Ambasada Ukrainy w Polsce
 | |
 Ambasada Ukrainy w al. Szucha 7 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data utworzenia | [1919], 1921, 1991 |
| Ambasador | |
| Zatrudnienie | |
| Adres | |
| al. Szucha 7, 00-580 Warszawa[3] | |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°12′53,94″N 21°01′19,03″E/52,214983 21,021953 | |
| Strona internetowa | |
.jpg)
Ambasada Ukrainy w Polsce (ukr. Посольство України в Польщі) – ukraińska placówka dyplomatyczna znajdująca się w Warszawie przy al. Szucha 7.
Podział organizacyjny[edytuj | edytuj kod]
- Wydział Administracyjny (ukr. Відділ з економічних питань)
- Misja Handlowo-Ekonomiczna (ukr. Торговельно-економічна місія)
- Centrum Kultury i Informacji (ukr. Культурно-інформаційний центр)
- Sekcja Polityczna (ukr. Політична секція)
- Biuro Attaché Wojskowego (ukr. Апарат військового аташату)
- Sekcja Humanitarna (ukr. Гуманітарна секція)
- Sektor Współpracy Międzyregionalnej (ukr. Сектор міжрегіонального співробітництва)
- Służba Prasowa (ukr. Прес-служба)
- Wydział Konsularny (ukr. Консульський відділ), ul. Antoniego Malczewskiego 17
- Konsulat Generalny w Gdańsku (ukr. Консульство України в Гданську), ul. Bernarda Chrzanowskiego 60a
- Konsulat Generalny w Krakowie (ukr. Генеральне Консульство України в Кракові), al. Pułkownika Władysława Beliny-Prażmowskiego 4
- Konsulat Generalny w Lublinie (ukr. Генеральне Консульство України в Любліні), ul. 3 Maja 14
- Konsulat Generalny we Wrocławiu (ukr. Генеральне консульство України у Вроцлаві), pl. Biskupa Nankiera 7
Wydziałowi konsularnemu jest podporządkowany okręg obejmujący województwa: lubuskie, łódzkie, mazowieckie, wielkopolskie[4]. Kierownikiem wydziału konsularnego jest Oksana Denys[5].
Historia przedstawicielstwa i siedziby[edytuj | edytuj kod]
Przedstawicielstwa dyplomatyczne Ukrainy funkcjonowały w Polsce od 1919, początkowo w randze Nadzwyczajnej Misji Dyplomatycznej Ukraińskiej Republiki Ludowej, później Misji Dyplomatycznej, z siedzibą w Warszawie w budynku z 1912 (proj. Karol Jankowski i Franciszek Lilpop) w al. Róż 6[6] (1919–1920), następnie w hotelu Polskim przy ul. Długiej 29 (1920–1922)[7], i jako poselstwo w hotelu Victoria przy ul. Jasnej 26 (1922–1923[8]) oraz Przedstawicielstwo Handlowe Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej (Торгпредство УРСР)[9].
W Warszawie mieściła się też Misja Wojskowa (Українська військова місія в Польщі), początkowo jako Sekcja Wojskowa przy Misji Dyplomatycznej (Військова секція при Дипломатичній місії УНР в Польщі) (1919–1920), później wyodrębniona, samodzielna (1920–), z siedzibą w hotelu Saskim przy ul. Koziej 8 (1919–1920) i przy ul. Długiej 29 (1920). W 1920 włączono do niej dotychczas samodzielną Misję ds. Organizacji Pomocy Jeńcom i Internowanym w Polsce (Місія для організації допомоги військовополоненим та інтернованим у Польщі). W ostatnim okresie przemianowana na Ukraińską Wojskową Komisję Likwidacyjną w RP (Українська військова ліквідаційна комісія) (1920–1921). Na jej bazie powstała cywilna instytucja Ukraińska Komisja Likwidacyjna ds. Jeńców i Internowanych w Rzeczypospolitej Polskiej (Українська військова ліквідаційна комісія у справах полонених і інтернованих в. Речі Посполитій Польській) (1921–1923)[10].
Konsulat mieścił się też w Wolnym Mieście Gdańsku, przy Holzmarkt 22, obecnie Targ Drzewny[11], następnie w budynku Gdańskiego Towarzystwa Ubezpieczeń od Ognia (Danziger Feuersocietät) przy Elisabethwall 9, obecnie Wały Jagiellońskie 36 (1920-1921). Później w budynku swoją siedzibę miały też konsulaty – m.in. Stanów Zjednoczonych (1921-1940[12]), Wielkiej Brytanii (1930-1939) i Szwajcarii (1933-1940). Konsul rezydował w Domu Niemieckim (Deutsche Haus) przy Holzmarkt 12-14, następnie w Sopocie, gdzie w końcowym okresie pełnił też obowiązki konsularne[13].
Po utworzeniu ZSRR ich zadania przejęły placówki dyplomatyczno-konsularno-handlowe tego kraju.
Po powstaniu w 1991 niepodległej Ukrainy, w Polsce rozpoczął urzędowanie przedstawiciel dyplomatyczny tego kraju w randze „specjalnego wysłannika rządu”, tym samym nawiązując stosunki dyplomatyczne. W 1992 przedstawicielstwo podniesiono do rangi ambasady. Obecnie mieści się w zakupionym przez ZSRR od spadkobierców rodziny Wilskich budynku z 1937 (proj. Edward Zachariasz Eber) byłego Przedstawicielstwa Handlowego ZSRR (1946–1976) w al. Szucha 7 (1996–).
Ambasadorowie Ukrainy w Polsce[edytuj | edytuj kod]
- 1918 – Ołeksandr Karpynski (Hetmanat)
- 1919–1920 – Andrij Liwycki (URL)
- 1920 – Isaj Churgin (USRR)
- 1921 – Mieczysław Łoganowski, chargé d’affaires (USRR)
- 1921–1922 – Ołeksandr Szumski, poseł (USRR)
- 1922–1923 – Grigorij Biesiedowski, chargé d’affaires (USRR)
- 1923–1924 – Dmytro Kapka, poseł (USRR)
- 1991 – Teodozjusz Starak, chargé d’affaires (Ukraina)
- 1991–1992 – Anatolij Szewczuk, ambasador
- 1992–1994 – Hennadij Udowenko
- 1994–1998 – Petro Sardaczuk
- 1999–2002 – Dmytro Pawłyczko
- 2002–2003 – Ołeksandr Nikonenko
- 2003–2005 – Igor Charczenko
- 2005–2010 – Ołeksandr Mocyk
- 2010–2014 – Markijan Malski
- 2014 – Władysław Kaniewski, chargé d’affaires
- 2014–2022 – Andrij Deszczycia[14]
- od 2022 – Wasyl Zwarycz
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jan Jacek Bruski: Między prometeizmem a realpolitik. II Rzeczpospolita wobec Ukrainy sowieckiej 1921–1926, Tow. Wyd. "Historia Iagellonica" Kraków 2010.
- ↑ Misje dyplomatyczne, urzędy konsularne i organizacje międzynarodowe w Polsce – Ministerstwo Spraw Zagranicznych – Portal Gov.pl [online], www.gov.pl [dostęp 2019-12-23] (pol.).
- ↑ Головна | Посольство України в Республіці Польща [online], mfa.gov.ua [dostęp 2021-05-01].
- ↑ Kontakt: Ambasada i placówki konsularne (Mapa).
- ↑ Dyplomaci Ambasady.
- ↑ https://odkrywcawarszawy.blogspot.com/2017/10/budynek-al-roz-6.
- ↑ Досвід, куплений дорогою ціною…: українська дипломатія 1917–1926, Міністерство закордонних справ України, Державна архівна служба й Наукове товариство історії дипломатії та міжнародних відносин Києв 2020, katalog wystawy.
- ↑ Liste du corps diplomatique à Varsovie en Juillet 1923.
- ↑ На пути к общеевропейскому партнерству, 90 лет Торгпредства России в Польше, Targovaja Gazeta, 14 września 2011[1].
- ↑ Andrij Rukkas: Powołanie i działalność organów przedstawicielstwa wojskowo-dyplomatycznego URL w Polsce (w latach 1919–1921), [w:] Ukraina i Polska: Drogi relacji międzypaństwowych: zbiór artykułów naukowych z okazji 100-lecja nawiązania polsko-ukraińskich stosunków dyplomatycznych, Instytut Polski w Kijowie, Towarzystwo Naukowe Historii Dyplomacji oraz Stosunków Międzynarodowych, Instytut Historii Ukrainy Narodowej Akademii Nauk Ukrainy Kijów 2019.
- ↑ Iрина Матяш: Початок інституційної історії українсько-польських дипломатичних відносин, [w:] Україна і Польща: шляхами міждержавних взаємин, Збірник наукових праць з нагоди 100-річчя встановлення польсько-українських дипломатичних відносин, Польський Інститут у Києві/Наукове товариство історії дипломатії та міжнародних відносин, Інститут історії України НАН України, Видавництво «Горобець» Kijów 2019
- ↑ Bundesarchiv, R 70-Polen/223, Der Polizei-Präsident an den Herrn Reichsstatthalter des Reichsgaues Danzig-Westpreussen durch den Herrn Regierungspräsidenten des Reg.Bez.Dzg, s.a., k. 92
- ↑ Iryna Matiasz: Początki instytucjonalnej historii ukraińsko-polskich stosunków dyplomatycznych, [w:] Ukraina i Polska: Drogi Relacji Międzypaństwowych, zbiór artykułów naukowych z okazji 100-lecja nawiązania polsko-ukraińskich stosunków dyplomatycznych, Instytut Polski w Kijowie, Towarzystwo Naukowe Historii Dyplomacji oraz Stosunków Międzynarodowych, Instytut Historii Ukrainy Narodowej Akademii Nauk Ukrainy Kijów 2019
- ↑ Lista CD w RP z 29 marca 2022.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Stosunki dyplomatyczne Polski. Informator. Tom I. Europa 1918–2006, Ministerstwo Spraw Zagranicznych, Archiwum/Wydawnictwo Askon, Warszawa 2007, s. 584, ISBN 978-83-7452-019-5.