Alphonse de Lamartine

Alphonse de Lamartine
	; Alphonse de Lamartine (1836)
Imię i nazwisko	Alphonse Marie Louis de Prat de Lamartine
Data i miejsce urodzenia	21 października 1790 ; Mâcon
Data i miejsce śmierci	28 lutego 1869 ; Paryż
Narodowość	francuska
Język	francuski
Dziedzina sztuki	poezja, powieść, dramat, dziennik, historiografia
Epoka	romantyzm
	Ważne dzieła
	Jezioro
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Teksty w Wikiźródłach
	Cytaty w Wikicytatach

Alphonse de Lamartine, właśc. Alphonse Marie Louis de Prat de Lamartine (ur. 21 października 1790 w Mâcon, zm. 28 lutego 1869 w Paryżu) – polityk, pacyfista i pisarz, tradycyjnie uważany za pierwszego twórcę francuskiego romantyzmu.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Dzieciństwo i młodość[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Burgundii w rodzinie francuskiej prowincjonalnej arystokracji. W późniejszym czasie uznany za pierwszego i chyba najbardziej znaczącego francuskiego poetę romantycznego Lamartine wychowany został przez gorliwych katolików, ale z czasem sam uznał się za panteistę^[1].

Działalność polityczna[edytuj | edytuj kod]

W pewnym momencie coraz większą rolę w jego życiu zaczynała odgrywać polityka, w którą zaangażował się po stronie ruchów republikańskich i rewolucyjnych. Był jednym z przywódców rewolucji roku 1848, kiedy obalono króla Ludwika Filipa i proklamowano II Republikę. Lamartine pełnił w niej od 24 lutego do 11 maja 1848 funkcja ministra spraw zagranicznych. Między majem a czerwcem 1848 Lamartine zasiadał w Komisji Wykonawczej, która odgrywała rolę kolegialnej głowy państwa. Nawoływał wtedy do zniesienia niewolnictwa i kary śmierci. Skłaniał się też wyraźnie do idei demokracji i pacyfizmu.

Zgłosił swoją kandydaturę w wyborach prezydenckich pod koniec roku 1848, stając między innymi przeciwko bratankowi Napoleona I Ludwikowi Napoleonowi Bonaparte, powołując się w tym ostatnim przypadku na fakt, iż prezydentem, wedle nowego prawa, nie może zostać ktoś, kto kiedykolwiek utracił francuskie obywatelstwo (Ludwik Napoleon był zaś wygnany kilkakrotnie z kraju), ale ten argument nie został przyjęty. Licząc, że Ludwik Napoleon nie zdobędzie wymaganej większości 1/3 głosów powszechnych, Lamartine wierzył, że dzięki swej popularności i elokwencji zostanie bez trudu wybrany przez Zgromadzenie Narodowe. Mimo to Ludwik Napoleon wygrał wybory przytłaczającą, sięgającą ponad 70%, przewagą głosów, a Lamartine w ostatniej chwili wycofał swoją kandydaturę, uzyskując wszakże kilkanaście tysięcy głosów^[2].

Wybrane dzieła[edytuj | edytuj kod]

Wiersze[edytuj | edytuj kod]

Méditations poétiques – Le Lac (1820)
La Mort de Socrate (1823)
Harmonies poétiques et religieuses (1830)
Recueillements poétiques (1839)

Powieści[edytuj | edytuj kod]

Graziella (1849)
Antoniella (1867)

Dramaty[edytuj | edytuj kod]

Toussaint Louverture (1850)

Historyczne[edytuj | edytuj kod]

Histoire de la Restauration (1851)
Histoire des Constituants (1853)
Histoire de la Turquie (1853-1854)
Histoire de la Russie (1855)

Wspomnienia, książki podróżnicze[edytuj | edytuj kod]

Voyage en Orient (1835)
Trois Mois au pouvoir (1848)
Histoire de la révolution de 1848 (1849)
Confidences contenant le récit de Graziella (1849)
Nouvelles Confidences contenant le poème des Visions (1851)
Nouveau Voyage en Orient (1850)

Inne[edytuj | edytuj kod]

La vie de Mahomet (1854)
Cours familier de littérature (1856)

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Lamartine de 2016 ↓, s. według indeksu.
↑ Charte 2004 ↓, s. według indeksu.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Lamartine de: Alphonse de Lamartine, nota biograficzna. Catholic Online, 2016. [dostęp 2016-08-06]. (ang.).
Charte: Biographie de Alphonse de Lamartine. Charte LibrisZone.com, 2004. [dostęp 2016-08-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-24)]. (fr.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Utwory Alphonse’a de Lamartine w bibliotece Polona

[CITEREFLamartine_de2016według_indeksu-1] Lamartine de 2016 ↓, s. według indeksu.

[CITEREFCharte2004według_indeksu-2] Charte 2004 ↓, s. według indeksu.

[1]

[2]

XVIII wiek	Armand Marc de Montmorin Saint-Hérem (1789–1791) Claude Antoine Valdec de Lessart (1791–1792) Charles François Dumouriez (1792) Pierre Paul de Méredieu de Naillac (1792) Scipion Victor de Chambonas (1792) François Joseph de Gratet, wicehrabia Dubouchage (1792) Claude Bigot de Sainte-Croix (1792) Pierre Henri Hélène Marie Lebrun-Tondu (1792–1793) François Louis Michel Chemin Deforgues (1793–1794) Jean Marie Claude Alexandre Goujon (1794) Martial Joseph Armand Herman (1794) Charles Delacroix (1794) Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord (1795–1797) Karl Reinhard (1797–1799) Jean-Baptiste Nompère de Champagny (1799–1799) Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord (1799–1807)
XIX wiek	Jean-Baptiste Nompère de Champagny (1807–1811) Hugues Bernard Maret (1811–1813) Armand Augustin Louis de Caulaincourt (1813–1814) Antoine René Charles Mathurin, hrabia de Laforest (1814) Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord (1814–1815) Armand Augustin Louis de Caulaincourt (1815) Louis, baron Bignon (1815) Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord (1815) Armand Emmanuel du Plessis, książę de Richelieu (1815) Jean-Joseph-Paul-Augustin, markiz Dessolles (1815–1818) Étienne Denis, baron Pasquier (1818–1819) Mathieu de Montmorency (1819–1821) François-René de Chateaubriand (1821–1822) Ange Hyacinthe Maxence, baron de Damas (1822–1824) Auguste de La Ferronays (1824–1828) Anne Pierre Adrien, książę de Montmorency-Laval (1828–1829) Joseph-Marie de Portalis (1829) Jules Auguste Armand Marie, książę de Polignac (1829) Victor Louis Victurnien (1829–1830) Louis, baron Bignon (1830) Jean-Baptiste Jourdan (1830) Louis, hrabia Molé (1830) Nicolas Joseph Maison (1830) Horace François Bastien, hrabia Sébastiani (1830–1832) Victor, duc de Broglie (1832–1834) Henri Gauthier, comte de Rigny (1834) Charles Joseph, comte Bresson (1834) Henri Gauthier, comte de Rigny (1834–1835) Victor, duc de Broglie (1835–1836) Adolphe Thiers (1836) Louis, comte Molé (1836–1839) Napoléon Auguste Lannes, duc de Montebello (1839) Nicolas Jean de Dieu Soult, duc de Dalmatie (1839–1840) Adolphe Thiers (1840) François Guizot (1840–1848) Alphonse de Lamartine (1848) Jules Bastide (1848) Marie Alphonse Bedeau (1848) Jules Bastide (1848) Édouard Drouyn de Lhuys (1848–1849) Alexis de Tocqueville (1849) Alphonse de Rayneval (1849) Jean-Ernest Ducos, vicomte de La Hitte (1849–1851) Édouard Drouyn de Lhuys (1851) Anatole, baron Brénier de Renaudière (1851) Jules Baroche (1851) Louis Félix Étienne, marquis de Turgot (1851–1852) Édouard Drouyn de Lhuys (1852–1855) Aleksander Colonna-Walewski (1855–1860) Jules Baroche (1860) Édouard Thouvenel (1860–1862) Édouard Drouyn de Lhuys (1862–1866) Charles, marquis de La Valette (1866) Lionel, marquis de Moustier (1866–1868) Charles, marquis de La Valette (1868–1869) Henri, prince de La Tour d'Auvergne (1869–1870) Napoléon, comte Daru (1870) Émile Ollivier (1870) Agenor, duc de Gramont (1870) Henri, prince de La Tour d'Auvergne (1870) Charles, comte de Rémusat (1871–1873) Albert, duc de Broglie (1873) Louis Decazes, duc de Glucksberg (1873–1877) Gaston-Robert, marquis de Banneville (1877) William Henry Waddington (1877–1879) Charles de Freycinet (1879–1880) Jules Barthélemy-Saint-Hilaire (1880–1881) Léon Gambetta (1881–1882) Charles de Freycinet (1882) Charles Duclerc (1882–1883) Armand Fallières (1883) Paul-Armand Challemel-Lacour (1883) Jules Ferry (1883–1885) Charles de Freycinet (1885–1886) Émile Flourens (1886–1888) René Goblet (1888–1889) Eugène Spuller (1889–1890) Alexandre Ribot (1890–1893) Jules Develle (1893) Jean Casimir-Perier (1893–1894) Gabriel Hanotaux (1894–1895) Marcellin Berthelot (1895–1896) Léon Bourgeois (1896) Gabriel Hanotaux (1896–1898) Théophile Delcassé (1898–1905)
XX wiek	Maurice Rouvier (1905–1906) Léon Bourgeois (1906) Stéphen Pichon (1906–1911) Jean Cruppi (1911) Justin de Selves (1911–1912) Raymond Poincaré (1912–1913) Charles Jonnart (1913) Stéphen Pichon (1913) Gaston Doumergue (1913–1914) Léon Bourgeois (1914) René Viviani (1914) Gaston Doumergue (1914) Théophile Delcassé (1914–1915) René Viviani (1915) Aristide Briand (1915–1917) Alexandre Ribot (1917) Louis Barthou (1917) Stéphen Pichon (1917–1920) Alexandre Millerand (1920) Georges Leygues (1920–1921) Aristide Briand (1921–1922) Raymond Poincaré (1922–1924) Edmond Lefebvre du Prey (1924) Édouard Herriot (1924–1925) Aristide Briand (1925–1926) Édouard Herriot (1926) Aristide Briand (1926–1932) Pierre Laval (1932) André Tardieu (1932) Édouard Herriot (1932) Joseph Paul-Boncour (1932–1934) Édouard Daladier (1934) Louis Barthou (1934) Pierre Laval (1934–1936) Pierre-Étienne Flandin (1936) Yvon Delbos (1936–1938) Joseph Paul-Boncour (1938) Georges Bonnet (1938–1939) Édouard Daladier (1939–1940) Paul Reynaud (1940) Édouard Daladier (1940) Paul Reynaud (1940) Paul Baudouin (1940) Pierre Laval (1940) Pierre-Étienne Flandin (1940) François Darlan (1941–1942) Pierre Laval (1942–1944) Maurice Dejean (1941–1942) René Pleven (1942–1943) René Massigli (1943–1944) Georges Bidault (1944–1946) Léon Blum (1946–1947) Georges Bidault (1947–1948) Robert Schuman (1948–1953) Georges Bidault (1953–1954) Pierre Mendès France (1954–1955) Edgar Faure (1955) Antoine Pinay (1955–1956) Christian Pineau (1956–1958) René Pleven (1958) Maurice Couve de Murville (1958–1968) Michel Debré (1968–1969) Maurice Schumann (1969–1973) André Bettencourt (1973) Michel Jobert (1973–1974) Jean Sauvagnargues (1974–1976) Louis de Guiringaud (1976–1978) Jean François-Poncet (1978–1981) Claude Cheysson (1981–1984) Roland Dumas (1984–1986) Jean-Bernard Raimond (1986–1988) Roland Dumas (1988–1993) Alain Juppé (1993–1995) Hervé de Charette (1995–1997) Hubert Védrine (1997–2002)
XXI wiek	Dominique de Villepin (2002–2004) Michel Barnier (2004–2005) Philippe Douste-Blazy (2005–2007) Bernard Kouchner (2007–2010) Alain Juppé (2010–2012) Laurent Fabius (2012–2016) Jean-Marc Ayrault (2016–2017) Jean-Yves Le Drian (2017–2022) Catherine Colonna (2022–2024) Stéphane Séjourné (od 2024)