André Kostelanetz
 André Kostelanetz, 1955 | |
| Imię i nazwisko | Abram Naumowicz Kostielaniec |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
André Kostelanetz (właśc. Abram Naumowicz Kostielaniec[1], ros. Абрам Наумович Костелянец; ur. 22 grudnia 1901 w Petersburgu, zm. 13 stycznia 1980 w Port-au-Prince[2][3]) – amerykański dyrygent i aranżer pochodzenia rosyjskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W latach 1920–1922 studiował w Konserwatorium Petersburskim[3][4]. W 1922 roku wyemigrował do Stanów Zjednoczonych, w 1928 roku otrzymał amerykańskie obywatelstwo[2]. Początkowo występował jako akompaniator, następnie podjął pracę w radio, prezentując muzykę poważną i rozrywkową[2][4]. Od 1930 roku dyrygował orkiestrą symfoniczną CBS[2]. Ceniony jako aranżer i dyrygent, prowadził własną orkiestrę rozrywkową[4]. W czasie II wojny światowej odbył szereg podróży koncertowych z orkiestrami wojskowymi[2][4]. Występował w krajach europejskich, Stanach Zjednoczonych, Japonii i Izraelu[2]. Na potrzeby swoich programów koncertowych zamawiał specjalnie utwory u czołowych amerykańskich kompozytorów, komponowali dla niego m.in. Aaron Copland (Lincoln Portrait), William Schuman (New England Tritpych), Paul Creston (Frontiers), Ferde Grofé (Hudson River Suite), Alan Hovhaness (Floating World)[5]. Dyrygował podczas prawykonania Capriccio burlesco Williama Waltona i dokonał pierwszego nagrania tego utworu (1968)[5]. Gościnnie dyrygował różnymi orkiestrami, m.in. New York Philharmonic[4]. Dokonał licznych, cieszących się popularnością nagrań płytowych[4]. Sprzedał ponad 50 milionów płyt[1][3].
W latach 1938–1958 był mężem śpiewaczki Lily Pons, z którą często razem występował[5]. Wspólnie z Glorią Hammond napisał książkę Echoes: Memoirs of Andre Kostelanetz (wyd. Nowy Jork 1981)[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Norman Abjorensen: Historical Dictionary of Popular Music. Lanham: Rowman & Littlefield, 2017, s. 288–289. ISBN 978-1-5381-0215-2.
- ↑ a b c d e f g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1941. ISBN 978-0-02-865528-4.
- ↑ a b c The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 462. ISBN 0-674-37299-9.
- ↑ a b c d e f Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 5. Część biograficzna klł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1997, s. 172. ISBN 978-83-224-3303-4.
- ↑ a b c Emily Freeman Brown: A Dictionary for the Modern Conductor. Lanham: Rowman & Littlefield, 2015, s. 184. ISBN 978-0-8108-8400-7.