłego ojca^[4]. Skomponował także muzykę do filmów Człowiek z żelaza Andrzeja Wajdy, Ocalenie Edwarda Żebrowskiego, Pierścień i róża Jerzego Gruzy i Akademia pana Kleksa Krzysztofa Gradowskiego^[4].

Był twórcą popularnej w latach 80. postaci Franka Kimono, w którą wcielał się aktor Piotr Fronczewski, jak również autorem wykonywanych przez niego piosenek. W 1991 napisał z kolei słowa do piosenki Mydełko Fa, wykonywanej przez Marlenę Drozdowską i Marka Kondrata. W założeniu utwór miał być parodią chodnikowo-straganowych przebojów – inspirowaną „infantylną i pretensjonalną” reklamą mydła Fa – lecz stał się jednym z pierwszych polskich przebojów disco polo^[5][6].

W 2016 powstał film dokumentalny Andrzej Korzyński. Zagubiony diament w reżyserii Grzegorza Brzozowicza, opowiadający o życiu i twórczości kompozytora^[7]. W 2018 ukazała się książka Znam wszystkie Wasze numery będąca wywiadem-rzeką z Andrzejem Korzyńskim przeprowadzonym przez dziennikarkę Marię Szabłowską^[8].

Jego syn Mikołaj (ur. 1973) także został muzykiem i kompozytorem, a ponadto scenarzystą filmowym^[9][10].

Zmarł 18 kwietnia 2022. Został pochowany 11 maja 2022 na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach^[11].

Muzyka filmowa[edytuj | edytuj kod]

Wybrane utwory autorskie[edytuj | edytuj kod]

• „A kto się kocha w tobie” (sł. Bogdan Olewicz, z repertuaru Zdzisławy Sośnickiej)
• „Meluzyna” (sł. Krzysztof Gradowski, z repertuaru Małgorzaty Ostrowskiej)
• „Żółte kalendarze” (sł. Jerzy Miller, z repertuaru Piotra Szczepanika)
• „Kochać” (sł. Andrzej Tylczyński, z repertuaru Piotra Szczepanika)
• „King Bruce Lee karate mistrz” (z własnymi słowami, z repertuaru Franka Kimono)
• „Kasa sex” (z własnymi słowami, z repertuaru Maryli Rodowicz)
• „Szparka sekretarka” (sł. Jan Wołek, z repertuaru Maryli Rodowicz)
• „Do łezki łezka” (sł. Jonasz Kofta, z repertuaru Maryli Rodowicz)
• „Domek bez adresu” (sł. Andrzej Tylczyński, z repertuaru Czesława Niemena)
• „Motylem jestem” (sł. Andrzej Tylczyński, z repertuaru Ireny Jarockiej)
• „Sweet, sweet tulipan” (sł. Jacek Cygan, z repertuaru Urszuli)
• „Mydełko Fa” (muz. Mikołaj Korzyński, wykonywany przez Marlenę Drozdowską i Marka Kondrata)

Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

• 1977: Nagroda za muzykę do filmu Czerwone ciernie na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku^[12]
• 2017: Srebrny Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis – Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP^[13][14]
• 2018: Nagroda „Człowieka ze Złotym Uchem” na Festiwalu Soundedit za „wybitne dokonania w dziedzinie produkcji muzycznej”^[15]
• 2023: Złoty Fryderyk (pośmiertnie)^[16]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Andrzej Korzyński w bazie filmpolski.pl

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Andrzej Korzyński w bazie Discogs.com (ang.)
• Andrzej Korzyński w bazie IMDb (ang.)
• Andrzej Korzyński w bazie Filmweb