Alpy Prowansalskie

Alpy Prowansalskie
	; Grande Séolane
Kontynent	Europa
Państwo	Francja
Najwyższy szczyt	Tête de l’Estrop; (2961 m n.p.m.)
Jednostka dominująca	Alpy Zachodnie
	; Położenie na mapie Alp; granice pasma wg SOIUSA
	Położenie na mapie Francji Alpy Prowansalskie
	43°50′N 6°30′E/43,833333 6,500000
	Hasło w Wikisłowniku
	Informacje w Wikipodróżach

Alpy Prowansalskie^[1] (fr. Alpes de Provence^[2], Alpes et Préalpes de Provence^[3], wł. Alpi e Prealpi di Provenza^[3]) położone są we Francji pomiędzy doliną Durrance na północnym zachodzie a wybrzeżem Morza Liguryjskiego na południowym wschodzie. Znajdują się w części południowej Alp Zachodnich. Długość wynosi ok. 130 km. najwyższym szczytem jest Tête de l’Estrop, który osiąga wysokość 2961 m. Od Alp Kotyjskich na północy oddziela je dolina rzeki Ubaye, od Alp Nadmorskich na wschodzie oddziela je przełęcz Col d’Allos.

Topografia[edytuj | edytuj kod]

Partizione delle Alpi[edytuj | edytuj kod]

Tradycyjny francusko-włoski podział Alp, Partizione delle Alpi, z 1924 (wprowadzony 1926) wymienia Alpi di Provenza (nr 4)^[3].

Najwyższym szczytem grupy w granicach wg tego podziału jest Tête de l’Estrop (2961 m n.p.m.).

Alpes de Provence w tej klasyfikacji nie obejmują swym zasięgiem Préalpes de Provence^[4]^[5] (nr 6), które są odrębną, samodzielną jednostką.

SOIUSA[edytuj | edytuj kod]

Podział Alpes et Préalpes de Provence wg SOIUSA na podsekcje: 3.I Alpes de Provence, 3.II Préalpes de Digne, 3.III Préalpes de Castellane, 3.IV Préalpes du Vaucluse. — Podział *Alpes et Préalpes de Provence* wg *SOIUSA* na podsekcje: 3.I Alpes de Provence, 3.II Préalpes de Digne, 3.III Préalpes de Castellane, 3.IV Préalpes du Vaucluse.

Klasyfikacja SOIUSA wymienia grupę jako sekcję o nazwie Alpes et Préalpes de Provence (kod SOIUSA = I/A-3).

Najwyższym szczytem grupy w tej klasyfikacji jest Tête de l'Estrop (2961 m n.p.m.).

W obrębie I/A-3 SOIUSA wydziela cztery podsekcje:
     Alpes de Provence (I/A-3.I),
     Préalpes de Digne^[4]^[5] (I/A-3.II),
     Préalpes de Castellane^[4]^[5] (I/A-3.III),
     Préalpes du Vaucluse^[4]^[5] (I/A-3.IV)^[3].

Najwyższe szczyty[edytuj | edytuj kod]

Tête de l’Estrop (2961 m),
Grande Séolane (2909 m),
Petite Séolane (2854 m),
Trois-Évêchés (2818 m),
Tête de Chabrière (2745 m),
Roche Close (2739 m),
Sommet du Caduc (2654 m),
Mourre-Gros (2652 m),
Montagne de la Blanche (2610 m),
Mées (2599 m),

Tête de la Sestrière (2572 m),
Tête Noire (2560 m),
Sangraure (2560 m),
Dormillouse (2505 m),
Sommet du Tromas (2500 m),
l'Autapie (2426 m),
Sommet de Denjuan (2403 m),
Gros Tapy (2374 m),
Grand Croix (2369 m),
Montagne du Cheval Blanc (2323 m).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Egzonim polski: Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, s. 138; Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Warszawa, 2013. [dostęp 2016-10-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-07)].
↑ Endonim francuski: Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, s. 138; Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Warszawa, 2013. [dostęp 2016-10-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-07)].
↑ ^a ^b ^c ^d Sergio Marazzi: La “Suddivisione orografica internazionale unificata del Sistema Alpino” (SOIUSA). Fioridimontagna.it. [dostęp 2016-10-29]. (wł.).
↑ ^a ^b ^c ^d Główny Urząd Geodezji i Kartografii nie podaje polskiego egzonimu: Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, s. 791; Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Warszawa, 2013. [dostęp 2016-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-07)].
↑ ^a ^b ^c ^d Główny Urząd Geodezji i Kartografii: Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, Przedmowa, s. XVIII; Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Warszawa, 2013. [dostęp 2016-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-07)].

Niewymienienie danego obiektu jest jednoznaczne ze stwierdzeniem, że Komisja nie zaleca dla niego polskiej nazwy, nawet jeżeli taka spotykana jest w niektórych publikacjach.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Sergio Marazzi. Atlante Orografico delle Alpi. SOIUSA. Pavone Canavese (TO), Priuli & Verlucca editori, 2005.

[1] Egzonim polski: Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, s. 138; Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Warszawa, 2013. [dostęp 2016-10-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-07)].

[2] Endonim francuski: Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, s. 138; Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Warszawa, 2013. [dostęp 2016-10-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-07)].

[SOIUSA-3] Sergio Marazzi: La “Suddivisione orografica internazionale unificata del Sistema Alpino” (SOIUSA). Fioridimontagna.it. [dostęp 2016-10-29]. (wł.).

[KSNGbrak-4] Główny Urząd Geodezji i Kartografii nie podaje polskiego egzonimu: Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, s. 791; Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Warszawa, 2013. [dostęp 2016-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-07)].

[KSNGcytat-5] Główny Urząd Geodezji i Kartografii: Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, Przedmowa, s. XVIII; Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Warszawa, 2013. [dostęp 2016-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-07)].

Niewymienienie danego obiektu jest jednoznaczne ze stwierdzeniem, że Komisja nie zaleca dla niego polskiej nazwy, nawet jeżeli taka spotykana jest w niektórych publikacjach.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]